Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Είχα Πάει Λαϊκή


11.00 Περιφερειακός Υμηττού
Κίτρινη σκόνη πάνω από την Αθήνα.
Σκάω μέσα στο μαύρο παλτό μου και τη ζακέτα.

Δεν υπάρχει ορίζοντας σήμερα.
Κίτρινες πολυκατοικίες σαν ξεθωριασμένη καρτ ποστάλ από το Κάιρο.


11.15
Εθνική Άμυνα.
Πρέπει να το προλάβω αυτό το ρημαδιασμένο το Υποθηκοφυλακείο-Κτηματολόγιο Ζωγράφου σήμερα. Δεν παίρνει άλλη αναβολή. Με έχει στοιχειώσει σαν σκυλοτράγουδο του συρμού που ξεχύνεται από τα παράθυρα "πειραγμένου" κάμπριο με ηχοσύστημα αίθουσας συνεστιάσεων και πάνω.
Είναι Δευτέρα.
Δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Θέλω να δουλεύω από Τρίτη έως Πέμπτη.
Ευσεβείς πόθοι.



11.30
Μεσογείων

Μπαίνω στο ταξί.
Ευγενικός ταξιτζής, καθαρό ταξί.
Παράδοξο.
Ένας ήλιος που κρύβεται πίσω από το κίτρινο σύννεφο.
Φρακαρισμένη η Μικράς Ασίας. Διπλοπαρκαρισμένα. Κορναρίσματα.
Αυτό δεν είναι παράδοξο.

Το gps του οδηγού λέει ότι φτάνω στον προορισμό μου σε 700 μέτρα. Σκέφτομαι να κατέβω. Για την ακρίβεια, σκέφτομαι να πηδήξω από το παράθυρο καθώς τα δευτερόλεπτα και τα λεπτά κυλούν σαδιστικά γρήγορα.


12.25. Μικράς Ασίας
"Πρέπει να βρω τράπεζα, πρέπει να βρω τράπεζα...Θέλουν επιταγή στο Υποθηκοφυλακείο"
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: αναμονή 80 νούμερα-
γειά σας.
Επόμενη στάση: Μillenium Bank. Πρώτη φορά που μπαίνω στη ζωή μου. Ησυχία. Σχεδόν μοναξιά στο ταμείο. Και ρυθμοί Τζαμάικας. Αφού μου κόβουν την επιταγή με ενημερώνουν για προμήθεια 15 ευρώ. Τους κοιτάζω απειλητικά. Θέλω να δείξω κυνόδοντα. Ανοιγοκλείνουν απολογητικά το στόμα σαν χρυσόψαρα. Δεν θέλω να τους βρίσω. Θα χαλάσω τη γαλήνη ενυδρείου που έχουν και θα τους βρούμε να επιπλέουν στην επιφάνεια.


12.40
φωτοτυπείο-ψιλικατζίδικο της περιοχής
"Είσαι τυχερή" ακούω τον κύριο πίσω από το ταμείο. "τώρα μου ήρθε το μελάνι. Πέντε λεπτά νωρίτερα αν ερχόσουν, θα σου έλεγα δεν έχει".
Παλεύει με το φωτοτυπικό.
Προσπαθώ να μη φάω τα νύχια μου, να μην τραβήξω τα μαλλιά μου και να μην φωνάξω. Δεν μου φταίει ο κύριος που είναι Δευτέρα, άργησα να ξυπνήσω, βρήκα κίνηση και το Υποθηκοφυλακείο κλείνει στη 1.


12.51 οδός Αγίας Λαύρας
οδός Αγίας Λαύρας + Δευτέρα= Λαϊκή.

Γλυκές γιαγιούλες με τα καροτσάκια τους, παππούδες με τις κομψές τους τραγιάσκες, νοικοκυρές φορτωμένες σαν γαϊδούρια, κύριος με κανίς ή απομίμηση κανίς σε βόλτα τιμών (δεν είχε ψωνίσει τίποτα). Πάγκοι παντού, χρώματα παντού, λουλούδια δίπλα στα μαρούλια, πορτοκάλια δίπλα σε τάπερ και μανταλάκια σε καλή τιμή. Όχι πεζοδρόμια. Και αλλοδαποί πωλητές που φωνάζουν πιό δυνατά τα ελληνικά τους από τους έλληνες που έχουν εξευρωπαϊστεί και αναρτήσει ταμπέλες όπως την ξεκάρφωτη με φωτογραφία ντομάτες και στη μέση μια μέλισσα σε μεγένθυση.
Με δύο τσάντες, φακέλους και αποφασιστικότητα που ενισχύεται από την απελπισία έχω εκτόπισμα. Ακούγομαι σε ένα μόνιμο "Συγνώμη-Συγνώμη-Συγνώμη" καθώς σχεδόν ίπταμαι πάνω από τους πάγκους, τα καροτσάκια και τους ιδιοκτήτες τους.

Μα πού είναι το Υποθηκοφυλακείο;


12.55 οδός Αγίας Λαύρας και Ισχομάχου. Είσοδος από Ισχομάχου
Πίσω από γλάστρες και κοπριά που πουλάει ο καθ'όλα συμπαθής μικροπωλητής ανακαλύπτω ξέπνοη την ταμπέλα και την είσοδο. Ημιυπόγειο. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Ευχαριστώ το σύμπαν που πρόλαβα. Κατεβαίνω τα σκαλιά και το ποιός είναι ο Υποθηκοφύλακας είναι φανερό: στην υποδοχή ένας ευτραφής ασπρομάλλης κύριος με σταυρωμένα τα χέρια και με εξαιρετικά αστεία φωνή παραλαμβάνει τα έγγραφα και με βάζει να καθίσω στην καρεκλίτσα μαζί με τους υπόλοιπους πολίτες.
Χαλαρώνω για λίγο.
Οι πολίτες κοιταζόμαστε καχύποπτα και συνάμα συνωμοτικά.
Δεν ξέρω γιατί. Πάντως τέτοιο ύφος έχουν οι γύρω μου και τους αντιγράφω.


13.01 Υποθηκοφυλακείο Εντός
Μια κυρία εκτός χτυπάει απεγνωσμένα την κλειδωμένη εξώπορτα. Σηκώνεται ο Υποθηκοφύλακας "τι θέλετε; έχουμε κλείσει". Απελπισία για την κυρία. Φρίκη σε μένα από την ταύτιση με την κυρία. "Σας παρακαλώ" του λέει με τρεμάμενη φωνή "ένα λεπτό άργησα!είναι ανάγκη!Πρέπει να βγάλω αυτό το κτηματογραφικό απόσπασμα."
Ο κλειδοκράτωρ αμείλικτος.
Αποτυχημένη η προσπάθεια. Η κυρία φεύγει.
Σκέφτομαι ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι τηρούν απαρέγκλιτα το ωράριό τους (όταν είναι για να φύγουν-κλείσουν-σταματήσουν).


13.10
Παπαδιαμαντοπούλου
Ευλογία που περνούν καμιά δεκαριά λεωφορεία από εκεί. Μπαίνω στο πρώτο. Δυό γουλιές νερό για να συνέλθω και το i-pod στα αυτιά . Υegelle Tezeta και κατευθείαν μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα μου να προσπαθεί να υπερπηδήσει τους ανύποπτους παππούδες στη λαϊκή
. Και το μαύρο κανίς-ντεμί κανίς. Χαμόγελο.

13.30
Πανεπιστημίου, αφετηρία λεωφορείου

Ένα κουλούρι πεταμένο στο δρόμο. Ένας γκρι Αθηναίος-περιστέρι το τσιμπολογάει. Βαθιά εισπνοή και επιστροφή στη Βάση.
Αναφορά στο Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Και αύριο πάλι σε νέες περιπέτειες.


8 σχόλια:

Leviathan είπε...

autoi i dimosioi ipalliloi mi katsoun ena deuterolepto parapano...kalispera kai kali evdomada!

mermyblue είπε...

να ήμασταν σε όλα τόσο τυπικοί οι Έλληνες...

καλησπέρα Λεβ, καλή εβδομάδα και καλή άνοιξη!

Ανώνυμος είπε...

Έχω μια βαριοπούλα στο γραφείο μου για ώρα ανάγκης. Δεν κάνω πλάκα. Όποτε ξαναπάς, πέρνα από Αμπελόκηπους μια βόλτα.
Θα σε εξυπηρετήσω... :p

mermyblue είπε...

η βαριοπούλα για τη Μιλένιουμ ήταν μια χαρά. δεν το σκέφτηκα γμτ
:D

Ανώνυμος είπε...

παμε για ψαρι στη γεφυρα του Γαλατα..

Πολ.

υγ(αμωτο)..15 ευρο !!!!!!

mermyblue είπε...

γουέλκαμ μπακ
πολ
περιμένουμε εντυπώσεις...

Ανώνυμος είπε...

(γέλια)
Φαντάσου να άρχιζες να κοπανάς, τα πεντακάθαρα και τακτοποιημένα γραφειάκια τους με το εν λόγω εργαλείο...
Μιλάμε για τρελλά σκηνικά!

Prince Of The City είπε...

Τί μέρα κι αυτή!!