Φαντάσου ένα πάρκο τη νύχτα.
Το σκοτάδι ρίχνει τις σκιές του και τα δέντρα συνωμοτούν με τους θάμνους.
Το ποτιστικό έχει σταματήσει να ψεκάζει νερό από το απόγευμα και το έδαφος είναι νοτισμένο.
Πού και πού ακούγεται ένας Γκιώνης που όχι και τόσο απεγνωσμένα ψάχνει τον αδελφό του.
Χιλιάδες μικρά μάτια είναι στην πλάτη σου.
Τα βήματά σου ηχούν ρυθμικά στο πλακόστρωτο.
Η όσφρησή σου ξυπνάει μνήμες που δεν έχεις.
Περιπλανιέσαι σε μυστικό βασίλειο με μονοπάτια.
Και βγαίνεις στο ξέφωτο.
Ξαπλώνεις στο χορτάρι με το φόβο της υγρασίας.
Τ' αστέρια και η υπόγεια σιωπή σε αποζημιώνουν.
Και το τραγούδι των βατράχων.
Kοιμήσου τώρα.
Το παρόν είναι εδώ και τόσο έντονο όσο το κάψιμο στο πόδι σου.
7 σχόλια:
φαντάσου το δικό μας πάρκο. αυτό που εμείς δημιουργούμε. κάθε νύχτα. κάθε μέρα.
πολύ καλό σου σουκού!
Ωραία ανάρτηση... ενδιαφέρουσα.
Κάτι μου λέει πως θα τα πάμε καλά εμείς οι 2.
Καλησπέρα...
ΥΓ: Καλώς ήρθα. ;)
Όμορφη η περιγραφή σας. Ο Γκιώνης πια.. πολυαγαπημένη παιδική ανάμνηση. Καλό σαββοτοκύριακο :)
πόσο μαγικό... πόσο μυστήριο... όλα εδώ και τώρα αγαπητή μου γοργόνα! καλησπέρα και από εδώ!
α! διάβασα και είπα... mermy μου μυρίζει εδώ...
Στους ανθρώπους που διαθέτουν φαντασία αδάμαστη, αρέσκεται η ζωή να τους θυμίζει ότι αυτή είναι η αρχηγός. Ουδεμία αντίρρηση.
:)
Bασίλη
το δικό μας εσωτερικό πάρκο είναι που έχει σημασία. όχι ότι και τα έξω είναι ασήμαντα. μας βοηθούν στη διάταξη, στις ιδέες, στη ζωή.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Creep
καλώς ήρθες ναι! Θα περάσω από τα μέρη σου σύντομα :)
Μaximus
Αυτός ο Γκιώνης κάθε που καλοκαιριάζει μου κλέβει την καρδιά ! καλησπέρες πολλές :)
Κaya μου
ακριβώς. Εδώ και Τώρα. Και η ζωή πάντα αρχηγός.Την παίρνουμε από το χέρι και προχωράμε μαζί.
Και λέμε πολλά ευχαριστώ στους συνοδοιπόρους, σε πολλά ή έστω λίγα βήματα.
Στο πάρκο Μας.
:) :*
Πολύ αγαπημένη παιδική ανάμνηση ο γκιώνης.Και πάντα στενοχωριόμουν που ήταν τόσο θλιμμένος για τον αδελφό του.Μου φαίνεται πως μερικές φορές οι μύθοι είναι πολύ σκληροί για τις παιδικές καρδούλες.
Δημοσίευση σχολίου