Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

"Πείτε μου, αλήθεια, πώς χρησιμοποιείτε τα κύματα που έρχονται κατά καιρούς και χτυπούν το λιμάνι σας;  Αυτά,που ενίοτε διαλύουν τον κυματοθραύστη και  πρέπει από την αρχή να χτίσετε. Πού τοποθετείτε τη δύναμη αυτή που έρχεται απρόσκλητη (αληθινά;) και σας φέρνει πάλι στο μηδέν; 
'Ολο αυτό το της θλίψης, το της χαράς, το της μοναξιάς, το της ανεξήγητης κατάβασης, του απρόσμενου, μπαίνει σε κάποιο γρανάζι μηχανής στο Μέσα σας ή απλά χτυπάει και φεύγει, απλώς κάνοντάς σας σοφότερους, τρόπον τινά, στο να χτίζετε καλύτερους κυματοθραύστες και μεγαλύτερα φράγματα; 
Είναι αυτή η θύελλα, το σοκ, η καταστροφή και κυρίως η Σιωπή κατά και κυρίως μετά απ΄όλα αυτά κινητήριος δύναμη ή απλά άλλο ένα φυσικό φαινόμενο;  
Κι όταν ξαναβγαίνει εκείνος ο Ήλιος της ανάπαυλας, τι ακριβώς αναπολείτε και για τι ακριβώς ετοιμάζεστε;
Κι έχετε κάποια ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έγραψαν, ή απλά φόβο κι ανακούφιση που έφυγαν;
Κι αποδίδετε τις τιμές που τους αρμόζουν;
Αυτή την ιεροτελεστία του να παίρνεις ό,τι έρχεται χωρίς φόβο και να ανοίγεις την ψυχή, τη ζωή και την καρδιά σου στο άπειρο..."

Ρώτησε κι έβαλε μια τελεία αντί για ένα ερωτηματικό. 
Μέχρι την επόμενη αναμέτρηση με τη Φύση της.