Ανάμεσα

Aνάμεσα στο μαύρο της σκληρής μουσικής που ακούω τον τελευταίο καιρό και τις χοροπηδηχτές και ωστόσο γήινες νότες του swing που με έχει κερδίσει.

Ανάμεσα στο φεγγάρι που γεμίζει νύχτα με τη νύχτα και αδειάζει με την ίδια χάρη και στην καθάρια μέρα που ξεζουμίζει τη γαλάζια τέμπερα όλη στον ουρανό.
(Μα κάθε μέρα, τι ουρανός είναι αυτός; Πού ζω; Χρειάζομαι άλλα να είμαι ευτυχισμένη πέρα από αυτό το γαλάζιο; )

Σεροτονίνη; Άνοιξη;-


Ο αέρας έχει τη διαπεραστική γλύκα της ωραιότερης εποχής του χρόνου, αυτής που είναι Νέα, έχει Όνειρα, έχει Προσμονή, έχει Καντάδες όλων των πλασμάτων της φύσης, ακόμη και αυτών που δεν έχουν φωνή, αυτής που έχει το πιό έντονο πράσινο που λες και θέλει να ξεπηδήσει από το χρωματικό φάσμα και να γίνει ένα με την τέμπερα του γαλάζιο.

Και καπου εκεί, ανάμεσα σ' αυτά τα τόσο συνηθισμένα κοσμικά φαινόμενα, που πιά τείνουν να γίνουν σπάνια
κι ανάμεσα στους κραδασμούς της Ζωής των Άλλων, αυτών που είναι δίπλα μου και τους ξέρω και τους αγαπώ και αυτών που δεν τους ξέρω απλά διασταυρώνομαι τυχαία για λίγο ή για πολύ και με κάποιους γνωρίζομαι και μένω και συντονιζόμαστε σε κοινές δονήσεις και με κάποιους χάνομαι, προσπαθώ να ισορροπήσω για να μη κυλιστώ και λερώσω το ανοιξιάτικο φόρεμα με γρασίδι και λάσπη και κυκλοφορώ μέχρι το Καλοκαίρι λερωμένη.

Αλλά μετά, σκέφτομαι, ας αφήσει ό,τι θέλει. Ο λεκές είναι η Ζωγραφιά και το χρώμα.Και αν δεν διασταυρωθώ, αν δεν τσαλακώσω τα ρούχα μου τι θα είναι άλλη μία Άνοιξη στη ζωή;

Ευπρόσδεκτες λοιπόν οι ώσεις και οι κραδασμοί της ζωής γύρω μου.
Καλοτάξιδες και οι δικές μου