Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Άδωξοι Μπάσταρδη


Στην κορυφή της λίστας με τα όσα είναι όμορφο να κάνουμε το καλοκαίρι στις πόλεις είναι αδιαμφισβήτητα ο θερινός κινηματογράφος Αυτός που συνήθως είναι χωμένος ανάμεσα σε πολυκατοικίες, που ξεφυτρώνει σε κάποιο συνοικιακό ακάλυπτο δίνοντας την ευκαιρία στους κατοίκους των παρακείμενων κουτιών να κλεφτοπαρακολουθήσουν όλες τις ταινίες της περιόδου και πολλές επανεκδόσεις αυτών.

Σε έναν τέτοιο βρέθηκα εχθές, εξοπλισμένη με τη μωβ ζακέτα μου και με διάθεση να ταξιδέψω για δύο και κάτι ώρες μακρυά από το σταχτί και μουδιασμένο Αθηναϊκό σύμπαν, επιλέγοντας να δω την ταινία με τον ανορθόγραφο τίτλο και την κωμικοτραγική υπόθεση. Έχοντας γυρίσει από διακοπές πρόσφατα και σε πολύ χαλαρή διάθεση, δεν συμβουλεύτηκα πριν καμία κριτική. Συνακόλουθα, δεν συνειδητοποίησα το σκηνοθέτη της ταινίας παρά όταν έφτασα έξω από τον κινηματογράφο

Ο Κουέντιν Τζερόμ Ταραντίνο, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είναι από τις "συμπάθειές" μου. Η διπλή προσπάθεια που έκανα πριν χρόνια να παρακολουθήσω την ταινία που πολλοί θεωρούν ως την χαρακτηριστικότερή του, το Pulp Fiction, είχε στεφθεί με διπλή αποτυχία. Κάπου στη μέση του dvd την παρατούσα. Ενδεχομένως επειδή είχε πολυ διαφημιστεί και πολύ ευφημιστεί από αρκετούς, μου είχε δημιουργήσει κάποιου είδους προσδοκίες, οι οποίες διαψεύδονταν Με θυμάμαι να παρακολουθώ με πρόσωπο ελαφρά ξινισμένο και ουδέτερο, σαν να τρώω κάτι νερόβραστο. Ωστόσο εχθές προσπάθησα να δώσω μια τρίτη ευκαιρία στον παράξενο αυτό δημιουργό.

Στο γεμάτο θερινό τα φώτα έσβησαν με συνέπεια στις 21.45 για να αρχίσει να ξετυλίγεται η ιστορία του φιλμ. Το οποίο και αρχίζει αρκετά βίαια, δημιουργώντας το εύλογο ερωτηματικό "γιατί το χαρακτηρίζουν ως "κωμωδία'' κάποιοι". Στη συνέχεια και για 153 λεπτά έψαχνα να βρω τι εξαιρετικό έχει αυτός ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος-ηθοποιός και είναι αγαπημένος μεγάλης μερίδας κοινού και κριτικών. Οπωσδήποτε έχει το προσωπικό του στυλ. Ατμόσφαιρα. Χορογραφημένες σκηνές πολύ έντονης βίας. Ωμότητα που καταλήγει χιουμοριστική,αν αντέχει κάποιος αυτού του είδους το χιούμορ. Και φλυαρία. Ασύστολη φλυαρία που παραφυλάει πίσω από την οθόνη να καταπιεί έναν δύσπιστο θεατή σαν κι εμένα. Σε παραπάνω από μία στιγμές βρέθηκα να αναρωτιέμαι για ποιό λόγο βλέπω τη σκηνή που βλέπω και τι ακριβώς εξυπηρετεί στην οικονομία του έργου ο συγκεκριμένος διάλογος.

Φεύγοντας από τον κινηματογράφο μετά το τέλος της προβολής ένοιωθα ανάμικτα συναισθήματα. Όχι απογοήτευση, όχι ικανοποίηση. Ένα παράξενο συναίσθημα που δεν ανήκει σε αυτά που έχω συνήθως εύκαιρα για μετά από ταινία. Δεν ήμουν ανικανοποίητη, δεν ήμουν ικανοποιημένη.Η δύναμη της εικόνας με είχε παρασύρει, αλλά σαν το νοητικό μου μέρος να προσλάμβανε μια κάποια ανεπάρκεια σε αυτό που είδα.

Σήμερα, ξυπνώντας από έναν βαθύ ύπνο, είχα ακόμα αυτή τη δύναμη της εικόνας στο μυαλό μου. Σαν να διάβασα ένα ογκώδες, περιπετειώδες κόμικ, με σχετικά επίπεδους χαρακτήρες, έντονα χρώματα σε πολυτελές χαρτί, σε ένα άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα. Προφανώς, αν θέλω να κρίνω δίκαια τον συγκεκριμένο δημιουργό εδώ θα σταματήσω και δεν θα πάω παρακάτω. Γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι απλά η αφήγηση μιας ιστορίας χωρίς περαιτέρω προβληματισμό Έχει επιλέξει να είναι ένας ιδιότυπος διασκεδαστής και χρησιμοποιεί μια σαλάτα από είδη (γουέστερν, πολεμικό, βία, χιούμορ, δράση), πάρα πολύ καλές ερμηνείες (ιδίως αυτή του Γερμανού κυνηγού των Εβραίων) και εξαιρετική μουσική και φωτογραφία.

Oι φανατικοί του Ταραντίνο, μην την χάσετε. Οι υπόλοιποι, δώστε της μια ευκαιρία.
Νομίζω ότι, τελικά, την αξίζει.




17 σχόλια:

kryos είπε...

Δεν την έχω δει και δεν νομίζω να την δω αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου ... θεωρώ τον Ταραντίνο ένα σκηνοθέτη που πουλώντας την τρέλα του , πουλάει κι αυτό θα συνεχίσει να κάνει, και καλά θα κάνει .... μέχρι να περάσει στην κατηγορία των cult μαζί με τους μιμητές του .

Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω πως βρίσκει πρωτοκλασάτους ηθοποιούς για να πρωταγωνιστούν στις ταινίες του .... αργότερα αποφάσισα ότι δεν είχα την απαιτούμενη κουλτούρα για να το κρίνω αυτό και το άφησα έτσι ....δεν έχασε κανείς τίποτε φαντάζομαι μ αυτή μου την απόφαση :)

Να έχεις μια όμορφη βραδιά κούκλα μου ... γράφεις πολύ όμορφα !!!

Φιλιά !!!

Ανώνυμος είπε...

Μα πόσο το γουστάρω το θερινό σινεμά!
Πόσο το αγαπώ ω Θεοί και πόσο σιχαίνομαι τις αίθουσες που δεν έχουν καν διακοπή ενώ διαθέτουν κλιματιστικό...

Dreamy Cloud είπε...

Mπορεί να μην έχω δει ταινίες του κύριου αλλά η αίσθηση που έχω είναι ότι αν δω δεν θα μου αφήσουν κάτι.. Πάντως το θερινό σινεμά είναι απίστευτο και λέω να πάω τώρα που προλαβαίνω πριν κλείσουν αφου δεν το κατάφερα τόσους μήνες. Εδώ έχουμε το σινε Παράδεισος και είναι όπως το περιέγραψες, απλά υπέροχο!! Φιλάκια πολλά Μermy μου!!! :)

mermyblue είπε...

@Kryos
λες τελικά αυτό να φταίει που δεν είμαστε οπαδοί του Ταραντίνο; Μας λείπει η απαραίτητη κουλτούρα; Δεν το είχα σκεφτεί έτσι...αλλά μάλλον δίκιο έχεις! :)
Το σίγουρο είναι ότι έχει περάσει στην κατηγορία του cult ήδη. Αλλά και ο Στάθης Ψάλτης έχει και οι ταινίες του 80 κλπ. Οπότε ας μην το ψάχνουμε καλύτερα...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επίσκεψη στο μπλογκ :)

@ Μπινέλ
μερικές φορές μου χρειάζεται και αυτό το πολυτελές σερί των μουλτιπλεξ αιθουσών...όπως εχθές που ειδα τον αγαπημένο Χάρι Πότερ. Δεν είχα στρες αν θα βλέπω (βλέπεις από παντού) και οι θέσεις είναι ονειρεμένα άνετες.
Συμφωνώ ωστόσο ότι τίποτα δεν αντικαθιστά τη μαγεία του θερινού και του παλιού, καλού κλασσικού σινεμά που οι καρέκλες έχουν ποτίσει από το πέρασμα τόσων και τόσων θεατών.

@Dreamy
θα σου πρότεινα να δεις μια ταινία του τουλάχιστον. Η αισθητική είναι αδιαμφισβήτητη και όπως και να το κάνεις, είναι ένας πολυσυζητημένος σκηνοθέτης.
Τα θερινά, ευτυχώς, μας περιμένουν για αρκετές ημέρες ακόμη. Σπεύσε!
:*

k είπε...

Κι εγώ σε θερινό πέρασα το βράδυ της Παρασκευής. Είδα την ίδια ταινία. Θα σε παραπέμψω στον ακόλουθο blogger, την άποψη του οποίου συμμερίζομαι.

http://popbabylon.blogspot.com/2009/08/blog-post_25.html

Ο Ταραντίνο ήταν cult. Δεν νομίζω πως τα καταφέρνει το ίδιο καλά μετά το pulp fiction. Χωρις να είμαι fan του αλλά, παρακολουθώντας ταινίες του, όταν δε θέλω να σκεφτώ και πολλά, πιστεύω πως έχει κάτι αξιοπρεπές να δείξει, καλή φωτογραφία και συνήθως καλή μουσική.
Ότι πρέπει για ένα ευχάριστο καλοκαιρινό βράδυ.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής. Τα φιλιά μου.

mermyblue είπε...

@kaya
πράγματι πολύ εύστοχο το κείμενο στο μπλογκ που με παρέπεμψες, αν κ δεν με βρίσκει σύμφωνη όλο το κείμενο.
ωστόσο, τα θέτει από μια σκοπιά που προσωπικά δεν "έπιασα"
καλό απόγευμα :*

Freedom είπε...

Καλώς ήρθες από τις διακοπές σου, mermy μου! Καλό μήνα!
Ο Ταραντίνο, κακά τα ψέματα, δεν είναι για θερινό. Ο Ταραντίνο θέλει κλειστή αίθουσα, dolby surround all around και πολλά nachos με cheddar. Θέλει παρέα και χαβαλεδιάρα διάθεση, γιατί όπως και να το κάνουμε, έχει και το cult την "ιεροτελεστία" του. Πάντως ναι, είναι κοινή διαπίστωση ότι μετά έχεις να πεις περισσότερα για τα nachos παρά για την ταινία. Προσωπικά όμως, αν κάποιος με βάλει να διαλέξω ανάμεσα στο "Δαμάζοντας τα κύματα" και το "Reservoir dogs" θα προτιμήσω μάλλον το δεύτερο... Όσο γερνάω, χαλάω μάλλον...
Φιλιά πολλά!

mermyblue είπε...

Καλώς σας βρήκα Freedom μου!
Θα κοιτάξω να δω κ το Δαμάζοντας τα κύμματα κ το Reservoire Dogs για να δω κ εγώ τι θα προτιμήσω τελικά(μου έχουν ξεφύγει!)...κ θα ενημερώσω
φιλιά κ καλό φθινόπωρο να έχουμε

happypepper είπε...

Αγαπητή Μέρμυ,
Σε βρήκα από τον GigagaKouniBeli,
και ομολογώ χάρηκα την επίσκεψή μου.
Γενικά, συμφωνώ με την άποψή σου περί Ταραντίνο, παρόλο που το Pulp Fiction το είδα δις και το καταχάρηκα κυρίως λόγω του σουρεαλισμού του.
Καλή σου μέρα και θα ξαναπεράσω!

mermyblue είπε...

@happy pepper

ο σουρεαλισμός είναι ό,τι πιό αγαπημένο και για μένα, ιδίως όταν περιέχει δόσεις λυρισμού και συναισθήματος. Ο κ. Ταραντίνο όμως προτιμάει τον όποιο (αρκετό οφείλω να ομολογήσω) σουρεαλισμό του να τον σερβίρει με γερές δόσεις βίας και χάρτινης αναφοράς γεγονότων χαρακτήρων. Και όταν λέω "χάρτινης" εννοώ σε ένα επίπεδο και όχι παρακάτω. Ίσως αυτό να μου φταίει, δεν έχω καταλήξει.

Kαλώς ήλθες και σίγουρα θα τα ξαναπούμε! :)

happypepper είπε...

Mermy,
δε διαφωνώ μαζί σου καθόλου.
Επιπλέον είμαι σκεπτικός για την ταινία λόγω θεματολογίας. Έχουμε δει τόσες ταινίες με την ίδια θεματολογία που (για μένα) έχει γίνει κουραστικό.
Επίσης συμφωνώ με την άποψή σου για την περιττή βία στον Ταραντίνο (και γςνικά).
Δε νομίζω να διαλέξω κάτι τέτοιο για να περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου...

moutro είπε...

Αγαπώ θερινό πολύ βαθιά. Ειδικά με καλή παρέα...

mermyblue είπε...

άντε Μούτρε μου να βγάλεις τα χακί να πάρουμε τα νάτσος κ να πάμε, έστω κ σε χειμερινό!

Tyler Durden είπε...

εγώ κατενθουσιάστηκα με αυτή του την ταινία και την βρήκα να έχει και κάποιο νόημα σε σχεση με τις άλλες του που, αν και εξαιρετικές ως ταινίες, δεν σε προκαλούσαν κάποια συγκίνηση, κάποια δικαίωση της υπέρμετρης και γραφικής βίας, κλπ.

Μετά το παντελώς αδιάφορο Deathproof στο οποίο εγώ ένοιωσα να βλέπω σκηνες χωρίς το παραμικρό νόημα (τουλάχιστον μέχρι τη μέση της), είδα από τον ταραντίνο κάτι το πολύ ενδιαφέρον, δικό του, στο στυλ του αλλά συνάμα και διαφορετικό. Μαζί με το Pulp και το Kill Bill 1 τις θεωρώ τις 3 καλύτερές του.

Βέβαια όλα αυτά είναι καθαρά προσωπικά γούστα, άλλος δεν αντέχει με τίποτε κάποια άλλα μεγάλα ονόματα σκηνοθετών ή και ηθοποιών.

manetarius είπε...

Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί γράφεται ΆδωξΟΙ μπάσταρδΗ;

(μια ηλίθια!)

mermyblue είπε...

@manetarius
ο tyler δίνει μια εξήγηση στη δική του ανάρτηση που είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν κ εκ διαμέτρου αντίθετη με τη δική μου!

@tyler
να δεις το Γιο του Τσάρλυ, να μου πεις εντυπώσεις...είμαι περίεργη!

Tyler Durden είπε...

η ανορθογραφία είναι μια τελείως αποτυχημένη απόδοση στα Ελληνικά του περίεργου τίτλου που επέλεξε ο ταραντίνο για να δείξει διαφορές στην προφορά μεταξύ γλωσσών και διαλλέκτων, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στην πλοκή και στα ευτράπελα της ταινίας. Πετυχημένες αποδόσσεις θα ήταν πχ " Άδουξοι Μπαστάρδοι" "Αντόξοι Μπαστάρντοι"