Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Dark Star

Τους Deine Lakaien τους έμαθα ένα βράδυ ενός πρόσφατου Νοέμβρη.

Μπορεί να ήταν και Παρασκευή.

Ώρα περασμένη, κι εγώ πίσω από την οθόνη να ακούω μουσικές και να ψάχνω τα κομμάτια μου από πρόσφατες συσωρρευμένες δυσκολίες και συγκινήσεις.

Κουβέντα στο msn. Ανταλλαγή απόψεων και κομματιών.
"Αυτούς τους ξέρεις;"
Πατάω "Αποδοχή" στο εισερχόμενο αρχείο και μετά από λίγο ο κόσμος μου γεμίζει με το "Love Me To The End", στην ακουστική του εκτέλεση.

Νότες λες και βγήκαν από την ψυχή μου. Σαν να τις είχα πάντα μέσα μου.
Η φωνή μυστηριώδης, επιβλητική, σκοτεινά ερωτική, υποβλητική.
Δεν ξέρω αν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά, ξέρω όμως ότι ερωτεύτηκα με το πρώτο άκουσμα.
Οι Deine Lakaien ήταν τα Σκοτεινά Αστέρια που μου έδειξαν το φως της αγάπης μου και της φυσικής μου τάσης για τα πιό dark ακούσματα. Μέχρι τότε γυρόφερνα ακουστικά το είδος αυτό χωρίς να έχω αναγνωρίσει την ξεκάθαρη μου προτίμηση.


Όταν ανακοινώθηκαν από κάποιο γνωστό site οι συναυλίες της χρονιάς και είδα στη λίστα το όνομά τους, ένοιωσα ενθουσιασμό αντίστοιχο με εκείνον που είχα νοιώσει για την επικείμενη ζωντανή εμφάνιση των God Is An Austronaut. Δεδομένου ότι το συγκρότημα αυτό χρησιμοποιεί περισσότερο αυτούσια όργανα, όπως το βιολί, το πιάνο και το τσέλο παρά ηλεκτρονικούς υπολογιστές ήμουν σίγουρη ότι η συναυλία τους θα ήταν τουλάχιστον εμπειρία.

Κάπως έτσι χθες βρέθηκα στο Gagarin. Με πολύ χαρά διαπίστωσα ότι ήταν σχεδόν γεμάτο, όχι σε ασφυκτικό ή ενοχλητικό σημείο και ότι στην ατμόσφαιρα υπήρχε μια αίσθηση "σεβάσμιας ανυπομονησίας". Προχωρήσαμε μπροστά, λίγα μέτρα από τα κάγκελα. Επίδοξοι φωτογράφοι με κάμερες και κινητά παντού. Πίσω μου ακριβώς δύο σλαβόφωνοι, προφανώς Σκοπιανοί, όπως ο τραγουδιστής, δεν σταμάτησαν στιγμή να καπνίζουν το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο και να τραγουδούν κάθε τραγούδι που ακούστηκε. Ο εξαερισμός απίστευτα δυνατός και το σκοτάδι ακόμα πυκνότερο, αφού δεν αντανακλούσε στα μαύρα ρούχα του κοινού...

Οι Deine Lakaien βγήκαν στην ώρα τους, λουσμένοι σε κόκκινο μυστηριακό φως. Θεατρικά, στάθηκαν στην σκηνή απέναντί μας και διεκδίκησαν την προσοχή και τη συμμετοχή μας στη μουσική τελετή που έστησαν. Ερωτισμός, θελκτικό σκοτάδι, δραματική ένταση, μελωδικότητα, πάθος, υπέροχη μουσική αλλά και φιλικότητα, χιούμορ και θετική διάθεση τόσο από τον τραγουδιστή τους, Alexander Verljanov, όσο και από τους υπόλοιπους, ήταν τα κομμάτια της μαγικής εικόνας αυτής της μουσικής βραδιάς . Και το αποτέλεσμα από την ένωσή τους μοναδικό. Μαγικό όπως και τα συστατικά του.

Το κλείσιμο της συναυλίας μετά από δύο συνεχείς ώρες και δύο ancore έγινε με το πρώτο κομμάτι που άκουσα από αυτούς. "They say all things come to an end" έκανε την εισαγωγή του ο Verljanov "but never Love".Στα πρώτα δευτερόλεπτα του ακούσματός του, σε μια διαφορετική εκτέλεση από αυτές που είχα, ένοιωσα τις τρίχες σε όλο μου το σώμα να σηκώνονται και να μένουν έτσι ως το τέλος.

Και αυτή η ονειρική διάθεση που μου ξύπνησαν από την πρώτη στιγμή που τους άκουσα, πιό έντονη ακόμα τώρα που τους είδα, παίζει τις νότες τους μέσα μου ακόμη και σήμερα.

To The End.



πληροφορίες εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Deine_Lakaien





από τη χθεσινή συναυλία






ΥΓ.Σ' ευχαριστώ για τους Deine και για όλα όσα μου έχεις δείξει, μάθει, δώσει. Και κυρίως για το πόσο φωτεινό μπορεί να είναι το σκοτεινό μέσα μας.


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ χαίρομαι που και κάποιος άλλος εδώ μέσα, ζούσε εκείνη τη στιγμή τα ίδια ακριβώς πράγματα με μένα.

mermyblue είπε...

κι εγώ αυτό σκέφτηκα όταν είδα την ανάρτησή σου!
απίστευτοι ήταν... και άλλες τόσες ωρες τους άκουγα..
καλημέρα

Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε...

δε μπορω παρα να συμφωνησω μαζι σου...Δυσκολα βρισκεις ακροατες να ξερουν τι ακουν.Κι εσυ εισαι καλη..καλυτερη κι απο τη δικη μου αναφορα σε αυτους.Υποκλινομαι !

mermyblue είπε...

Χρήστο, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :).

Η αλήθεια είναι ότι η δική σου ανάρτηση έχει μια πιό αναλυτική σκιαγράφηση του τραγουδιστή (μου αρέσε αυτό με το μπράντυ και τον πύργο) και ότι επίσης, παρέλειψα να γράψω τη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό για την κόμμωσή του (δλδ ότι με αυτά που τραγουδάει δεν πρέπει να του χρειάζεται και πολύ λακ για να σταθούν τα μαλλιά, δεδομένου ότι οι δικές μας τρίχες καθ' όλη τη συναυλία ήταν κάγκελο!)

κατά τα άλλα μπορώ να πω ότι σε ζηλεύω που τους είχες δει, έστω και για λίγο, στην προηγούμενη συναυλία τους... και ήδη ανυπομονώ για την επόμενη (ας ελπίσουμε με όλη την ορχήστρα, όπως είπαν)


καλό βράδυ

Prince Of The City είπε...

ΠΩΠΩ είμαστε πολλοί ε???

Αψογα!!!!!

Το λάϊβ της τελευταιας πενταετιας για μενα, σιγουρα...!

Ανώνυμος είπε...

Ε σε ευχαριστω που εισαι η φωνη και τα αυτια της ψυχης μου...ηταν τελετη κι αγαπη το κονσερτο...ειχα καιρο να νιωσω τοσο οικεια , με ματια κλειστα να περιμενω την επομενη γνωριμη νοτα ..φυσικα η συναυλια της χρονιας ..

Πολ.

mermyblue είπε...

@j.luna ήμασταν αρκετοί τελικά ναι...
αλλά ευτυχώς τόσοι όσοι έπρεπε για να μην γίνεται της κακομοίρας και δεν το απολαύσουμε
@πολ
συμφωνώ
η συναυλία της χρονιάς ως τώρα

καλημέρα