Victory, Non Vegeance Nation @ Gagarin 205, 25.10.2009

Σε παρακαλώ μη με ρωτάς γιατί είμαι εδώ
είναι κάτι βαθύτερο
από την ανάγκη μου να θυμάμαι

Είμαι εδώ, μπροστά μπροστά. Στο πλήθος το μαυροφορεμένο, παράξενα βαμένο, παράξενα χτενισμένο και γεμάτο ζωή. Ένας μικρόσωμος τραγουδιστής με ξυρισμένο κεφάλι κινείται πάνω κάτω στη σκηνή και απαιτεί διαρκώς τα χέρια μας στον αέρα, τις φωνές μας δυνατότερες και να χορεύουμε. Στο τέλος κάθε τραγουδιού σκουπίζει τον μελωδικό του ιδρώτα σε μια άσπρη πετσέτα, πεταμένη σχεδόν στα πόδια του δεύτερου μέλους του συγκροτήματος, ενός μεγαλόσωμου βίκινγκ που σαν να έβγαλε μόλις τη στολή και φόρεσε πολιτικά για τις ανάγκες της συναυλίας. Χαμογελούν διαρκώς και οι δύο. Χαμογελάμε διαρκώς κι εμείς.

Αγαπημένε μου,
ξέρεις πόσες φορές κοιτούσα τα σύννεφα
γιατί νόμιζα ότι σε βλέπω εκεί;

Το ζευγάρι δίπλα μου έχει λιώσει στις αγκαλιές. Η φωνή μου έχει σχεδόν κλείσει από το να φωνάζω και να τραγουδάω τόσο δυνατά όσο μου ζητάει ο Ronnan Harris . Τα πόδια μου χοροπηδούν σχεδόν αυτονομημένα στο ρυθμό. Το πλήθος εκστασιασμένο κι αυτό χορεύει ασταμάτητα και τραγουδάει κάθε στίχο των VNV Nation που δείχνουν να είναι ενθουσιασμένοι με το κλίμα που επικρατεί.

Οι στιγμές περνάνε αν κι ο χρόνος παραμένει
Είμαι τόσο περήφανη για ό,τι ήμασταν
Δεν μένει πόνος δεν μένει αίσθηση
Η Αιωνιότητα Περιμένει

Και ενώ το Beloved παίζει και όλοι που βρισκόμαστε εκεί είμαστε σε μια άλλη διάσταση, προσπαθώ να ανακαλέσω, πόσες φορές έχω συγκινηθεί τόσο σε συναυλία; Κοιτάζω πίσω και τους βλέπω έναν έναν, αγαπημένα πρόσωπα που βρεθήκαμε εδώ και μοιραζόμαστε αυτές τις στιγμές που μπορεί να χαθούν αλλά στο παράλληλο σύμπαν που το παρελθόν παίζεται ασταμάτητα σαν ταινία θα είμαστε εκεί, θα έχουμε το ίδιο χαμόγελο και ο,τι έχουμε νοιώσει ο ένας για τον άλλον θα υπάρχει
Για Πάντα.


Δώσε μου φτερά για να πετάξω, ίσως,
Η ανήσυχη ψυχή μου τα λαχταρά
Δεν μένει πόνος δεν μένει αίσθηση
Η Αιωνιότητα Περιμένει

Κι ακόμα σκέφτομαι ότι τελικά ζούμε γι' αυτές τις στιγμές που η Ψυχή φοράει ένα ζευγάρι φτερά και πετάει πάνω απ' αυτό που είμαστε. Και κυρίως Ζούμε για το άγγιγμα αυτών που αγαπάμε και για τη ζεστασιά που αναδίδουν οι Ψυχές όταν γίνονται Ένα.




Οι VNV Nation ήταν χθες, 25.10.2009 στο Gagarin για μια μοναδική συναυλία. Απίστευτη ενέργεια, απίστευτη επικοινωνία με τον κόσμο, μουσικές και θέρμη που έφτασε μέχρι τον τελευταίο που τους παρακολούθησε. Με τραγούδια τους αγαπημένα, όπως Dark Angel, Standing, Illusion, Nemesis, Genesis, Perpetual, Tomorrow Never Comes, The Farthest Star και φυσικά το απίστευτο Beloved, για σχεδόν δύο ώρες μας είχαν να χτυπιώμαστε ασταμάτητα. Μια από τις καλύτερες συναυλίες του είδους που έχω παρακολουθήσει με ατελείωτο κέφι και από πλευράς κοινού και από πλευράς συγκροτήματος που τα έδωσε όλα και έδειξε να το ευχαριστιέται. Μαζί τους ήταν η πολύ καλή Ayria και οι δυνατοί Frozen Plasma που έκαναν πολύ καλή δουλειά σαν support συγκροτήματα, "προθερμαίνοντας" το κοινό γι' αυτό που θα επακολουθούσε. Εξαιρετικός ήχος, πολύ καλή σκηνική παρουσία και από τα τρία σχήματα και κόσμος τόσος όσος χρειαζόταν για να περάσουμε τέλεια.


Και στον εορτάζοντα, χρόνια πολλά. Ελπίζω να χορεύεις πάντα τόσο χαρούμενα κ ευτυχισμένα όπως χθες!