Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Kein Zuruck

kein zuruck

Δημήτρης Παπασπυρόπουλος στο ραδιόφωνο
Και σε μια συλλογή του.

Η αδελφή μου με ένα χαρτί στο χέρι, που της το έδωσε η Γερμανίδα Δασκάλα του ανηψιού μου, διαβάζει τη μετάφραση των στίχων και ταυτόχρονα μου δείχνει στο χέρι της τις σηκωμένες τρίχες. Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπό της. Εκστατικό από τον πόνο των λόγων στο χαρτί.

Στο cd με τα κομμάτια που θα ήθελα να χορέψω.
Το δίνω στη Δασκάλα του Σύγχρονου και της λέω "θέλω να το χορογραφήσω".
" Μετριέται δύσκολα" μου απαντάει. Μένω με τη θέληση. Όχι για πολύ, υπόσχομαι

Σε ένα φόρουμ ανεβάζω τους μεταφρασμένους στίχους και δεν συγκλονίζεται κανείς. Ανεβάζω και τους Γερμανικούς. Δεν έχει σημασία.
Χρειάζεται να καταλαβαίνεις για να σε αγγίξει;

Αν όμως χαθείς στη μετάφραση δεν ξεχνάς ποτέ...σε στοιχειώνει ....Χωρίς Επιστροφή




Kein Zuruck

Weißt du noch, wie's war
Kinderzeit... wunderbar...
Die Welt ist bunt und schön.
Bis du irgendwann begreifst,
Dass nicht jeder Abschied heißt,
Es gibt auch ein Wiedersehen

Immer vorwärts, Schritt um Schritt ... Es geht kein Weg zurück!
Und Was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen.
Die Zeit läuft uns davon, Was getan ist, ist getan.
Was jetzt ist, wird nie mehr so geschehen.

Ein Wort zuviel im Zorn gesagt,
'N Schritt zu weit nach vorn gewagt.
Schon ist es vorbei.
Was auch immer jetzt getan,
Was ich gesagt hab´, ist gesagt,
Und was wie ewig schien ist schon Vergangenheit.

Ach, und könnt' ich doch nur ein einz'ges Mal Die Uhren rückwärts drehen,
Denn wieviel von dem, was ich heute weiß, Hätt' ich lieber nie gesehen.

Dein Leben dreht sich nur im Kreis,
So voll von weggeworfener Zeit,
und Deine Träume schiebst Du endlos vor Dir her.
Du willst noch leben irgendwann,
Doch wenn nicht heute, wann denn dann...?
Denn irgendwann ist auch ein Traum zu lange her.



Χωρίς Επιστροφή

Θυμάσαι πώς ήταν κάποτε τα παιδικά χρόνια...
υπέροχα...
Ο κόσμος είναι πολύχρωμος και ωραίος
Μέχρι να καταλάβεις κάποτε,
ότι κάθε αποχαιρετισμός δεν σημαίνει ότι θα ξαναειδωθούμε

Πάντα μπροστά, βήμα βήμα...
κανένας δρόμος δεν οδηγεί πίσω;
και ό,τι είναι τώρα, δεν θα ξανασυμβεί ποτέ πιά
Ο χρόνος μας ξεφεύγει,
ό,τι έγινε, έγινε
και ό,τι είναι τώρα, δεν θα ξανασυμβεί ποτέ πιά έτσι.

Μιά λέξη παραπάνω μες την οργή ειπώθηκε
ένα βήμα ακόμα πιό μπροστά τολμήθηκε
Ήδη πάει, πέρασε.
Ό,τι και να γίνεται τώρα ό,τι και να είπα, το είπα.
Και ό,τι έμοιαζε σαν αιώνιο είναι ήδη παρελθόν.

Αχ και να μπορούσα μία μοναδική φορά να γυρίσω τα ρολόγια προς τα πίσω
γιατί πόσα πράγματα απ' αυτά που σήμερα ξέρω
θα προτιμούσα να μην τα 'χω δει ποτέ.
Η ζωή σου περιστρέφεται (μόνο) σε κύκλο τόσο γεμάτη με άσκοπο χρόνο,
και τα όνειρά σου τα σπρώχνεις ατελείωτα μπροστά σου

Θέλεις ακόμα να ζήσεις κάποια στιγμή,
αν όμως όχι σήμερα, τότε πότε;

Γιατί και το όνειρο κάποτε παλιώνει...



15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που είμαι στο γραφείο, δεν μπορώ να δω το βιντεάκι. Αν πρόκειται για Wolfsheim, επιτέλους "ξύπνησε" ο Παπασπυρόπουλος και τους έμαθε...
Τσέκαρε και το Once in a Lifetime από το ίδιο συγκρότημα. Καραλέει.

mermyblue είπε...

μα ναι, είναι wolfsheim! και ο Παπασπυρό τους έχει βάλει χρόνια στη συλλογή του Blessed and Cursed (2004)
ναι ναι το Once in a lifetime,φοβερό. το ίδιο και το find you gone-κολλήματα...αγαπημένοι οι wolfsheim εδώ και καιρό


καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω, μου τη σπάει απίστευτα ο Παπασπυρόπουλος. Ίσως επειδή είχα ένα γκόμενο πρόσφατα και μου είχε πρήξει τα συκώτια με τα πάρτυ του Παπασπυρόπουλου. Αυτό που δεν μου έλεγε, ήταν ότι θέλει να πηγαίνει για να ψάχνει για γκόμενες... Τώρα θα μου πεις, τι φταίει ο Παπασπυρόπουλος; Είναι μούτρο, δεν μ'αρέσει. O Φακίνος έπαιζε Wolfsheim από το 1999 στο Χωροστάσιο.
Τσέκαρε και το Leave No Deed Undone... Το είχε παίξει κάποτε ο Σκιαδάς, όταν ακόμα υπήρχε Ρόδον Radio... (Axxx! Ωραία χρόνια....!)

mermyblue είπε...

χαχαχαχαχ έπεσες σε άρρωστο bestaki και σε έτρεχε σε όλα τα last chance parties?

πάντως, δεν ξέρω γιατί έχεις αυτήν την άποψη για τον Παπασπυρό...κάτι θα σου έκατσε στραβά.Τον έχω γνωρίσει από κοντά, είναι πολύ απλός και προσιτός και προσπαθεί να βοηθάει τα νέα γκρουπ όπως πχ transistor. και γενικά την ψάχνει στη μουσική, καμία σχέση με άλλους.

άσε, τον μελέταγα τον Ρόδον Fm και μου είπαν ό,τι θυμαμαι χαίρομαι...αλλά ήταν ο μόνος που άκουγες πραγματικά εναλλακτικά πράγματα και όχι play lists. άντε, ίσως και ο ροκ εφεμ πριν τον μαγαρίσει ο Τσαουσόπουλος.

moutro είπε...

Με ή χωρίς μετάφραση το κομμάτι τα σπάει... για πες μου όμως τώρα, δεν θα ήτανε και ένα super classy μπλούζ? από αυτά στο σπίτι με χαμηλά φώτα...

Ανώνυμος είπε...

Σε μαλάκα έπεσα όχι σε bestάκια....

Ανώνυμος είπε...

δεν είμαι καθόλου fan τιυ συγκεκριμένου κομματιου αλλα οι στίχοι ειναι πραγματικά φανταστικοί.Δεν ξέρω ίσως να με χαλαει λίγο η Γερμανική γλώσσα σε τραγούδι.
Την έκφραση " ξύπνησε ο Παπασπυρο και τους έμαθε" δεν θα την σχολιάσω,απλα έχω την αίσθηση οτι η επιτυχία του συγκεκριμένου κομματιού οφείλεται στον Παπασπυρο.(και φυσικά οτι ειναι ωραίο κομμάτι,ασχέτως αν εμένα δεν μου λέει και πολλά)
Οσο για τον Φακίνο θα πω κάτι που βγήκε απο στόμα έμπειρου Γκοθακίου που έχει φάει την γκοθικ σκηνή με το κουτάλι " Ο Φακίνος ειναι η κατάντια της γκοθικ σκηνής στην Ελλάδα " .

Dorothy είπε...

Εξαιρετικό (και τα Γερμανικά μου λιγότερο σκουριασμένα απ'όσο νόμιζα!). Gute Nacht!

mermyblue είπε...

@mpinelikomistress όλοι έχουμε στη συλλογή μας ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ένα μαλάκα!
είναι must για να τους ξεχωρίζεις μετά και αν έχεις μυαλό να τους αποφεύγεις. Αλλιώς σε αέναο κάρμα...

@ μουτράκο, συμφωνώ απολύτως, τα σπάει ανεξάρτητα από το αν ξέρεις τι λέει. Ο Hepner έχει φωνάρα και η μουσική είναι απίστευτη επίσης

@ yonder δεν είμαι πολύ σίγουρη ότι το "έκανε επιτυχία" ο Παπασπυρόπουλος το κομμάτι. Μάλλον το έκανε γνωστό σε "πιό πλατιές μάζες", θα έλεγα.και πάλι εξακολουθεί να είναι δύσκολο άκουσμα για πολλούς, όπως γενικά η dark σκηνή.
τώρα για τον Φακίνο δεν έχω άποψη, θα πω απλά ότι ούτε το second skin ούτε το underworld φέτος με τρέλαναν.

mermyblue είπε...

@dorothy, ταυτόχρονα δημοσιεύσαμε!
από τα αγαπημένα μου τραγουδια...
καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Οι στίχοι τώρα όπως και τότε στο φορουμακι είναι γροθια στο στομάχι, δεν νομίζω να πέρασαν απαρατήρητοι ούτε απο εμένα ούτε και απο άλλους.. Ο Παπασπύρος έπαιζε και πριν το 2004 wolfsheim, όπως και ο Σμπίλιας (κάπως έτσι δεν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει χρόνια απο τότε) στο Mojo Radio της Πάτρας. Τους ευχαριστώ και τους δύο για τα όμορφα μεσημέρια που μου είχαν χαρίσει.
Γ

Ανώνυμος είπε...

yonderboi >
Έτσι, εφόσον δεν έχετε προσωπική γνώμη, να ακούτε τις γνώμες "έμπειρων Γκοθακίων που έχουν φάει τη σκηνή με το κουτάλι"
Δεν θέλατε να σχολιάσετε, αλλά σχολιάσατε. Και επειδή ηλικιακά, σας "ρίχνω" περί τα 7 χρόνια, θα μου επιτρέψετε να ξέρω καλύτερα.

mermyblue > Ζητώ συγγνώμη για την παρέμβαση.

Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε...

Δεν περιμενα ποτε να δω τους στιχους μεταφρασμενους καπου.
Σ'ευχαριστω.
Αυτο το τραγουδι μου αρεσει τοσο πολυ που ακομα δεν εχω καμμια επιθυμια να ακουσω περισσοτερα απο αυτους...τοσα χρονια τωρα.
Ειχαν δωσει μια πολυ καλη συναυλια καποτε.
Αυτη η λαιβ εκτελεση ειναι ολα τα λεφτα..παντως.Κανει καλες συλλογες ο Παπασπυροπουλος αν και γλυκαναλατος.Ωραιο μπλογκ .Μ'αρεσει να ερχομαι μερα παρα μερα.
Να΄σαι καλα..

mermyblue είπε...

@Γ., εσύ μπορεί να είχες δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στο κομμάτι,δεν λέω, συνολικά όμως δεν είδα να εκφράζουν ενθουσιασμό. Δεν μιλάμε για εξαλλοσύνες (χαχαχ)αλλά ας πούμε, περίπου ό,τι έγινε εδώ.

@Μπινελικομίστρες, δεν υπάρχει θέμα
για την παρέμβαση, όποτε θελεις :)


@Χρήστο, ας είναι καλά η Γερμανίδα καθηγήτρια του ανηψιού μου!
ευχαριστώ κ πάλι για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου αρέσει να περνάς από τα μέρη μας :)

Ανώνυμος είπε...

αδικεις κι αλλους Ελ οσον αφορα τις αντιδρασεις στο τραγουδι, στην καταθεση των στιχων..μαζι σου ειμαι που το μοιραζεσαι και το κανεις γνωστο..δεν ξερεις πως μπορει να το εχει κανεις στην καρδια του, στην αναμνηση του...ναι , το ηξερα πριν το κανει χιτ ο Δημητρης, ναι Ο Ροδον ηταν κορυφαιος σταθμος...ναι ο Φακινος εχει τραβηξει ενα δρομο και τον σχολιαζουμε γιαυτο..υπαρχουν πολλα ναι και πολλα ισως..οχι δεν θα πω με τπτ...το μονο που μενει ειναι στιγμες σαν αυτες σε συναυλιες που αισθανεσαι τους αλλους διπλα σου και τον εαυτο σου να μοιραζεστε ενα μυστικο..με την γοτθικη εννοια του ορου...

Πολ.