Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

The Reader

Χθες πήγα πάλι σινεμά.
Οι Τρίτες και οι Πέμπτες αρχίζουν να καθιερώνονται στη συνείδησή μου ως ημέρες "κατάλληλες" για κάτι τέτοιο, αφού το προσωπικό μου πρόγραμμα (αν υποθέσουμε ότι έχω κάτι τέτοιο δηλαδή) μου το επιτρέπει. Η έξοδος την Τρίτη "κόβει" τον ανάβατο της εβδομάδας στη μέση και σε κάνει να αισιοδοξείς για την υπόλοιπη πορεία των ημερών ενώ την Πέμπτη νοιώθεις την ανάσα του Σαββατοκύριακου στο πρόσωπό σου και ξεσηκώνεσαι πολύ πιό εύκολα.

Χθες ήταν η σειρά του "The Reader".
Κατά την Ελληνική μετάφραση "Σφραγισμένα Χείλη".Και πριν ξεκινήσει η ταινία πάλι πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη "μα πώς τους ήρθε να μεταφράσουν τον τίτλο έτσι!;" Όταν τελείωσε ήμουν ακριβώς ο ελληνικός τίτλος. Για αρκετή ώρα δεν μπορούσα να πω τίποτα. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα υπήρχαν μέσα μου σε ακαθόριστη μορφή και η φόρτιση που είχα ήταν αντίστοιχη με δυνατό νυχτερινό αέρα: ανακατεμένα μαλλιά και ψυχή σε παιχνίδι ισχύος με φόντο το μαύρο.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην μεταπολεμική Γερμανία. Ο 15 χρονος πρωταγωνιστής Μίχαελ γνωρίζει κάτω από παράξενες συνθήκες τη Χάνα, μια γυναίκα περίπου 20 χρόνια μεγαλύτερή του και δημιουργεί μαζί της έναν δεσμό που βασίζεται αρχικά κυρίως στο σεξ και στην ανάγνωση βιβλίων από εκείνον σε αυτήν. Σχεδόν από τις πρώτες συναντήσεις τους, το πλέγμα του έρωτα και της αγάπης ενδυναμώνεται από την ικανότητα του Μίχαελ στην ανάγνωση...


Το ειδύλλιο δεν κρατάει πολύ. Η Χάνα, όταν αντιλαμβάνεται ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, φεύγει από τη ζωή του χωρίς ιδιαίτερους αποχαιρετισμούς και εξηγήσεις. Εκείνος συνεχίζει, φαινομενικά φυσιολογικά, την πορεία του, που σε μερικά χρόνια, τον φέρνει σαν φοιτητή νομικής σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Εγκλήματα πολέμου με κατηγορούμενες πρώην δεσμοφύλακες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων. Και ανάμεσα σε αυτές η Χάνα.


Η ταινία είναι πολυδιάστατη.
Μέσα από εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, καταπιάνεται με το θέμα κοινωνική και προσωπική ηθική και δημιουργεί δυνατά και αδυσώπητα διλήμματα και προβληματισμό στον πρωταγωνιστή και, κατά συνέπεια, στον ταυτιζόμενο θεατή.
Τι είναι ηθικό και τι σωστό;
Αυτό μένει σταθερό στην πορεία του χρόνου ή είναι ανάλογο με την κοινωνική δομή και τις εκάστοτε συνθήκες (παιδεία, τύχη, περιβάλλον);
Η ηθική έχει τελικά σχέση με το ήθος;
Πώς μπορεί κάποιος να συμβιβάσει την αγάπη του για ένα πρόσωπο όταν μαθαίνει ότι το πρόσωπο αυτό είναι
υπεύθυνο για αποτρόπαιες ή έστω, μη κοινωνικά αποδεκτές πράξεις; Και ως πού μπορεί να φτάσει για το πρόσωπο αυτό;
Πού ξεκινάει και πού σταματάει το χρέος του απέναντι στον εαυτό του, σε εκείνο και στην κοινωνία;
Πώς μπορεί κανείς να ισορροπήσει αυτές τις αντίθετες δυνάμεις ώστε να μην συντριβεί από λάθος χειρισμούς και εκτιμήσεις;


Ήταν ένα πολύ δυνατό έργο,εξαιρετική δουλειά από όλους τους συντελεστές με συγκλονιστική όμως ερμηνεία από την Kate Winslet, που αδιαμφισβήτητα άξιζε το όσκαρ που πήρε. Απίθανος επίσης ο Bruno Ganz, στο μικρό ρόλο του καθηγητή της νομικής σχολής (ηθοποιός που έχει δείξει την ποιότητά του ενσαρκώνοντας τον Χίτλερ, στην Πτώση του 2004). Ο Ralph Fiennes, κατά την άποψή μου, χάνει τη μάχη από τον νεαρό "εαυτό του" David Kross που υποστηρίζει το ρόλο πάρα πολύ καλά.


Συνολικά 123 λεπτά ουσιαστικού προβληματισμού και ψυχαγωγίας και σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δει κάποιος.




4 σχόλια:

Σοφία είπε...

Μου άρεσε πολύ! Θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη ταινία φέτος και άξιζε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας περισσότερο από το Slumdog Millionaire. Κι εγώ στο τέλος έτσι είχα μείνει - μουγγή - όπως η ατυχής μετάφραση του τίτλου. Να διαβάσεις και το ομώνυμο βιβλίο, είναι υπέροχο!

Η δική μου ανάρτηση εδώ.

mermyblue είπε...

Πολύ καλή ναι.
Νομίζω ότι πήρε το όσκαρ το Slumdog Millianaire γιατί πολύ απλά είχε περισσότερο αισιόδοξο τέλος και δεν καταπιανόταν με τόσο "ευαίσθητο" θέμα όπως η εβραϊκή κοινότητα, που απ΄όσο είδα αντέδρασε λέει γιατί θεώρησε ότι η ταινία αγιοποιούσε τη δεσμοφύλακα των es es.
Όχι ότι το Slumdog Millianaire δεν μου άρεσε...απλά νομίζω ότι δεν είχε τόσο πολυεπίπεδη προσέγγιση και βάθος.

Συμφωνώ απολύτως με την ανάρτησή σου!
Καλημέρα

Prince Of The City είπε...

Με ψήνει!

mermyblue είπε...

ορθώς σε ψήνει.
νομίζω η καλύτερη που έχω δει φέτος
μετά το άσε το κακό να μπει
μετά το slumdog millionaire
και τελευταίο και καταΪδρωμένο το Benjamin Button