Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Oικολογικό Μπιφτέκι και Swing

Είναι μεσημέρι όταν περνάω από την Πανεπιστημίου χαμηλά, για να πάω στο γραφείο. Στο φανάρι της διασταύρωσης με την Εμ. Μπενάκη οι πολύπαθοι πεζοί ταλανίζονται από το κρύο, τους επιθετικούς ήχους των αυτοκινήτων και την μόνιμη ασχήμια του τοπίου. Είμαι τυλιγμένη σαν κρεμμύδι με ρούχα για να με καλύψουν στην παγωνιά. Ο σκούφος μου είναι κατεβασμένος τόσο πολύ, σχεδόν ως τη μύτη, που με δυσκολία βλέπω γύρω μου. Άλλη μια Δευτέρα στην Αθήνα...

Ξαφνικά ακούω μουσική... όχι από αυτοκίνητο, αλλά από ηχεία στο δρόμο. Swing, χωρίς αμφιβολία. Για μερικά δευτερόλεπτα διακτινίζομαι στη Νέα Υόρκη της τρίτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα. Βλέπω παλιά αυτοκίνητα-cadillac, buick, dodge, κυρίες με καπελάκια και midi φούστες, τυλιγμένες στα παλτά τους να περιδιαβαίνουν την 5η Λεωφόρο... Σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να ήμουν εκεί, πόσο ωραία θα ήταν να ακουγαμε μουσική από τα μεγάφωνα της πόλης και όχι κόρνες αυτοκινήτων και "αλληλοστολίσματα" οδηγών. Μου περνάει από το μυαλό μέχρι και να αρχίσω να χορεύω...

Η φαντασίωση δεν διαρκεί πολύ. Μόλις αναζητώ τη γενεσιουργό αιτία της διαλύεται σαν σαπουνόφουσκα που έφτασε πολύ ψηλά στον ουρανό και δεν άντεξε τη δόξα της. Στρέφω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση που ακούγεται το swing και αντικρύζω το κατάστημα ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ’ & Κέντρο Ενημέρωσης-Κέντρο Υγιεινής Διατροφής.

"Οι οικολόγοι θα είναι, την έχουν ακούσει πάλι και μαζί με τα μπιφτέκια από σόγια και τοφού και τους χυμούς καρότο που σερβίρουν, διασκεδάζουν και τους περαστικούς στην Πανεπιστημίου" σκέφτομαι καρτερικά, για να με διαψεύσει προσεκτικότερη παρατήρηση που μου επισημαίνει ότι η μουσική δεν προέρχεται από το Υγεία και Οικολογία αλλά από το παρακείμενο δισκάδικο, από τα λίγα που έχουν μείνει να ανταγωνιστούν το ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ και το Virgin Megastore.


Το μυαλό είναι μια πεταλούδα που πετάει από σκέψη σε σκέψη και από ανάμνηση σε ανάμνηση, ξεκλειδώνοντας πολλές φορές αναπάντεχες πόρτες του μέσα μας. Μετά τη φαντασίωση για την Νέα Υόρκη, την επικριτική πιθανολόγηση για τους Οικολόγους και την σημαντική διαπίστωση για το δισκοπωλείο, η πεταλούδα μου με γύρισε πίσω στο χρόνο, ένα καλοκαιρινό μεσημέρι που μετά από προτροπή του Α. και με περισσή διστακτικότητα μπήκαμε για πρώτη φορά στο απίθανο μαγαζί των Οικολόγων. Παλεύαμε να στήσουμε τον νέο υπολογιστή μου (δηλαδή αυτός πάλευε, εγώ έβλεπα), η ώρα είχε περάσει και τα στομάχια άρχισαν να κάνουν άβολους και γελοίους ήχους που μας έβγαλαν στο δρόμο προς αναζήτηση τροφής.

Και τότε το πρότεινε."Πάμε να πάρουμε φαγητό από τους Οικολόγους;"

Υποτίθεται ότι θα δοκίμαζα το υπέρ μπιφτέκι σόγιας, χορταστικό και διαφορετικό-και διαιτητικό. Το είχε, λέει, φάει και του είχε αρέσει πολύ. Δεν είχα κανένα λόγο να αμφισβητήσω το γούστο του, συν το ότι είχα πήξει να τρώω σάντουιτς από τα γύρω ταχυφαγεία (καθότι μόνιμα ανοργάνωτη που δεν φέρνει φαγητό από το σπίτι) οπότε δεν δυσκολεύτηκε να με πείσει.

Στο μαγαζί με έκπληξη διαπιστώνω ουρά αντίστοιχη αν όχι περισσότερη από των Goodie's. Άνθρωποι κατά βάση μεγαλύτερης ηλικίας, επαγγελματίες από τα γύρω γραφεία , στέκονταν σχεδόν αμίλητοι στη σειρά, με τα μάτια στη βιτρίνα με τα μαγειρευτά σε διάλογο με το στομάχι τους "την πατάτα ή το ρύζι;"

Η ατμόσφαιρα αποπνέει άρωμα ρετρό και kitsch : πλαστικά δισκάκια των αρχών της δεκαετίας του 1980 με βουκολικές παραστάσεις, στην εξυπηρέτηση αλλοδαπές κυρίες μεγάλης ηλικίας που με τα σπαστά τους ελληνικά προσπαθούν να συνεννοηθούν για το τι πιάτο θα πάρεις, παντού συνθήματα της "βιοδιάσωσης", τύπου "ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΥΓΕΙΑ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ-ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΑΣΜΕΝΟΙ ΦΡΟΥΤΟ-ΚΑΡΠΟ-ΧΟΡΤΟ-ΦΑΓΟΙ", τραπέζια με πλαστικά τραπεζομάντηλα (που μοιραία με κάνουν να αναρωτηθώ πώς συμβιβάζονται πλαστικό και οικολογία), σε ένα σημείο του τοίχου φωτογραφία του ιδρυτή, Κωνσταντίνου Παπανικόλα, και στους ελεύθερους πάγκους το ελεύθερα διανεμόμενο έντυπο του κινήματος που συμπεριλαμβάνει σύντομο ιστορικό και συμβουλές για καλύτερη διαβίωση και διαφημίζει τον ξενώνα-θεραπευτήριο της φύσης στον Ωρωπό.

Αρχίζω να διαβάζω συνωμοτικά και χαμηλόφωνα στον Α., αποσπάσματα απο το έντυπο αυτό. Καταβάλω προσπάθειες να το κάνω διακριτικά, χωρίς να ανεβαίνει ο τόνος φωνής μου και χωρίς να γελάω διαρκώς, κάτι το οποίο αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο, αφού το πολιτισμικό μου σοκ είναι τόσο έντονο που μου είναι δύσκολος ο αυτοέλεγχος. Ευτυχώς η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη και καλή και φεύγουμε με τα πλαστικά πακέτα μας πριν μας πετάξουν έξω.

Στο γραφείο συνεχίζω να διαβάζω μεγαλόφωνα το έντυπο, μέσα σε παράξενη κωμική έκσταση, τρώγοντας το πολύ καλό μπιφτέκι από τοφου και όχι σόγια (τους είχε τελειώσει η σόγια και δεν το καταλάβαμε), τις συνοδευτικές σαλάτες και μια παράξενη πίτα από καρότο. Μεταξύ άλλων ενημερώνω και ενημερώνομαι για την αξία του υποκλυσμού και τις προτεινόμενες μεθόδους αυτού α) με την ειδική συσκευή και β) με την μπαταρία του μπάνιου, αν και εφόσον αφαιρέσουμε το εξάρτημα που μοιάζει με τηλέφωνο (ευτυχώς υπάρχει η διευκρίνηση για την αφαίρεση του τηλεφώνου) την αξία της συγκράτησης της γεννετήσιας ορμής και τους σπουδαίους λόγους διακοπής της κρεοφαγίας.


Αναπολώντας την ημέρα εκείνη ένα χαμόγελο έρχεται και κάθεται στο πρόσωπό μου...

Μπορεί οι Οικολόγοι να μην μου έσωσαν τη ζωή με το έντυπό τους, αλλά με "τάισαν " ικανοποιητικότατα, διασκέδασα με την αντίδρασή μου στη ιδιόρρυθμη διαφορετικότητά τους και γεύτηκα τη χαρά της ανακάλυψης ακόμα ενός, αν μην τι άλλο, αυθεντικού μέρους. Προβληματίστηκα μάλιστα, όχι γιατί καρποφόρησαν οι προσπάθειες του εντύπου και τα κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ τους λάθους δρόμους που διαβαίνω, αλλά γιατί διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι ζω σε μια εντελώς παράξενη πόλη, σε παράλληλο σύμπαν με τους περισσότερους συγκατοίκους μου και ένα σημείο τομής με κάποιους ήταν αυτό το εστιατόριο ένα μεσημέρι του Ιουλίου.

Είναι πολύ ενδιαφέρον, τελικά, να βγαίνεις από την καθημερινή σου διαδρομή, να παρεκκλίνεις προς το διαφορετικό και το άγνωστο. Θα το κάνω συχνότερα, νομίζω....



Έτσι, για να μην ξεχνιώμαστε και νομίζουμε ότι κόσμος είναι μόνο ο δικός μας...



Y.Γ. για να κοιτάξετε από την κλειδαρότρυπα μερικά απ' όσα είδα στο έντυπο των οικολόγων, ιδού η διεύθυνση...http://www.oikologoi.gr


8 σχόλια:

Σοφία είπε...

Όταν δούλευα στην Αθήνα, στο κέντρο, πήγαινα συχνά-πυκνά στους οικολόγους για φαγητό. Θυμάμαι μου άρεσε ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί και τριμμένο καρότο (είχε κι άλλα πράγματα μέσα, αλλά εγώ το καρότο θυμάμαι μόνο). Έχουν περάσει χρόνια από τότε αλλά πολύ συγκινήθηκα που διάβασα για το μαγαζί αυτό σε μπλογκ! Να 'σαι καλά :-)

mermyblue είπε...

Ναι, με το καρότο έχουν ένα θέμα οι οικολόγοι! Είναι βασικό συστατικό των πάντων τους. Καροτόπιτες, σαλάτες και χυμοί καρότο!Δηλαδή εύκολα το ονόμαζαν καροτούπολη το εστιατόριο.
Πάντως γενικά έχουν πραγματικά καλά πράγματα...
Χαίρομαι που σε συγκίνησα! Κ εγώ αυτά τα περίεργα μέρη καταλήγω να τα βλέπω συναισθηματικά :)
Καλό απόγευμα :)

Ανώνυμος είπε...

ειχα παέι και γώ μια φορά εκει...οχι για φαί,για δουλεια...ξέρεις τι χρήμα κόβει το οικολογομάγαζο?
να μην στο συζητήσω.

πσ.βγαλε αυτην την @@ τον κωδικο για τους παράλυτους

Σοφία είπε...

Εμ γι' αυτό μου έχουν τυπωθεί στη μνήμη οι οικολόγοι. Τα καρότα είναι τα αγαπημένα μου λαχανικά :-)

Dreamy Cloud είπε...

Εγώ δεν το έχω επισκευτεί ποτέ αν και κάνει μπάμ απο μακριά!! Φιλάκια..

moutro είπε...

Μακάρι να μπορούσα να έχω ένα μποστάνι δικό μου χωρίς φυτοενέσεις και κομπλεζάλ και να τρώω πρωί μεσημέρι βράδυ λάχανοκαροτομαρουλοντοματοαγγουροπικλοκρεμμυδοπιπερομελιτζανοσαλάτες.
Η απόδραση της σκέψης στην καθημερινή διαδρομή είναι δώρο του μυαλού στο μυαλό :) Καλημέρααααα

Leviathan είπε...

einai oraio na geuesai kati diaforetiko apo ta sini8ismena...kai an einai kai kalo akomi kalitera!kali sarakosti!!

mermyblue είπε...

καλή σαρακοστή σε όλους παιδιά..καλώς σας ξαναβρήκα
Μούτρο, το cockfasters σου στέλνει χαιρετήσματα!
:)