Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Εαρινή Αδιαθεσία


Μπορεί το συνάχι να σε αποπροσανατολίσει; Ή φταίει ο καιρός; Ή μήπως το ΔΝΤ;
Νοιώθω σαν να μπουσουλάω σε μια εποχή που δεν καταλαβαίνω απόλυτα, παρόλο που είναι πολύ πιό ξεκάθαρη από άλλες χρονιές.

Ο ήλιος πάντως έξω από το μπαλκόνι μου χαμογελάει . Συνεχίζω να φταρνίζομαι αδιάκοπα.
Έχει υπολογιστεί ότι η ταχύτητα του φταρνίσματος φτάνει τα 161 χιλιόμετρα την ώρα (μεγαλύτερη τελική ταχύτητα από το αμαξάκι μου) και τρέχω και δεν φτάνω. Και δεν είναι αλλεργικό (ευτυχώς λέω). Ένας φονικός κλιματισμός με εκτέλεσε.


Χθες είδα την τελευταία ταινία της τριλογίας του Μιλλένιουμ, Το Κορίτσι Στη Φωλιά Της Σφήκας, και μάλλον απογοητεύτηκα. Στην αίθουσα ζήτημα να ήμασταν 15 άνθρωποι στην προβολή των 10.15 και η υγρασία επιδείνωσε τα συμπτώματα κρυολογήματος μου. Η πλοκή ακολουθούσε σε πολύ αδρές γραμμές αυτήν του βιβλίου, στερώντας από την υπόθεση την γοητευτική πολυπλοκότητα των χαρακτήρων και των καταστάσεων. Οι προσθήκες του σεναριογράφου μάλλον άστοχες και ο σκηνοθετικός ρυθμός πολύ χαμηλότερος σε σύγκριση με αυτόν της πρώτης ταινίας. Παρέα με τον Μ. δεν ήταν λίγες οι στιγμές που μας έπιασαν τα γέλια από την άσχετη συρραφή των γεγονότων του βιβλίου σε κάτι που μάλλον το πρόδιδε. Πέραν δηλαδή από την αθώωση της ηρωίδας, πολύ λίγα είχαν να κάνουν με την αυτούσια ιστορία. Αναρωτιέμαι αν ο Λάρσον ζούσε, τι άποψη θα είχε γι' αυτό...

Βγήκα από το σινεμά με μύτη έτοιμη να εκραγεί αλλά παρόλα αυτά η μυρωδιά από τις λεμονιές και τις αγγελικούλες έφτανε στα κέντρα όσφρησης του εγκεφάλου μου. Ευλόγησα τη φύση που μου χάρισε τόσο ευαίσθητη μύτη που ακόμα και γεμάτη συνάχι μου επιτρέπει να μυρίζω και γύρισα σπίτι να πάρω κάποιο φυσικό αποσυμφορητικά . Κοιμήθηκα αγκαλιά με πολλά πακέτα χαρτομάντιλα και ειδική σακούλα για να τα βάζω μετά τη χρήση.

Το φως της ημέρας μου πόνεσε τα μάτια. Το τρίγωνο μέτωπο, μύτη στόμα πλήττεται πάντα όταν κρυώνω και δεν μπορούσα να σηκώσω το βλέμμα στο ταβάνι. Άνοιξα όμως το παντζούρι και η ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα με αποζημίωσε. Λίγες ώρες μετά, ετοιμάζομαι να πάω τη Μίνα βόλτα. Νομίζω ότι όταν θα δει το λουράκι της θα κάνει τρελλές χαρές και θα γεμίσει και τις δικές μου χαμηλά φορτισμένες μπαταρίες.

Και ύστερα θα γυρίσω να ανοίξω το εκπληκτικό βιβλίο που μου έχει κάνει δώρο αγαπημένος φίλος, η Τέχνη του Ταξιδιού του Αλαίν Μποτόν και θα ταξιδέψω εκεί που η οικονομική στενότητα δεν με αφήνει. Μέσα στους πίνακες του Έντουαρτ Χόπερ και στις χώρες που με περιμένουν να πάω. Και θα πάω. Αρκεί να βρω την πυξίδα μου που την έχασα κάπου ανάμεσα στα χρησιμοποιημένα συναχομάντηλά μου.

Τελικά ίσως και να κάνουν καλό αυτές οι μικρές αδιαθεσίες. Στερούμενη της πλήρους γκάμας των όποιων δυνάμεών μου επανεξετάζω πορείες και σκέψεις, με μικρότερη πάντως ταχύτητα από το φτάρνισμα μου.

11 σχόλια:

Vany είπε...

Περαστικά σου!
Τα βιβλία δεν τα διάβασα ακόμα,μόνο την πρώτη είδα και μου άρεσε.
Καλό σκ να έχεις και να περάσει γρήγορα και η αδιαθεσία και αυτή η φάση,δεν κάνει να σκεφτόμαστε και πάρα πολύ.Θα το κάψουμε στο τέλος!
Άσε που δε λέει να σκέφτεσαι επίμονα αυτά που έχουν ήδη γίνει και δεν αλλάζουν,δεν έχει κανένα απολύτως νόημα :)

mermyblue είπε...

Σ ευχαριστώ Vany μου.
Περαστικά θα είναι όλα, πού θα πάει... Μας έχουν τρελλάνει με την οικονομική κατάσταση και κοντεύει να αυτοκτονήσει ο μισός πληθυσμός και ο άλλος μισός να πάθει κατάθλιψη...

Όσο για τα βιβλία, διαβασέ τα. Αξίζουν και στα ελληνικά. Έχει γινει αρκετά καλή δουλειά στη μετάφραση, τουλάχιστον εξώφθαλμα πράγματα δεν είδα όπως ιερές σκατούλες που γράφεις κι εσύ για το holly shit :D
καλό σαββατοκύριακο :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Περαστικά σου!

Ανοιξιάτικη Αδιαθεσία είναι δε νομίζω ότι φταίει το ΔΝΤ. Ξεκούραση, καλό φαγητό, βιταμίνες και θα περάσει...

elf είπε...

Περαστικά (σου και μας)!!!

mermyblue είπε...

@Τσαλαπετεινέ
όλο αυτό το στρες μπορεί κ να μας έφερε στην καλύτερη περίπτωση ενόψει συναχιού :)
ευχαριστώ για τις ευχές, ήδη έχω αρχίσει την αντεπίθεση με όλα τα μέσα!

@Ελφ
ευχαριστώ, καλό, ανέμελο ΣΚ να ευχηθώ με τη σειρά μου :)

Mistress Hyde είπε...

Περαστίκα αγαπημένη μου.
Σε φιλώ.

k είπε...

ελπίζω να είσαι καλύτερα! ξεκουράσου! σε θέλω ακμαία το σάββατο! σήμερα είδα τηλεόραση μετά από πολλούς μήνες! τύψεις νοιώθω που έχασα το χρόνο μου και δε βούτηξα στο βιβλίο μου... λεμονιά ακόμα να μυρίσω... :( φιλιά στα μάγουλα τα δύο Mermy μου!

Εύα είπε...

ατσου!εις το τετραγωνο περικαλω...τουτεστιν και εγω και ο καλός μου :-(
με πυρετο υψηλο αυτος,με κατι δεκατα εγω που με τσακιζουν τοσο που του ζηταω να αλλαξουμε!
Δεν αγαπω την Ανοιξη και τον ηλιο,φετος ειπα ομως να μη τη σπασω στους υπολοιπους και να!
περαστικα μας...φερε κανα πακετο χαρτοπετσετες καθως ερχεσαι αγαπη μου,ναι?
:-)

mermyblue είπε...

Μίστρες μου, μου έλειψες! Ελπίζω αύριο να τα πούμε, αλλιώς μεθαύριο,αλλιώς πολύ σύντομα! Φιλιά.

Κaya μου
το μόνο σίγουρο του Σαββάτου είναι το itch! :D
η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που βλέπω τηλεόραση κ μετά διαβάζω βιβλίο τα βάζω με τον εαυτό μου κ εγώ... πάντα τα βιβλία είναι ανώτερα (εννοείται).

Εύα
τι κάνεις; καιρό έχω να σε "συναντήσω". Περαστικά μας! Εγώ πάλι λατρεύω την άνοιξη, είναι για μένα η καλύτερη εποχή γιατί έχει προσδοκία (καλοκαιριού) και αναγέννηση.
Φτιάξε το θέμα της ημερομηνίας στο μπλογκ σου ! Δεν σε βλέπω στη ροή κ είναι κρίμα. Φιλιά πολλά

ολα θα πανε καλα... είπε...

Ωραία η τελευταία παράγραφος!Μου αρέσει το γράψιμό σου.Ναι,κι εγώ θέλω να έχω πάντα το νου μου στην πυξίδα μου,να μην τη χάνω.Κι όταν τη χάνω,να την ξαναβρίσκω σύντομα.Το βιβλίο του Alain de Botton το έχω διαβάσει.Σου εύχομαι να κάνεις κάποτε όσα ταξίδια λαχταρά η ψυχή σου.

mermyblue είπε...

Γεωργία μου
μεγάλο θέμα η πυξίδα...αυτή η εσωτερική που μας πάει χωρίς πολλές φορές να καταλαβαίνουμε προς τον κατάλληλο άνθρωπο και τόπο.
Τα ταξίδια είναι το παν για μένα, έστω και νοερά