Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Τσικνοπέμπτη...

Είναι βράδυ και περπατάω στη νυχτερινή Αθήνα, κοντά στο παρκάκι της Ριζάρη. Έχει αρχίσει το κρύο, ένας τσουχτερός και συνάμα αναζωογονητικός αέρας που ταξιδεύει τις μυρωδιές από την αφετηρία τους στο τέρμα των ρουθουνιών μου.

Μυρίζει χορτάρι, κρύο και η ιδιαίτερη μυρωδιά του κρέατος που ψήνεται. Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πώς γίνεται η μυρωδιά των κρεατικών να αιωρείται σε ένα τόσο κεντρικό σημείο της Αθήνας...ταβέρνες κοντά δεν θυμάμαι να έχει...σαν το σύμπαν να συνωμοτεί για να μου θυμίσει ότι πρέπει να καταναλώσω σουβλάκια και άφθονο τζατζίκι μέχρι σκασμού! Οι κόρνες των αυτοκινήτων και μια σειρήνα πυροσβεστικού (πολύ πιθανώς κάποιος να το παράκανε με το τσίκνισμα) συνηγορούν στο παράξενο χάος που συμβαίνει κάθε τέτοια Πέμπτη. Σαν τις παραμονές πρωτοχρονιάς που όλοι ξεχύνονται στα μαγαζιά σαν να μην έχουν αύριο, τις Τσικνοπέμπτες όλοι τρέχουν πανικόβλητοι να φάνε κάπου έξω, να υπερβάλουν στις ποσότητες, καμιά φορά σε βάρος και της ποιότητας.

Βιάζομαι να γυρίσω. Και φέτος θα φάω σπίτι. Είμαστε τυχεροί που υπάρχει το τζάκι και ακόμα πιο τυχεροί που η μητέρα μου έχει τη διάθεση να αντικαταστήσει (σαφέστατα επιτυχώς) τον τοπικό εστιάτορα: τυροκαυτερή, πιτούλες σχεδόν αλάδωτες, λουκάνικα, σουβλάκια, σαλάτες, χύμα κρασί. Οικογενειακό τραπέζι.

Μπαίνω στο σταθμό του Μετρό,στον Ευαγγελισμό. Τώρα έρχεται να με συναντήσει άλλη μυρωδιά, αυτή του αρώματος που φοράει η κοπέλα στην απέναντι θέση. Τόσο βαρύ, με νότες βανίλιας που σχεδόν με ζαλίζει. Πιθανώς το Byblos Cielo. Από το ντύσιμο που έχει υποθέτω μετά βεβαιότητας ότι είναι καθ οδόν για κάπου έξω. Πιθανώς να συναντήσει φίλους σε κάποια ταβέρνα. Συνδυάζω νοερά την τσίκνα με το άρωμα με βάση τη βανίλια με κάνει να θέλω να λιποθυμίσω... Μπορεί να φταίει που ήμουν άρρωστη και τώρα που συνέρχομαι να έχει οξυνθεί η καταπιεσμένη επί μία εβδομάδα αίσθηση της όσφρησης.

Φτάνω σπίτι μετά από κάμποση ώρα (αποστάσεις στην Αθήνα...), σαν κυνηγιάρης σκύλος με τη γλώσσα ως το πάτωμα, επόμενο μετά τις μυρωδιές που εκτέθηκα με φόντο το γυάλινο Δρομέα (τέτοια μέρα ή για να φτάσει εγκαίρως για το φαγητό ή για να κάψει θερμίδες θα τρέχει κι αυτός, ο δόλιος). Οι λιχουδιές με περιμένουν στο τζάκι, σκεπασμένες σε ένα ταψάκι . Τις τιμώ δεόντως.

Αφού έχω φάει αρκετά το στομάχι στέλνει σήμα στον εγκέφαλο να φρενάρει τη διαδικασία της βρώσης.Τήρησα και φέτος το έθιμο με τον καλύτερο τρόπο. Και εκεί κάπου αρχίζει ο προβληματισμός.

Εν μέσω διαδικασίας χώνεψης αποκτώ παράξενη διάθεση... Σκέφτομαι ότι είναι απόκριες και δεν έχω καταλάβει τίποτα φέτος. Αναρωτιέμαι αν αυτό έχει να κάνει με τη γενική κατάσταση που επικρατεί (οικονομική κρίση, διάχυτη μιζέρια, ανασφάλεια) ή με το ότι εγώ δεν έδωσα βάση και δεν οργανώθηκα...Πόσο μας επηρεάζει γενικά το γύρω μας, δηλαδή...

Καταλήγω στο δεύτερο. Γιατί οι συνθήκες μπορεί να μεταμφιέζονται σε πρωταγωνιστές , αλλά τελικά εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες και οι ζωγράφοι της ζωής μας. Εμείς ρίχνουμε το χρώμα στον καθημερινό μας καμβά. Κι εμείς πρέπει να αντιστεκόμαστε και να μην χάνουμε την παιδικότητα και το κέφι μας..

Γι΄αυτό αύριο λέω να πάω με περούκα στο γραφείο. Έχω μια κόκκινη με κοτσίδες σαν του Οβελίξ που πολύ θα εκτιμήσει το πρωινό ραντεβού...ή μήπως την χρυσή αλά Κλεοπάτρα; Τι ωραία φαντασίωση... και τι ωραία που θα ήταν να είχα το θάρρος να το κάνω! Και όλοι, δηλαδή, να σκάγαμε στις δουλειές μας μεταμφιεσμένοι...Μια πόλη που δεν κοιμάται κάτω από τη ρουτίνα.. Mια ταμίας τράπεζας ντυμένη Κολομπίνα...το παιδί στο καφέ ντυμένο Κοτόπουλο...Η κυρία Στέλλα στο ραφείο ντυμένη Καμηλοπάρδαλη... Ο συνάδελφος του διπλανού γραφείου ντυμένος Μπαλαρίνα...και να μοιάζουν όλα φυσιολογικά...Είμαι σίγουρη ότι τουλάχιστον έτσι θα καταλάβαινα το υπόλοιπο των εορταστικών ημερών.

Το πιθανότερο είναι αύριο να βάλω τα απλά καθημερινά μου ρούχα. Ούτε περούκα, ούτε τεράστια γυαλιά, ούτε ψεύτικα αυτιά. Η πόλη θα εξακολουθήσει να είναι γκρίζα, αναζωογονητικά κρύα. Μπορεί να μην ντυθώ, αλλά θα τους φανταστώ όλους, από τον πρώτο που θα συναντήσω στο δρόμο μέχρι τον τελευταίο πριν μπω σπίτι το βράδυ ντυμένους κάτι κατάλληλο. Θα διασκεδάσω με τις ιδέες για το τι στολές θα τους πήγαιναν και γιατί!

Και μετά, όλο και κάτι θα προκύψει. Γιατί θα έχω διασκεδάσει τόσο πολύ στις σκέψεις μου που το σύμπαν θα συνωμοτήσει και γι΄αυτό.

Καλό υπόλοιπο Αποκριάς λοιπόν...

7 σχόλια:

Leviathan είπε...

kai ego x8es emeina spiti...i perouka tou obelix 8a itan poli poli kali!!!!filia kai kalo mesimeri!!!

seniorita είπε...

γράφεις πολύ ωραία!!ενθουσιάστηκα!
τώρα που το είπες θα κάνω το ίδιο..θα τους φαντάζομαι κι εγώ όλους ντυμένους με την κατάλληλη στολή που θα τους πηγαίνει και θα γελάω μόνη μου!

Ανώνυμος είπε...

ξέρεις πόσο μισώ τις απόκριες έτσι???
αν δεν το ήξερες μόλις έμαθες άλλη μία λεπτομέρεια για μένα...
πολύ χαίρομαι που τιποτα δεν θα θυμίζει απόκριες την ερχόμενη βδομάδα ...!!!

mermyblue είπε...

@Lev, θα ήταν σουπερ αν την συνδύαζα κ με την κατάλληλη περιβολή: ριγέ φόρμα και τιράντες! δεν είχα όμως, και πήγα κανονικά στη δουλειά...
@senorita, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! είναι πολύ ευχάριστο να διαπιστώνεις ότι αυτά που γράφεις διαβάζονται. τους φαντάστηκα και είχε πολύ πλάκα η μέρα μου...είδα πολλούς εξωγήινους (βασικά όσοι ήταν με κράνος-μοτοσυκλέτα), αρκετές λεοπαρδάλεις (κάτι κυρίες με γούνες) και άλλες τόσες μπάρμπι (ξανθιές πλατινέ με κολάν. είχε πλάκα, τελικά...
@yonderboi, γιατί τις μισείς; μου άρεσες πολύ όταν ήσουν μικρός ντυμένος δράκουλας! μπορείς να ανεβάσεις τις φώτοζ στο μπλογκ σου.
επειδή λοιπόν εγώ τις λατρεύω τις απόκριες σου υπόσχομαι ότι την άλλη εβδομάδα δεν θα σε αφήσω να το ξεχάσεις :Ρ

Dreamy Cloud είπε...

Μακάρι να ξεφεύγαμε έτσι και να κυκλοφορούσαμε με στολές χωρίς να μας φαίνονταν όλα περίεργα. Καλές απόκριες!!! Φιλιά!!

moutro είπε...

τελικά όταν είσαι στην ξηρά ξεφεύγεις τελείως μικρή μου γοργόνα. Αν ενώσουμε τις αναρτήσεις σου θα φτιάξω ταινία. Με σκηνοθέτη τον λαγό και producer τον αγαπητό γιατρό... Για σκέψου το...

mermyblue είπε...

@dreamy cloud, πραγματικά θα μας έκανε καλό, νομίζω... θα άλλαζε η οπτική μας.καλές απόκριες και σε σένα και καλώς ήρθες από τα μέρη μου!
@μουτράκο, τι εννοείς ξεφευγω? :Ρ
αν βάλεις το γιατρό producer μας βλέπω να γυρνάμε hard core :D!