Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009



There are circles of forever,
made of fire made of stone
There are circles of a lifetime,
made of silver made of gold.

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Τρίτο Πρόγραμμα...

~~~ Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ο σταθμός που είχα στη θέση 6 στη μνήμη του ραδιοκασετοφώνου του αυτοκίνητου, χάθηκε. Αντί για τις ανόητες μάλλον φωνές των παραγωγών του (που ως επί το πλείστον έπαιζαν περί τις 8 φορές ημερισίως το "I kissed a girl and I liked it", τραγούδι που προσωπικά σιχαίνομαι), η συχνότητα γύρισε σε κάτι χειρότερο: ελληνικά μετά fame story εποχής, δηλαδή επί της βασιλείας του ενός και μοναδικού Φοίβου. Μην αντέχοντας το ακουστικό βασανιστήριο πάτησα την αναζήτηση και αποθήκευσα τον πρώτο σταθμό που βρέθηκε αμέσως ακριβώς. Ήταν το τρίτο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας... Κάπως έτσι, μετά από καιρό, πέρασα πάλι την πύλη για το παλάτι της κλασσικής μουσικής .


~~~ Κι ύστερα, ήταν εκείνη η μέρα που δεν είχα προλάβει να ράψω τις κορδέλες και τα λαστιχάκια στις καινούργιες pointes...Δεύτερη Τετάρτη δεν γινόταν να "χάσω" μάθημα pointes και έτσι πήγα μισή ώρα νωρίτερα στη σχολή να στρωθώ στη χειροτεχνία. Ήταν περίπου 8 το βράδυ και στην αίθουσα ήταν τα παιδιά δυό τάξεων πιό κάτω από το προχωρημένο τμήμα... με ζωντανό πιάνο, την δεσποινίς Δέσποινα.
Η δεσποινίς Δέσποινα, που δεν είναι πια δεσποινίδα αλλά έχει το κλασσικο μακρύ μαλλί που θα είχε στα 20 της, με την μαύρη κορδέλα και το απαλό πρόσωπο ανθρώπου που η μουσική του εξευγενίζει την καθημερινότητα, παρατήρησα ότι, μολονότι έκανε μια φαινομενικά κουραστική και βαρετή δουλειά, φερόταν στο πιάνο σαν φίλη και ερωμένη. Μέσα σε δέκα λεπτά χειροτεχνίας με υπόκρουση Chopin, που είναι και ένας από τους αγαπημένους μου, διαπίστωσα ότι ένοιωθα κάπως παράξενα: ήρεμη και γεμάτη.
Ναι, ήταν η χειροτεχνία. Όταν δημιουργείς κάτι με τα χέρια, ακόμα και ένα κουμπί να ράβεις, είναι σαν να πετάς από πάνω σου το βάρος της πνευματικότητας και να γυρίζεις σε κάτι αρχέγονο...Αλλά δεν ήταν μόνο η χειροτεχνία. Ήταν και η μουσική...που αγγίζει την ψυχή χωρίς να την πληγώνει. Και ήταν και ο χώρος...οι συμβουλές τις δασκάλας που ακούγονταν από την τάξη, τα γελάκια των παιδιών και η ίδια η "στολή" του μπαλέτου που είχα ήδη φορέσει: ένα μάλλινο, γκέτες, οι demi pointes και το κορμάκι. Ήταν ο ρόλος που με βγάζει από την καθημερινότητά μου αγαπημένα, εδώ και πολλά χρόνια.


~~~Και σκέφτηκα την τέχνη...την τέχνη γενικά και την τέχνη του να ζεις όπως θέλεις εσύ ...και να βιώνεις τη ζωή σου σαν μια παράσταση...που πρωταγωνιστείς εσύ και οφείλεις στον εαυτό σου την καλύτερη ερμηνεία...γιατί μόνο έτσι βγάζεις ένα κομμάτι από εσένα και αφήνεις ένα γνήσιο ενεργειακό σου αποτύπωμα...και χαιρέτησα το μονοπάτι που άνοιξαν στο μέσα μου ένας χαμενος σταθμός στο ραδιόφωνο και ένα ζευγάρι Pointes που ανέμειναν καρτερικά τις κορδέλες τους...

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Νέα από το μέτωπο (μου)

~δεν πήρα ακόμα την πιστωτική από το κατάστημα που δήλωσα ότι θα την παραλάβω...αν θέλω να την αποπληρώσω κάποτε θα πρέπει μάλλον να την αφήσω εκεί δια παντός...ιδίως τώρα που είναι και εκπτώσεις
~ δεν τα κατάφερα πάντως να συγκρατηθώ από τα ψώνια, στις άτυπες εκπτώσεις του 30% που ξεκίνησαν τα πολύπαθα μαγαζιά του κέντρου...κατέθεσα ένα σεβαστό ποσό έναντι ενός (ακόμη) φορέματος και μιας (ακόμη) μαύρης μπλούζας. Απέφυγα ωστόσο το μακρύ φόρεμα που ήταν και ακριβότερο, αλλά ακόμη το ονειρεύομαι και νοιώθω ένα σκουπίδι που ονειρεύομαι υλικά αγαθά εν μέσω τέτοιων καιρών, που ένα κουτί γάλα εβαπορέ είναι τόσο σημαντικό για μερικούς ανθρώπους
~ γιατί μετά από επιστροφή από καταναλωτική εξόρμηση χρειωδών, πέρασα από το περίπτερο που έχουν στήσει οι γιατροί του κόσμου στην Κλαυθμώνος...εκεί μια κοπέλα είχε στριμωχτεί μαζί με τις κονσέρβες-αποστολή στη Γάζα σε ένα κουτάκι σαν φάτνη και περίμενε την ευαισθητοποίηση μιας κοινωνίας που παραπέει ανάμεσα στην κατανάλωση, στην άχρωμη απάθεια και τον μόνιμο, χρόνιο θα έλεγα πόνο...Πλησιάζοντας με κοίταξε με ένα βλέμμα καθαρό και παράξενο και ένοιωσα σαν να έγραφα στο κούτελο "δεν είμαι εθελοντής, δεν δίνω χρήματα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, καταναλώνω διαρκώς, δεν διαβάζω εφημερίδα, αποστρέφω τα μάτια μου από εικόνες φρίκης σαν αυτές των ακρωτηριασμένων παιδιών στη Γάζα, δεν έχω πλάνο για τη ζωή μου, δεν ξέρω τι μέλλον έχω, το παρελθόν δεν θέλω να το θυμάμαι γιατί είναι σαν να κάθομαι σε ένα άλογο με τη μούρη προς την ουρά του (και το μόνο που μπορώ να δω είναι να κάνει τα κακάκια του καλπάζοντας και να παίρνω μυρωδιά-αναγκαστικά), δεν αντέχω άλλη βία, δεν αντέχω άλλη ματαιότητα, δεν αντέχω άλλο το μοντέλο που θέλουν να ζω".
~ παρόλα αυτά, μου χαμογέλασε όταν την ρώτησα αν μπορώ να της φέρω και φάρμακα εκτός από τρόφιμα και της ανέφερα τους φαρμακοποιούς του κόσμου, μια ανθρωπιστική οργάνωση που δεν έχει ακουστεί κι όμως κάνει σπουδαία δουλειά επίσης...άλλη μια οργάνωση που θα μπορούσα να πηγαίνω μια φορά το μήνα και να της κάνω διοικητικές δουλειές, να της δακτυλογραφώ ένα κείμενο αντί να χαζολογάω πετώντας κότες και χταπόδια και το χρόνο μου στο facebook...
~ έφυγα με ένα χαρτί στο χέρι που περιέγραφε περίπου τι θα κάνουν οι γιατροί του κόσμου που ξεκίνησαν ήδη για τη Λωρίδα της Γάζας και τι ανάγκες υπάρχουν. Αν όλοι μας αγοράζαμε ένα πακέτο ρύζι ή βάζαμε στο λογαριασμό των ανθρώπων αυτών μερικά από τα ευρώ μας που δίνουμε για φουστάνια, καφέδες, εξόδους, και υλικά που δεν αγοράζουν ούτε την ψυχή μας ούτε την ευτυχία μας μπορεί κάτι να γινόταν.... σε αυτούς τους καιρούς που η οποιαδήποτε ελπίδα είναι ένα φως στο μαύρο ... μπορεί να ακούγονται μελό όλα αυτά, μπορεί να είμαι και εγώ ρετρό, όμως ποιός είπε ότι το μελό δεν κάνει καλό και ότι το ρετρό δεν είναι αγαπημένο; Ο ρομαντισμός και η ανθρωπιά και η αγάπη είναι οι μόνοι τρόποι για να διαφυλάξουμε την ομορφιά της ζωής....νομίζω και νοιώθω...



Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying
Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

Sometimes it seems that
The going is just too rough
And things go wrong
No matter what I do
Now and then I feel
That life is just too much
But you've got the love
I need to see me through

When food is gone
You are my daily meal
When friends are gone I know
My saviour's love is real
Your love is real

You've got the love...

Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying
Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

Oh yes so rough some times
Oh the going gets so hard, I know
You've got the love...

Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying
Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through

All I can do sometime
To keep it together
But I know you got it
You've got the love...

Sometimes I feel like
Throwing my hands up in the air
I know I can count on you
Sometimes I feel like saying
Lord I just don't care
But you've got the love I need
To see me through





Παράρτημα 1
Το κείμενο του φυλλαδίου των Γιατρών του Κόσμου

_________________________________________

Οι Γιατροί του Κόσμου ανταποκρινόμενοι στις δραματικές εκκλήσεις των συναδέλφων γιατρών της τραγικά δοκιμαζόμενης Λωρίδας της Γάζας, αποστέλλουν σήμερα ομάδα Ελλήνων γιατρών, εγκαινιάζοντας ιατρική γέφυρα ελπίδας. Παράλληλα στην Αθήνα οργανώνουν σιωπηλή διαμαρτυρία την Τετάρτη, 7 Ιανουαρίου στις 13:00 στο περίπτερο των ΓτΚ στην πλατεία Κλαυθμώνος, ξεκινώντας εκστρατεία συγκέντρωσης βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό.

Οι Γιατροί του Κόσμου, απευθυνόμενοι στη γνωστή ευαισθησία των Ελλήνων, κάνουν έκκληση για τη συγκέντρωση συγκεκριμένων ειδών πρώτης ανάγκης:

  • Ρύζι
  • Αλεύρι
  • Ζάχαρη
  • Γάλα εβαπορέ
  • Παιδικές πάνες μιας χρήσης

Επίσης ζητούν από τους συμπολίτες τους οικονομική ενίσχυση για την αγορά αντιβιοτικών, αντιπυρετικών, αντιδιαρροϊκών φαρμάκων καθώς και αναλώσιμων (γάζες, επίδεσμοι, σύριγγες, βελόνες).

  • Marfin Egnatia Bank: 0061274407
  • Alpha Bank: 199-00-2002-002401

Οι Γιατροί του Κόσμου, σύμφωνα με τις αρχές τους και την πάγια τακτική της Οργάνωσης, θα παραδώσουν οι ίδιοι όλο το υλικό στον άμαχο πληθυσμό και στα νοσοκομεία και κέντρα υγείας της Γάζας.

Τηλέφωνα επικοινωνίας

Αποστολή στη Γάζα

  • Μηνάς Βουλγαρίδης, κιν.: 694 850 4756, 693 274 4696
  • Νίκη Μπουρδάτσου, κιν.: 693 719 3577
  • Βασίλης Πετρουλάκης, κιν.: 697 332 1763

Υπεύθυνοι εκστρατείας

  • Χρήστος Βελισσαρόπουλος, κιν.: 694 850 4745
  • Ηρώ Βαρσαμή, κιν.: 693 700 0559
  • Νικήτας Κανάκης, κιν.: 694 526 2662

* Τα αεροπορικά εισιτήρια της ομάδας των Γιατρών του Κόσμου καλύπτονται από την ευγενή χορηγία της AEGEAN AIRLINES.


Παράρτημα 2

_______________________________

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα που βρήκα και παραπέμπει σε πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις.

http://www.actclick.com


Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Καλή χρονιά...




Ήδη έχουν συμβεί (ή συνεχίζουν να συμβαίνουν): πόλεμος στην Παλαιστίνη, δολοφονική επίθεση κατά αστυνομικού στα Εξάρχεια, ξύλωμα του Αλογοσκούφη, 24ωρη απεργία μετρό που ανεστάλη τελευταία στιγμή, έχασα την πιστωτική μου, έκανα ανάληψη πλαστού 20ευρου από μηχάνημα της Εμπορικής Τράπεζας, χάλασε το πλυντήριο ρούχων μου και πρέπει επειγόντως να οργανωθώ λίγο στη δουλειά γιατί χανόμαστε.
Είναι η ένατη ημέρα του 2009 και με βρίσκει όχι λιγότερο αποσβολωμένη από το 2008.

Ας ελπίσουμε σε ένα καλύτερο 2009 και ας κάνει ο καθένας μας ότι μπορεί για να γίνει η ευχή αυτή πραγματικότητα.