...όταν είναι Φθινόπωρο στην Αθήνα και ο ουρανός πάνω από την Εθνική Βιβλιοθήκη βάφεται τόσο κόκκινος όσο και τα άβαφα χείλη ερωτευμένης γυναίκας που μισανοίγουν για να δεχτούν την αθανασία του Έρωτα μέσα τους...
...όταν περπατάς με ρυθμό, σαν να χορεύεις, και λιώνεις τα παπούτσια σου χωρίς να μετράς βήματα, γιατί η ατμόσφαιρα μυρίζει καλαμπόκι που ψήνεται σε μια συγκεκριμένη γωνία κάθε χρόνο-θαρρώ Πλατεία Κοραή, στη γωνία της Eurobank...
...όταν σφίγγεις την λεπτή καμπαρντίνα επάνω σου γιατί το πρώτο φθινοπωρινό κρύο γλιστράει αδιάκριτα στο λαιμό και στα γυμνά σου χέρια...
...όταν θέλεις να δεις, λαχταράς να δεις, όλους αυτούς που μοιράστηκες όμορφες στιγμές το περσινό Φθινόπωρο. Σε βιβλιοπωλεία να μυρίζετε τη μυρωδιά του χαρτιού, σε καφέ να ακροβατείτε στον απόλυτο εθισμό του φρεσκοαλεσμένου εσπρέσσο -ένα με τον ατμό, σε συζητήσεις που είναι αδιέξοδες, μα έχουν το χαρακτήρα της ανταλλαγής δυναμικού...
...όταν τα πρώτα κίτρινα φύλλα εισβάλλουν απαιτητικά στο δωμάτιο και σκέφτεσαι ότι, τι ωραία να ήταν αειθαλή τα δέντρα του κήπου, κι όμως πάλι, πώς θα καταλάβαινες την αλλαγή της εποχής;
...όταν το καλοκαίρι σου φαίνεται τόσο μακρινό, σαν να μην το έζησες. Έχει αφήσει πάνω σου ένα σκούρο χρώμα και την αίσθηση ότι ήσουν κάπου, αλλά από τις τόσες φορές που έχεις απαντήσει όταν σε ρώτησαν "πώς πέρασες " ξεθώριασε ο καμβάς του. Μπορεί να είναι επειδή πρέπει να αποθηκεύσεις αυτές τις καλοκαιρινές ζωγραφιές...μπορεί επειδή είναι δυσβάσταχτο να γνωρίζεις συνειδητά ότι θα περάσουν αρκετοί μήνες μέχρι να είσαι πάλι ημίγυμνος στον ήλιο και να σκέφτεσαι το Νερό.
...όταν η βροχή στολίζει τα μαλλιά σου με σταγόνες, ευγενικά πάντα, και μετά το σύντομο ξέσπασμά της ψάχνεις ουράνια τόξα ανάμεσα στα γκρίζα κτίρια. Και όταν τα βρεις ψάχνεις την αρχή τους για να ανακαλύψεις το σεντούκι με τις χρυσές λύρες. Αλλά ως τώρα δεν το έχεις βρει...
Το Φθινόπωρο, το Σούρουπο πάντα κρύβει ένα Στιλέτο στην καπαρντίνα του. Κυκλοφορεί και το κρατάει με χέρι τεντωμένο, δήθεν αδιάφορα γι αυτούς που διψούν να πέσουν επάνω του και να ξαναγεννηθούν κάτω από στάλες βροχής και ημέρες που μικραίνουν.
...όταν περπατάς με ρυθμό, σαν να χορεύεις, και λιώνεις τα παπούτσια σου χωρίς να μετράς βήματα, γιατί η ατμόσφαιρα μυρίζει καλαμπόκι που ψήνεται σε μια συγκεκριμένη γωνία κάθε χρόνο-θαρρώ Πλατεία Κοραή, στη γωνία της Eurobank...
...όταν σφίγγεις την λεπτή καμπαρντίνα επάνω σου γιατί το πρώτο φθινοπωρινό κρύο γλιστράει αδιάκριτα στο λαιμό και στα γυμνά σου χέρια...
...όταν θέλεις να δεις, λαχταράς να δεις, όλους αυτούς που μοιράστηκες όμορφες στιγμές το περσινό Φθινόπωρο. Σε βιβλιοπωλεία να μυρίζετε τη μυρωδιά του χαρτιού, σε καφέ να ακροβατείτε στον απόλυτο εθισμό του φρεσκοαλεσμένου εσπρέσσο -ένα με τον ατμό, σε συζητήσεις που είναι αδιέξοδες, μα έχουν το χαρακτήρα της ανταλλαγής δυναμικού...
...όταν τα πρώτα κίτρινα φύλλα εισβάλλουν απαιτητικά στο δωμάτιο και σκέφτεσαι ότι, τι ωραία να ήταν αειθαλή τα δέντρα του κήπου, κι όμως πάλι, πώς θα καταλάβαινες την αλλαγή της εποχής;
...όταν το καλοκαίρι σου φαίνεται τόσο μακρινό, σαν να μην το έζησες. Έχει αφήσει πάνω σου ένα σκούρο χρώμα και την αίσθηση ότι ήσουν κάπου, αλλά από τις τόσες φορές που έχεις απαντήσει όταν σε ρώτησαν "πώς πέρασες " ξεθώριασε ο καμβάς του. Μπορεί να είναι επειδή πρέπει να αποθηκεύσεις αυτές τις καλοκαιρινές ζωγραφιές...μπορεί επειδή είναι δυσβάσταχτο να γνωρίζεις συνειδητά ότι θα περάσουν αρκετοί μήνες μέχρι να είσαι πάλι ημίγυμνος στον ήλιο και να σκέφτεσαι το Νερό.
...όταν η βροχή στολίζει τα μαλλιά σου με σταγόνες, ευγενικά πάντα, και μετά το σύντομο ξέσπασμά της ψάχνεις ουράνια τόξα ανάμεσα στα γκρίζα κτίρια. Και όταν τα βρεις ψάχνεις την αρχή τους για να ανακαλύψεις το σεντούκι με τις χρυσές λύρες. Αλλά ως τώρα δεν το έχεις βρει...
Το Φθινόπωρο, το Σούρουπο πάντα κρύβει ένα Στιλέτο στην καπαρντίνα του. Κυκλοφορεί και το κρατάει με χέρι τεντωμένο, δήθεν αδιάφορα γι αυτούς που διψούν να πέσουν επάνω του και να ξαναγεννηθούν κάτω από στάλες βροχής και ημέρες που μικραίνουν.
13 σχόλια:
Θα παραθέσω ένα σχόλιο που μου έκαναν πρόσφατα:
"τί ωραίες εικόνες που έχεις πίσω από τα μάτια σου"
Πράγματι. Γεμάτες αισθήσεις, συνολικές. Γεμάτες αφή και οσμή. όχι μόνο χρώματα.
Διαφωνώ μόνο λίγο στο "...αρκετοί μήνες για να νιώσεις το Νερό."
Θα προσπαθήσω να τους ελαχιστοποιήσω γιατί ζω με Αυτό.
"Morning is when I am awake and there is a dawn in me."
Να σκάσει και να πλαντάξει ο Σεφέρης που έγραφε για το μούχρωμα.
Νομίζω ότι είδα με άλλη οπτική αυτή την εποχή του χρόνου που ποτέ δεν την αγάπησα γιατί με γέμιζε μελαγχολία.
Ίσως επειδή η μυρωδιά των βιβλίων και του καφέ είναι από τα πιο αγαπημένα μου... Δεν το είχα σκεφτεί, ευχαριστώ.
ένα κίτρινο φύλλο μπερδεύεται στα μαλλιά σου!Φθινόπωρο είναι να νιώθεις τις πρώτες στάλες τις βροχής χωρίς ομπρέλα με τα καλοκαιρινά σου πέδιλα! Να επιμένεις να τα φοράς για να μη βγάλεις από πάνω σου το καλοκαίρι...
Καλησπέρα φθινοπωρινή μου Mermy!
To Φθινοπωρινό σούρουπο μπορεί να πετάξει το στιλέτο και με τα χέρια λεύτερα να σε αγκαλιάσει και να σου δείξει όλες τις χαρές που προανέφερες. Και με αυτές να ταξιδέψεις μέχρι να έρθει ο καιρός να φορέσεις το μαγιό σου ξανά.
Λατρεύω το φθινοπωρινό αεράκι και τα παιχνίδια του φωτός με τα σύννεφα που δειλά και ντροπαλά (εξ ου και το ροδαλό τους χρώμα) κάνουν την εμφάνιση τους.
Καλό Φθινόπωρο να έχετε.
lovely ! u know how much i love autumn...
:*
Mermy Blue μου!
Χαίρομαι πολύ να σε διαβάζω, γιατί πρώτον είσαι καθαρά παιδί της πόλης, δεύτερον, βρίσκεις πάντα το πιο ρομαντικό και ωραίο τρόπο να περιγράφεις αυτά που βλέπεις...
και τελικά προσπαθείς, κάτι που το παλεύω και εγώ, να δεις την άσχημη κατάστασή μας κάπως αλλιώς και την αλλάζεις με τα λόγια σου!
Σε ευχαριστούμε Μερμούλα!
Have a great Weekend!
@ happypepper
κορυφαίος στίχος... και δεν τον είχα ξανασυναντήσει.
όσο για το Νερό, το εννοώ ακριβώς όπως το αναφέρω "ημίγυμνος στον ήλιο και να σκέφτεσαι το Νερό". Γιατί διαφορετικά το Νερό είναι πάντα παρόν
@Μπινελ
τι όμορφο να βλέπουμε τελικά τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία...αυτό είναι το μέγιστο καλό της επικοινωνίας :)
@Κaya
τα τελευταία χρόνια δεν θέλω να κρατιέμαι στην προηγούμενη εποχή. Προτιμάω να περναω στην επόμενη. Οπότε τα πέδιλα τα έβγαλα χθες και έσκασα κάποια στιγμή :D
Οι μεταβατικές εποχές είναι τελικά οι πιό όμορφες καιοι πιό δύσκολες. Ακροβατούν στο απόλυτο των άλλων δύο (αν κ στην Ελλάδα δεν θα έλεγα ότι ισχύει κ τόσο αυτό πιά) και σαν χαρούμενα παιδιά ψάχνουν τη δική τους ταυτότητα :)
@Ωρίων
δεν είναι δειλά τα σύννεφα του φθινοπώρου. Θέλουν να μας προσαρμόσουν στο Χειμώνα που έρχεται κ μας παίρνουν με το μαλακό...
Έχεις δίκιο για τις εικόνες. Αυτές μας κρατούν αγκαλιά και μας παραδίδουν στην επόμενη εποχή, που μας αγκαλιάζει εξίσου (αν την αφήσουμε)
@Υοnder
ναι, είναι υπέροχη εποχή και ακόμη πιό υπέροχη όταν την μοιράζεσαι...μια βροχερή μέρα λοιπόν ετοιμάσου για ταξίδι μέσα σε μια κούπα καφέ :*
@Πεταλάκη
γύρισες επισήμως στην Αθήνα μας!
ελπίζω να προσαρμοστείς ομαλά μετά από τα όσα έζησες στην Ευρώπη (κ δεν είναι κ αμελητέα!)
Το πιθανότερο είναι πως έχεις δίκιο. Αγαπώ την Πόλη,όταν μπορώ να δραπετεύω όμως συχνά πυκνά στη Φύση.
Πολύ σ' ευχαριστώ για όσα μου έγραψες και κυρίως γιατί μου έβαλες σε τάξη τους λόγους που διαβάζομαι :). Έχω, βλέπεις, ένα πρόβλημα οργάνωσης :D
Κι όσο για αυτό που παλεύεις, το έχεις πετύχει. Τις περισσότερες φορές φεύγω από το μπλογκ σου με ένα χαμόγελο (έστω και σκεφτικό)
Καλό υπολοιπο ΣΚ :)
Τι ατμοσφαιρική ανάρτηση! Μου άφησε την αίσθηση που μου αφήνει κι ένα καλό φίλμ νουάρ. Πολλές- πολλές καληνύχτες.
Ζωγραφισες παλι............. <3
Η ΙΖΑ με πρόλαβε... ακριβώς αυτό είχα στο μυαλό μου: σαν φιλμ νουάρ... υπέροχη περιγραφή, όλες οι αισθήσεις παρούσες...
Καλημέρα!
Mermy,
έχεις δίκιο. Το νερό είναι πάντα παρόν...
Ξέρεις,
1. όταν έβρεχε και οι γονείς μου μου έβαζαν κουκούλα, την έβγαζα, τσαλαβουτούσα και γύριζα πίσω μούσκεμα!
2. Αν μου δίνανε ομπρέλλα, την "ξεχνούσα"
3, Αν μπορούσα, με βροχή, πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα.
4. Αν ήμουν στη θάλασσα, δεν έβγαινα...
και τώρα, οι αγαπημένες μου δουλειές του σπιτιού είναι να πλένω τη βεράντα και, το πολύ πολύ, τα πιάτα...
Πιο όμορφα και ατμοσφαιρικά δεν θα μπορούσε να περιγραφεί το Φθινόπωρο! Έτσι όπως τα λες είναι, μια υπέροχη εποχή!! Φιλάκια πολλά, καλό βραδάκι!!!
Δημοσίευση σχολίου