Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Ένα Κόκκινο Μπλουζάκι

Στη  χρωματική συχνότητα του Έντονου.

Σαν την γραμμή στον παλμογράφο-Σημείο Ζωής.

Σαν να έχω Αίμα πάνω μου, μέσα μου.
Και Ζέστη. 
Και Ροή.

Σαν να είμαι στην συχνότητα της αισιοδοξίας. 
Του πάθους, της δύναμης.

Σαν.

Το φοράω και χορεύω.
Όσο.
'Οπου.
Ακόμα και Μαζί σου.

Κι ας είναι αστείο.
Που φαινόμαστε ζωντανοί μέσα στα αίματα της δικής μας σφαγής.



Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Ρόλοι

Ένα σκαλοπάτι -και όχι το Σπίτι.

Ένας προβολέας- και όχι η Σκηνή.

Το σανίδι του θεάτρου- και όχι ο Ηθοποιός που στέκεται πάνω της.

Ένα πέρασμα για ξεκούραση- και όχι ο Σταθμός.

Ένα ρούχο που ζεσταίνει για λίγο- και όχι το Δέρμα.


Το μέσο, όχι ο σκοπός.
Το μέσο, όχι το ταξίδι.

Σκαλοπάτι, Προβολέας,  Σανίδι, Πέρασμα, Ρούχο.
Ποιος είναι το Σκαλοπάτι, ο Προβολέας,  Σανίδι, το Πέρασμα, το Ρούχο για σένα;
Και για ποιόν είσαι το Σπίτι, η Σκηνή, ο Ηθοποιός, ο Σταθμός, το Δέρμα;


Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Πέντε Λεπτά Ακόμα

Δίσημο.
Αυτό που έχει δύο σημασίες.

Αμφίσημο.
Συνώνυμο του Δίσημου.

Πολύσημο. 
Αυτό που έχει πολλές σημασίες.

Η δική σου και η δική μου σημασία, ερμηνεία.
Ταυτίζονται, συναντιούνται, αντικρούονται; 
Συμβαδίζουν εδώ ή, έστω, κάπου έξω από εμάς; 

Οι δύο δικές μου συν τις δύο τουλάχιστον δικές σου πόσες σύνολο μας κάνουν; Και τι καμβά μας διαμορφώνουν;

Και η επιθυμία; 
Πού πάει η επιθυμία να συναντηθούμε σε μια ταυτόσημη ερμηνεία;
Προσμετράται; 
Χάνεται;

Τελικά, αυτό το δίσημο μας προστατεύει ή χανόμαστε στη μετάφραση απλά και αέναα;


~Και το Καλοκαίρι φεύγει~