...και ξαφνικά χθες βράδυ, ενώ ήμουν ντυμένη με λευκά και πράσινα, κι ένας φούξια ιβίσκος είχε προσγειωθεί στα μαλλιά μου, βγήκαν από την ντουλάπα τα δαντελένια μαύρα γάντια μου... οι μαύρες κάλτσες... τα απλά μου μαύρα φορέματα,οι μεγαλύτεροι ηλιακοί συλλέκτες... και μου θύμησαν το φως που έχουν μαζέψει και αντανακλούν πάνω μου όποτε νοιώθω ότι στερεύω από ενέργεια...
...σαν να άνοιξε μια τρύπα στο χωροχρόνο και να χώθηκα με ευγνωμοσύνη μέσα ... κι ήταν ζεστά και φιλόξενα σκοτεινά...χωρίς απαιτήσεις, χωρίς πρέπει, χωρίς να προσέχω ποιά είμαι και γιατί είμαι... και ο Χορός, ασταμάτητος... δύο ώρες χωρίς διακοπή... ντυμένη αταίριαστα, αλλά τι σημασία είχε; ήμουν εκεί από όπου ουσιαστικά ποτέ δεν έφυγα...ήμουν Σπίτι...
...και όπως τότε που ατένισα το γαλάζιο της ήρεμης φιλόξενης θάλασσας του Ιούλη με τους ήχους αυτής της σκοτεινής μουσικής και βρήκα το χαμένο σε παρενθέσεις εαυτό μου, έτσι και χθες κατάλαβα ότι το πραγματικό Κάστρο είναι μέσα μου...και δεν έχει καμία κερκόπορτα για όσα εγώ δεν επιθυμώ...
Και έκλεισε ο κύκλος.
Έτσι απλά.
Και Ευχαριστώ.
...σαν να άνοιξε μια τρύπα στο χωροχρόνο και να χώθηκα με ευγνωμοσύνη μέσα ... κι ήταν ζεστά και φιλόξενα σκοτεινά...χωρίς απαιτήσεις, χωρίς πρέπει, χωρίς να προσέχω ποιά είμαι και γιατί είμαι... και ο Χορός, ασταμάτητος... δύο ώρες χωρίς διακοπή... ντυμένη αταίριαστα, αλλά τι σημασία είχε; ήμουν εκεί από όπου ουσιαστικά ποτέ δεν έφυγα...ήμουν Σπίτι...
...και όπως τότε που ατένισα το γαλάζιο της ήρεμης φιλόξενης θάλασσας του Ιούλη με τους ήχους αυτής της σκοτεινής μουσικής και βρήκα το χαμένο σε παρενθέσεις εαυτό μου, έτσι και χθες κατάλαβα ότι το πραγματικό Κάστρο είναι μέσα μου...και δεν έχει καμία κερκόπορτα για όσα εγώ δεν επιθυμώ...
Και έκλεισε ο κύκλος.
Έτσι απλά.
Και Ευχαριστώ.
8 σχόλια:
Γοργονίτσα,
Σαν το Σπίτι μας δεν υπάρχει τίποτα. Η ύστατη απόλαυση να κουρνιάζουμε στα ρούχα μας, τους Τοίχους, τα Χρώματα και τις Μουσικές μας.
Η Οικειότητα του γλυκού εαυτού μας που είναι πάντα εκεί
Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!
Την καλημέρα μου. καλό μήνα.
Και το σπίτι είναι πάνω απ' όλα μέσα μας...έτσι είναι Πιπέρη μου.
Καλό μήνα να έχουμε και θα είναι ακόμα και αν οι συνθήκες ή κάποιοι διαφωνούν με αυτό.
Καλησπέρα, καλές βουτιές!
Είναι όμορφο να υπάρχει μια φωλιά για τα δύσκολα με παρέα τον εαυτό μας , ο πιο υπέροχος συνομιλητής αν αποκαταστήσεις την σχέση μαζί του και μπορείς να του χαμογελάς ... όμως μου έκανε εντύπωση ο χορός , φαντάζομαι ότι είναι η τέλεια κατάληξη τέτοιων συζητήσεων :)
Γράφεις πολύ όμορφα γοργόνα μου !!!
Καλό βραδάκι να έχουμε !!!
«το πραγματικό Κάστρο είναι μέσα μου»
Αυτό που οι περισσότεροι θεωρούμε «εσωτερικό κόσμο/εσωστρέφεια» και στην περίπτωσή σου «Κάστρο», είναι η πιο ιδανική λύση για να δοκιμάσεις τις αντοχές σου. Φτάνει μόνο να μη γίνεις «τύραννος» στο ίδιο σου το «Κάστρο» και τελικά εξοριστείς!
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε και το έγραψα αυτό, πιθανότατα να μην ισχύει κάτι τέτοιο για όλους.
Δεν γράφω πολύ συχνά εδώ, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τα άϋλα, τα ψυχικά...
Καλό μήνα!
Σα να μου φαίνεται ότι πήγες στο γκοθάδικο...
Ένα σπίτι (υπαρκτό ή μεταφορικό), δεν το φτιάχνουν τα υλικά, αλλά οι ψυχές και οι ενέργειες που το κατοικούν...Και είναι τόσο όμορφο όπως λες, να νιώθεις στο Σπίτι σου, σαν να μην έφυγες ποτέ.
το καλυτεροτερο συναισθημα..
@kryos
ο χορός είναι αρχή και η κατάληξη τέτοιων συζητήσεων, θα έλεγα.
και στο Κάστρο χωρούν όλες οι τέχνες που μας κάνουν να κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας!
Καλό και δροσερό βράδυ :)
@Γελαδερέ
πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες...ναι, θέλει πολύ προσοχή να μην φυλακιστούμε στην τυραννία του ίδιου μας του εαυτού.
πολλά γελαδερά χαμόγελα σου στέλνω :)κ καλό μήνα, φυσικά
@Μistress
μα ναι!
είναι αυτό που λένε "με διαβάζεις"
;)
@<3
η ηρεμία είναι πραγματικά από τις καλύτερες καταστάσεις γιατί αφήνει να ρέουν τα θέλω και φιλτράρει όσα δεν έχουν θέση...
καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου