Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Τα Παιδιά της Νύχτας



Περπατώντας στη Νυχτερινή Αθήνα τα συναντάς.


Κοντά στην Κεντρική Αγορά, στο Σύνταγμα, στα στενά της Ερμού.

Φρουροί, πολλές φορές, στις ζωές μας χωρίς να τους το έχουμε ζητήσει.

Εκεί, στο κυνήγι των αυτοκινήτων και των μηχανοκίνητων εχθρών, ορκισμένοι, λες, πολέμιοι του θορύβου, της αφύσικης ταχύτητας και του καθημερινού άγχους στην πόλη.

Γυρίζουν τη νύχτα και μυρίζουν τις ανάσες και τους φόβους μας.

Άλλοτε μόνα, άλλοτε παρέα, πότε σιωπηλά, πότε χαρούμενα, πουλώντας τσάμπα μαγκιά σε παιχνίδι χαμένο.

Μας κοιτάζουν στα μάτια προσπαθώντας πάντα να καταλάβουν.
Τι θέλουμε αυτή τη φορά;
Μερικά ελπίζουν ακόμα. Μας ακολουθούν χαρούμενα μαζί με τις ενοχές του "πολιτισμού" μας. Μέχρι να χαθούμε σαν σκυλιά στα σκοτάδια γιατί έχουμε χίλιες δικαιολογίες.

Το έργο γνωστό.
Κάποιος τα χάιδεψε όσο ήταν μικρά, έπαιξε μαζί τους όσο ήταν χαριτωμένα και όταν δεν του έκαναν πιά τα άφησε στην σκληρή μοίρα τους.

Συχνά διαβάζεις στο βλέμμα τους επιφύλαξη. Και βουβή κατηγορία ανάμικτη με πόνο.

Τον πόνο που μόνο εμείς μπορούμε να τους δώσουμε.

Γιατί έχουν τέσσερα πόδια αντί για δύο. Και μια ουρά.


Τα Παιδιά της Νύχτας. Της Αθηναϊκής Νύχτας.
Ανάμεσά μας. Μόνα. Μαζί με τα γκρίζα περιστέρια και τα αλήτικα σπουργιτάκια, τα μόνα εναπομείναντα σημάδια της ύπαρξης του "ζωϊκού βασιλείου" στην Ζούγκλα μας.


Συνάντησα κάποια από αυτά σε έναν από τους πρόσφατους βραδυνούς μου περιπάτους. Ήταν όλα μαζί, κοντά στην Κεντρική Αγορά, κάνοντας παρέα σε έναν φύλακα Τράπεζας που με κοίταξε εξίσου καχύποπτα με αυτά, όταν έκανα να τα πλησιάσω.

Τελικά, αλληλοσυμπαθηθήκαμε, το κατά δύναμη (με τα σκυλιά, όχι το φύλακα) και με άφησαν να τα αποθανατίσω και να τα κάνω πρωταγωνιστές της ανάρτησης αυτής.

Ιδού:



O Σάκης. Φιλικός και χαλαρός. Δεν αρνήθηκε τα χάδια ούτε τα φλας της δημοσιότητας.



Η Ασπρούλα. Ματιά πονεμένη και παραπονιάρικη. Έτοιμη να φύγει αν ένοιωθε την ελάχιστη απειλή. Με πολύ δυσκολία με άφησε να διαβάσω το όνομα στο λουράκι. Μου έκλεψε την καρδιά...





Ο Μαξ ο Τσαμπουκαλής. Δεν θέλησε να ποζάρει και έτσι αποθανατίστηκε εν ώρα δράσης. Εδώ, περιμένοντας το επόμενο αυτοκίνητο. Θα ορμήσει στις λαμαρίνες και θα γίνει ήρωας...





Η κούκλα της φωτογραφίας νομίζω λεγόταν Κανέλα. Ήσυχη και θλιμένη δεν θέλησε ούτε αυτή να μας μιλήσει για τη ζωή της...


Γκοθάς κύριος αγνώστων στοιχείων. Και αυτός όχι απλά αρνήθηκε να μας μιλήσει αλλά και να κουνηθεί από το δροσιστικό μάρμαρο της οδού Αιόλου..





Τα περισσότερα από τα παραπάνω σκυλάκια είχαν λουράκια με το όνομά τους και τηλέφωνο για την περίπτωση ανάγκης. Ευτυχώς, κάποιοι έχουν δείξει, έστω και έτσι, λίγη πρόνοια.



6 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα.Μόνο θλίψη μπορεί να μου δημιουργήσει αυτό το φαινόμενο.Και μαθαίνω τώρα για νέα μέτρα,ότι και καλά είναι παράνομο να μαζέψει κανείς από το δρόμο ένα αδέσποτο και να το πάρει σπίτι του.Δηλαδή μια ακόμη δυσκολία στο υπάρχον μεγάλο πρόβλημα.Αν θέλουμε,να τα "παραγγέλλουμε" από τα pet-shops...Λες και έλειψε ο πόνος στα αδέσποτα των δρόμων...

Ανώνυμος είπε...

Τελικά φταίω εγώ που περιμένω τις αναρτήσεις σου πως και πως; Μάλλον όχι...
Τα παιδιά της παρέας είναι όλα τσίφτικα και πολύ τα συμπάθησα. Αν αρχίσω να μιλάω για τα αφεντικά τους το blog θα γίνει "ακατάλληλο δια ανηλίκους" και πιθανά να μου κόψεις την καλημέρα. Χαίρομαι μόνο, όταν βλέπω να υπάρχουν άνθρωποι ακόμα που νοιάζονται για αυτά τα πλάσματα. Με οποιοδήποτε τρόπο.

Prince Of The City είπε...

Τα καημένα τα ζωάκια... :(

Η κατάστασή τους είναι λόγος μισανθρωπίας...

Sinnerman είπε...

τα συγκεκριμενα αδεσποτα νομιζω οτι ειναι πιο ευτυχισμενα απο εκεινα που φυτοζωουν σε ενα μπαλκονι. προτιμητεα μια συντομη ελευθερη ζωη, παρα μια μαντρωμενη. ο κοσμος τα αγαπαει και ειναι ελευθερα να τριγυρνουν στους δρομους. οπως το νεο δελχι εχει τις ιερες αγελαδες τους εμεις εχουμε τα ιερα σκυλακια μας :)

mermyblue είπε...

@κυρία του Σωτηράκη,
δεν το έχω ακούσει αυτό που γράφεις... αν ισχύει είναι φριχτό και κάτι θα πρέπει να κάνουμε επιτέλους γι' αυτό. Μήπως είναι οικονομική "παρέμβαση" των πετ σοπς? θα τους πάρει κ θα τους σηκώσει!

Μακάρι να μην υπάρχουν αδέσποτα να ψωνίσουμε από το δρόμο, αλλά οπωσδήποτε με τίποτα από πετ σοπ. Πρόσφατα μπήκα σε ένα από αυτά και τους έκραξα άσχημα γιατί είχαν ένα σκυλάκι χωρίς νερό σε ένα κλουβί 2 Χ 1. Θα μου πεις, τη μούρη κρέας τους έκανες...αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ.
Εμένα τα pet shops που πουλούν ζώα μου φέρνουν ακόμη περισσότερη θλίψη από αυτή που μου φέρνει ένα αδέσποτο που το έχει περιθάλψει ο Δήμος ή κάποια οργάνωση...τουλάχιστον αυτό έχει την ελευθερία κίνησης...

@Μπινέλ
τα παιδιά της παρέας συχνάζουν Αιόλου και Σοφοκλέους. Την ημέρα πολλά από αυτά κοιμούνται ανάσκελα σε εντελώς καλλιτεχνικές πόζες και χαίρομαι να τα βλέπω. Είναι όλα τους ταϊσμένα και σε καλή κατάσταση, αλλά την θλίψη δεν μπορείς να την διώξεις από μερικά από αυτά...όπως η Ασπρούλα αχ...
Μαζί σου στο βρισίδι. Γίνομαι ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ αν δω κάποιον να πειράζει ζώο...πίστεψέ με,κινδυνεύει.

@ ΓκοτΕΐντζελ,
συμφωνώ. Μερικές φορές μας μισώ σαν είδος

@ Ωρίων
το μη χείρον βέλτιστο ισχύει σε αυτήν την περίπτωση. Όχι όμως ότι τα αγαπάνε όλοι τα αδέσποτα...διαφορετικά θα ήταν ήμερα και δεν θα φοβώνταν τίποτα. Η στάση τους κάτι δείχνει...δυστυχώς.
Όσο για το φαινόμενο του "φιλόζωου" που δένει ένα σκυλί σε ένα μπαλκόνι ή το έχει σε ένα κλουβί δυό φορές το μέγεθός του μόλις, άσε...εχθές έβλεπα ένα και ήθελα να του το κάψω το ρημάδι το σπίτι

Dreamy Cloud είπε...

Δεν έχω να πω τίποτα. Τα γράφεις τόσο ωραία και έχεις μεγάλο δίκιο.. Τώρα το πότε θα σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ζώα σε όλες αυτές τις ψυχές είναι ένα μεγάλο θέμα. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι απο εμάς από τους οποίους παίρνουν λίγη αγάπη.