Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

drama queen



*το χάος γύρω μου. το χάος μέσα μου.
παντού κουτιά, πιάτα, φλυτζάνια με υπόλοιπα πράσινου τσαγιού.το δημιουργικό χάος. το ζεν χάος. το προσωπικό χάος.

*τελικά,έχω αναγάγει το κρύωμα σε τέχνη. κάθε φορά που με πιάνει πηγαίνω σούπερ μάρκετ. αγοράζω τα ειδικά χαρτομάντηλα εμποτισμένα με καλέντουλα στο μπλε-πράσινο-κίτρινο κουτί. αγοράζω σούπες στιγμής. πορτοκάλια. εξοπλίζω το κομοδίνο μου με διάφορα χαπάκια.ναι, ξανά τα
lobelia compound. depon. hot lemon (εισαγωγή από Λονδίνο).θερμόμετρο.βιβλία. κόμικ. ύφος ταλαιπωρημένο. ταλαιπωρία. λαπ τοπ. και καμία υπομονή. κοιμάμαι να περάσει.


*αυτό που θέλω είναι μια γερή δόση γέλιου. μια γερή δόση έκστασης. μια γερή δόση ευτυχισμένης στιγμής, ενθουσιασμού, αγωνίας. μια γερή δόση ζωής.


*η τελευταία φορά που ένοιωσα τόσο ζωντανή ήταν στο τρέξιμο για να μπω στο ΟΑΚΑ.
τρέχαμε όλοι σαν να ήταν η τελευταία μας φορά. για μια θέση στην αρένα. μια θέση κοντά στα κάγκελα.μια θέση κοντά στο παιδικό μας είδωλο, στην πιό ωραία πενηντάρα του πλανήτη, στην πιό έξυπνη μάνατζερ του εαυτού της. και μετά που βγήκε στη σκηνή, τα συναισθήματα αλλάζαν ανά δευτερόλεπτο.αναμνήσεις. εικόνες. σκέψεις. έφηβη. με άσπρα δαντελένια γάντια. να βλέπω μουσικόραμα, Μαντόνα στη Βενετία,
like a virgin. φιόγκοι στα μαλλιά. άθλια κουρέματα. άχαρη εφηβεία. σε καλοκαιρινό μπαρ, like a prayer, με ανθρώπους που πέρασαν και δεν έμειναν.vogue την εποχή όλων των τοπ μόντελς που όλες κοντέψαμε να γίνουμε ανορεξικές. ray of light στο σταυροδρόμι των αλλαγών.εκείνη στη σκηνή. να ενσαρκώνει τρεις δεκαετίες από τη ζωή σου. πώς να μην νοιώθεις παλλόμενος; μαζί της βλέπεις όλα αυτά που αφήσες πίσω. αλλά δεν λυπάσαι. γιατί δεν φθείρεται. μετασχηματίζεται. όπως κι εσύ (ελπίζεις...)


*κι ύστερα είναι το κόκκινο κρασί. αυτό που πίνεις με φίλους αγαπημένους χωρίς να το έχεις προσχεδιάσει. με αυτούς που δεν χρειάζεται να πεις πολλά. που κυκλοφορεί ανάμεσά σας αυτό το ανείπωτο το τόσο πολύτιμο που σου επουλώνει μαγικά και αθόρυβα τις πληγές της μέρας...και την κακουχία.κρυώματος ή μη.



*και τι χρειάζεται η ζωή για να είναι υπέροχη; στυλ για να τη ζεις.να μπαίνεις σ' έναν ρόλο που ονειρεύεσαι και να τον υποδύεσαι όσο καλύτερα μπορείς. να δίνεις στην παράστασή σου πραγματικά τον εαυτό σου. τότε είσαι ο πραγματικός σου εαυτός.


* ας πούμε ότι ο ρόλος της κρυωμένης ήταν το δώρο της μαντόνα.συγκεντρώνω τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλά μου σε σακούλα σουπερ μάρκετ.θα τα κάψω σε μια πανηγυρική φωτιά, όταν γίνω καλά. και θα φορέσω ένα έντονο κραγιόν να βγω έξω χαμογελώντας. να φαίνεται αυτό μόνο κόκκινο στο υπόλοιπο φόντο.σαν να προήλθα από ημερών ασθένεια. αυτό θα είναι το δώρο του κρυολογήματος.μια νέα εκκίνηση.που την ευκαιρία της έχουμε κάθε στιγμή. μα το ξεχνάμε.