Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Με Παρέσυρε το Ρέμα

Είναι μια Δευτέρα σας όλες τις άλλες: βαριέμαι να πάω στη δουλειά και αναβάλω το πρωινό μου ξύπνημα.
Ωστόσο ο ξυλουργός που ήρθε να μοντάρει τα ντουλάπια της κουζίνας για να υποδεχτούν το πλυντήριο πιάτων του απάνω ορόφου είχε άλλη άποψη.Ρυθμικά, μαζί με το ξυπνητύρι χτύπα-χτύπα με βγάζει από τον καθ΄όλα μακάριο ύπνο μου από νωρίς.


Σηκώνομαι και αρχίζω την πρωινή μου ρουτίνα πριν πάω δουλειά. Έξω ο καιρός είναι μουντός και μου φαίνεται καλό αυτό γιατί όταν κοιμάμαι περισσότερο και ο καιρός είναι ηλιόλουστος με τρώνε οι τύψεις ότι έχασα τη μέρα. Τα συννεφάκια είναι πιό φιλικά προς το χρήστη-υπναρά, σε κάθε περίπτωση και, κυρίως, δεν σε στραβώνουν όταν έχεις ακόμα το ένα μάτι μισόκλειστο και δεν σε επιπλήττουν ότι έχει βγάλει ο ήλιος κέρατα και εσύ κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου.


Ο ξυλουργός φεύγει και τον διαδέχεται ο υδραυλικός. Σαφώς πιό αθόρυβος, αλλά τι να το κάνεις τώρα που έχω ξυπνήσει... Παίρνω το πρωινό μου σαν καλό αρρωστάκι μπροστά στον υπολογιστή, διαβάζοντας μπλογκς και χαζεύοντας στο facebook. Ρίχνω και μια ματιά στο τηλέφωνο (ένοχη, η αλήθεια είναι) μήπως με αναζητούν τίποτα άνθρωποι και εγώ είμαι σε πρωινό νιρβάνα. Ευτυχώς υπάρχει ησυχία.


Πριν φύγω λέω να επιθεωρήσω τις ξυλοτεχνικοϋδραυλικές εργασίες στο άνω πάτωμα. Ανεβαίνω με την υπέροχη περιβολή μου (ρόμπα φλιζ γαλάζια, παντόφλα τύπου τουρίστα φούξια, παντελόνι πυτζάμας γαλάζιο και από μέσα νυχτικιά-ράσο με πιγκουίνους. Και το μαλλί με κάθε είδους άχαρα κοκκαλάκια) και αντικρύζω το ψυγείο στην πόρτα της κουζίνας, το τραπέζι τραβηγμένο, μητέρα να αδειάζει παλαιό πλυντήριο πιάτων, πατέρα να επιθεωρεί τη δράση γενικώς και υδραυλικό κύριο Δημήτρη στα πατώματα να αποσυνδέει τους σωλήνες του παλιού πλυντηρίου.


Χαιρετάω "Γειά σας πώς είστε;
Και τότε μου το λέει "Εγώ καλά. Το αυτοκίνητό μου το είδες;"
Σκέφτομαι
"θα έπρεπε;". Αντ' αυτού ρωτάω ευγενικά "Όχι, γιατί;"
"Έπεσε στο ρέμα. Δεν έβαλα χειρόφρενο και τσούλησε"

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το παρακείμενο ρέμα πάντα το σκεφτόμουν ως επικίνδυνο για όποιον παρκάρει εκεί σε περίπτωση καταρρακτώδους βροχής ή από την κλίση του εδάφους.

Φέρνω το χέρι στο στόμα από την έκπληξη( όπως στις ταινίες) και λέω "Ω!" (όπως στις ταινίες).

Για λίγο πέφτει σιωπή στο εργοτάξιο.
"Πάω να το δω" λέω και βγαίνω στο μπαλκόνι.

Πράγματι, το κόκκινο παλιό opel astra είναι με τη μούρη στο ρέμα, ενώ ο πισινός του αερίζεται άκοπα κάποια μέτρα πάνω από το έδαφος, με την κάθετη θέση που έχει πάρει. Μοιάζει σαν σε ένα εναλλακτικό παρκάρισμα, έτσι όπως κείτεται ακίνητο και απαθές.

Γυρίζω στην κουζίνα
"Πω πω..." ξαναλέω
(είναι η μέρα της έξυπνης ατάκας σήμερα).
Και τότε έρχεται η Αλήθεια.
"το είδες;" μου ξαναλέει περίλυπος " ένα λεπτό το άφησα χωρίς χειρόφρενο να πάω να κατουρήσω και τσούλησε! Και τώρα περιμένουμε το Γερανό να το βγάλει από το χαντάκι"
Η εικόνα σχηματίζεται γλαφυρή στο μυαλό μου: Υδραυλικός αγέρωχος, με χαμόγελο όπως των μωρών όταν τους βγάζεις την πάνα, να κατουράει στο ρέμα και ταυτόχρονα το αυτοκίνητο του παραδίπλα να αρχίζει να τσουλάει... Πού να προλάβει να κουμπωθεί, να μαζευτεί...Να πηδήξει σαν τους Ντιούκς από το παράθυρο για να το σταματήσει;

Προσπαθώ να μη γελάσω. Και να μην πω καμιά βλακεία. Παίρνω τα τάπερ μου, εύχομαι καλή τύχη στο αυτοκίνητο και στον κύριο υδραυλικό και κάνω την έξοδό μου. Με απροσδιόριστο μειδίαμα προς ξεκάρδισμα, κατεβαίνοντας τις σκάλες δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι όλα τα δεινά των αντρών προέρχονται από το συγκεκριμένο όργανο(όχι το αυτοκίνητο). Και αυτή η αλαζονεία του κατουρήματος σε οποιονδήποτε χώρο έχει καμιά φορά απρόσμενες συνέπειες. Σαν την σημερινή.

Και αυτή ήταν η ιστορία του Υδραυλικού που τα υδραυλικά του τον κατέληξαν να φέρει Γερανό. (και επειδή μου είναι πολύ συμπαθής, εύχομαι ο γερανός να μην του ξαναχρειαστεί για τίποτα!)



και άκυρο βιντεάκι για το άσμα
αλλά δεν υπάρχει άλλο




επίσης να συμπληρώσω, αν και άσχετο, ότι το τραγούδι είναι αφιερωμένο στη μία και μοναδική και πολυαγαπημένη φίλη Νυχτερίδα και να της πω ότι μου λείπει και αυτή και η Άλλη.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έλιωσα στο γέλιο. Ειδικά στο σημείο με το συμπέρασμα για το όργανο!
Καλή εβδομάδα!

Sinnerman είπε...

καλο είναι ολα τα στραβά που μας τυχαίνουν να αντιμετωπίζουμε με ένα χαμόγελο :).
τελικά σήμερα είναι η μέρα του αναποδογυρίσματος αμαξιων, καθώς αναποδογύρισε στην εθνική το αμάξι κοπέλας κολλητου, αλλα οχι με χαμογελα αλλα με γκρινιες και φωνες, αν με καταλαβαινεις τι εννοω. Ας ελπισουμε να ειναι καλα τουλάχιστον.
Καλή εβδομάδα και απο εμένα!

mermyblue είπε...

@Mpinelikomistress ε μα άδικο έχω για το όργανο?!!
πώς πήγε το Σκ στας εξοχάς;
καλή εβδομάδα!

@ωρίων Δ, ωχ νομίζω ότι κατάλαβα για ποιούς πρόκειται...ας ελπίσουμε να είναι καλά...

Dorothy είπε...

Θα είχα πέσει στο πάτωμα και θα χτυπιόμουν από τα γέλια, μπροστά στον υδραυλικό. Ντροπή μου...αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να είχα συγκρατηθεί :) Καλή εβδομάδα!

Dreamy Cloud είπε...

Να γιατί χρειάζεται η εγκράτια..!Το συμπέρασμα σου απόλυτα σωστό!!Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα..

Ανώνυμος είπε...

τρεμω στην ιδεα να σκεφτω πως ο φτωχος υδραυλικος θα χρειαστει στο μελλον το γερανο για να ..του τον σηκωνει...

Πολ.

ΥΓ κοκκινα παντοφλακια ?

mermyblue είπε...

το καλύτερο απ όλα ήταν ότι μόλις έμαθα τη λεπτομέρεια ότι το αμάξι άρχισε να τσουλάει κατά πάνω του την ώρα που κατουρούσε! τον καημένο τι έπαθε!
@ dorothy, ήταν πολύ δύσκολο να μη γελάσω αλλά τον λυπήθηκα γιατί σκέφτηκα πώς ότι χρήματα έβγαλε σήμερα θα τα έδινε στο γερανό!
καλή εβδομάδα και σε σένα!

@ dreamy, να γιατί είμαστε ευνοημένες από τη φύση: δεν μπορούμε να πηγαίνουμε προς νερού μας όπου να 'ναι και δια ταύτα είμεθα εγκρατείς!
τους ασπασμούς μου και τις ευχές μου για καλή εβδομάδα

@πολ, παντοφλάκια κόκκινα είναι για πλύσιμο.
το θέμα του υδραυλικού το έπιασες στη βάση του...
καλό ταξίδι να έχεις!

Ανώνυμος είπε...

μερσω για τις ευχες...ο Κυριος ειναι μαζΟΙ μας...

υγ..ευνοημενες? εγκρατεις στο πιπιν ? να πω την ατακα μιας φιλης στο Λονδινο? μμμ?

Πολ.

υγ 2...μου χεις γινει συντροφια , ακομα κι αν μου λειπεις...

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχεις άδικο για το "όργανο". Μα καθόλου όμως!

Το Σ/Κ ήταν τόσο καλό που "γέμισα μπαταρίες" για όλη τη βδομάδα! Ειδικά με τόσες μπριζόλες που έφαγα!

mermyblue είπε...

@πολ,άλλο η πρόθεση και σαφής διάθεση για κατούρημα και άλλο να τα κατεβάσεις στη μέση του δρόμου :Ρ

καλός διακανονισμός η συντροφιά που υπάρχει και σου λείπει ταυτόχρονα!

@μπινελ, μπριζόλες??? πολύ πρωτεϊνη έχει πέσει ρε παιδί μου..ωραία Σαρακοστή! :)

Σοφία είπε...

Χαχαχαχα είδες τι παθαίνεις όταν το κατούρημα το έχεις εύκολο;;;

mermyblue είπε...

αυτό ακριβώς Σοφία, το κατούρημα στον άνεμο ΕΔΩ πλερώνεται!
οι ατελείωτες προσπάθειές μας να κατεβάζουμε παντελόνια στην εξοχή και να κρυβόμαστε πίσω από αυτοκίνητα παίρνουν την εκδίκησή τους
αχαχαχ