Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Η Παραλία

Το ημερολόγιο λέει "Αύγουστος".
Κι αυτός σέρνεται νωχελικά στα ασφάλτινα σοκάκια σαν σαύρα που αρνείται να λιαστεί από νωρίς και βγαίνει με το πάσο της, πάντα μετά τη μεσημεριανή σιέστα.

Τόση είναι η Ζέστη...

Τα σύννεφα κρέμονται παράξενα ανά μέρες στον Αττικό Ουρανό, ναι αυτόν, τον πολύπαθο, με το νέφος και τις ανάσες εκατομμυρίων ανθρώπων που βηματίζουν κάθε μέρα κάτω από το θόλο του.

Κουφόβραση και παράξενη σιωπή κάποιες ώρες, λες και μόνο τον Αύγουστο σέβεται η Αθήνα αυτό που λέμε κοινή ησυχία. Προχθές στην Εθνική Άμυνα, 4 το μεσημέρι μπορούσα να ακούσω τα βήματά μου ξεκάθαρα στα διαλυμένα πεζοδρόμια με τις εκατοντάδες μυστηριώδεις μαύρες τσίχλες κολλημένες πάνω τους.

Και ενώ στην Επιφάνεια κυριαρχεί η Ραστώνη, κάτω από τη Γη, εκατοντάδες ανθρώπινα ζουζούνια συνωστίζονται. Παλαιότερα το πόσος κόσμος έχει φύγει για διακοπές μετριόταν με το πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν. Πλέον μετριέται με τον αριθμό αυτών που χρησιμοποιούν το Μετρό. Μολονότι η οικονομική δυσπραγία έχει κρατήσει πολλούς στην Αθήνα, κάποια πράγματα διατηρούν τα συνήθη "προγράμματα" του παλιού καλού (ή έστω, καλύτερου) καιρού: τα δρομολόγια των συρμών, ας πούμε, έχουν αραιώσει τη συχνότητά τους σε δεκάλεπτο και οι εναπομείναντες στοιβαζόμαστε απρόθυμα ο ένας στη μυρωδιά του άλλου σε μια καταναγκαστική οικειότητα.

Οι κάτοικοι της ευρύτερης Αθήνας ψάχνουμε ακόμα το δρόμο προς την καλοκαιρινή μας Ιθάκη...

Φέτος δεν έκανα λίστα διακοπών. Δεν έχω καταλήξει καν αν θα φύγω για κάπου και πόσο θα μείνω. Περιδιαβαίνοντας τα μπλογκ βλέπω ότι σε αντίθεση με πέρυσι πολλοί λίγοι επέλεξαν να ασχοληθούν με το θέμα "λίστα" επίσης. Δεν είναι ότι δεν τα κατάφεραν να ξεφύγουν έστω και λίγο από την Πόλη. Αναρτήσεις και ταμπέλες "κλειστόν λόγω διακοπών" μπορώ να μετρήσω αρκετές. Είναι που αυτό το μαύρο σύννεφο της γενικής απαισιοδοξίας ακολούθησε το καλοκαίρι μας, παρόλο που ακόμα και τίποτα να μην κάνουμε παραμένει ένα από τα πιο όμορφα του κόσμου.

Είναι που κάθε αρχή νέας εποχής και δύσκολη...και πού πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα...


Αλλά για μένα το καλοκαίρι ξανάρχισε με το που άνοιξα το Villa Incognito, του Τομ Ρόμπινς. Κάθε τέτοια εποχή το ανέμελο μα καθόλου απροβλημάτιστο πνεύμα του συγγραφέα με ταξιδεύει. Ακόμα και αν δεν μετακινηθώ καν από τη θέση μου, ανεξάρτητα από το εποχιακό σκηνικό που επιλέγει για να παρουσιάσει τους εκκεντρικούς χαρακτήρες των ηρώων του. Ακόμα και αν ο καμβάς είναι χιονοθύελλα, η αιώνια καλοκαιρινή λιακάδα του μυαλού του ζεσταίνει και φωτίζει με χιούμορ και ευφυΐα το μέσα μου.

Και τελικά κατάλαβα ότι ένα βιβλίο, λίγα ρούχα, ένα σημειωματάριο με μερικά χρωματιστά μολύβια και τα βασικά για μια παραλία είναι η απόλυτη λίστα όχι μόνο για το φετινό μα για όλα τα καλοκαίρια. Ανεξάρτητα από τη χιλιομετρική απόσταση που θα ταξιδέψει κάποιος και το πόσο εξωτική θα είναι η παραλία που θα ξαπλώσει.

Το κλικ γίνεται πρώτα στο μυαλό (πάντα...).
Και ο διακόπτης είναι εκεί για να τον βάλουμε στη σωστή θέση.

Γιατί όπως κατέληξε και ο Ντι Κάπριο στην Παραλία

"And me, I still believe in paradise.
But now at least I know it's not some place you can look for, 'cause it's not where you go. It's how you feel for a moment in your life when you're a part of something, and if you find that moment... it lasts forever...







το κολάζ στην κεφαλίδα είναι της

9 σχόλια:

Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε...

επιτελους να και καποια που μενει εδω τον Αυγουστο ? μερμυ ειναι καλο που ειδα νεο ποστ σου ..

Leviathan είπε...

kai ego edo 8a eimai olo to ipoloipo kalokairi! kalimeraaaaa! :)

Mistress Hyde είπε...

Παρούσα!
Την κοπάνησα από τη βαρετή εξοχή και αποφάσισα πως είμαι ένας κοσμοπολίτης ταξιδιώτης. Με τα πρώτα λεφτά που θα πιάσω, ξανακλείνω εισητήρια και φεύγω. Κι ας πεινάσω πάλι. Μου άρεσε.

mermyblue είπε...

@Χρήστο
εδώ για λίγες μέρες ακόμα, ελπίζω...
με συντροφιά το νέο των arcade fire φυσικά (παρακολουθώ, ακόμα κ αν δεν σχολιάζω ;) )
εσύ δεν θα φύγεις ;

@Lev
εσύ εκεί πάνω με τέτοια ομορφιά μάλλον δεν έχεις ανάγκη να φύγεις!
καλές βουτιές κ χαιρετίσματα

@Mistress
πάντα τέτοια κ καλύτερα ταξίδια ;)
κ σύντομα καφεσυνάντηση

happypepper είπε...

Αγαπημένη γοργόνα,
το κείμενό σου με γέμισε. απολαυστική γραφή και νόημα.
σκέφτεσαι όμορφα και στό χω ξαναπει. και επαναλαμβάνομαι οικειοθελώς.
Ελπίζω να ξεφύγεις και να διακόψεις της καθημερινότητας με όποιο τρόπο σε πληρεί απολαυστικότερα.
καλή σου ημέρα.

Ναύτης είπε...

χμ, γοργόνες, ψαράκια...
λες και ξέφυγαν απο ενυδρείο..
ο Ρόμπινς βέβαια ήταν η τελειωτικη μου βολη...

όσο για το γράψιμό σου... αληθινο και χρωματιστο

καλως σε βρήκα...

mermyblue είπε...

@Πιπέρη
κ εγω εύχομαι τελικά να φύγω...όμορφη η Αθήνα αν ψάξεις τα κρυμένα της μυστικά, μα κι οι άλλες εικόνες απαραίτητες...
σ' ευχαριστώ! υπέροχες οι υποβρύχιες φωτογραφίες (κ για να αποφασίσω τώρα κ για το γλυκό κ να ενημερώσω :))
καλημέρες πολλές

@Ναύτη
έχουν οι ναύτες ενυδρεία;
κ οι γοργόνες χωρουν εκεί;
είμαι κ κλειστοφοβική :)
καλώς ήλθες
πέρασα κ εγώ από το μπλογκ και θα τα πούμε σύντομα και από εκεί
:)

Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε...

mermy εφυγα και τωρα απολαμβανω τον Αυγουστο στην Αθηνα....

Pompeia είπε...

Ο Αύγουστος στο κλεινόν άστυ είναι ονειρικός. Μακάρι να γινόταν ένα θαύμα και η Αθήνα να έμενε έτσι. Δυστυχώς δεν κατάφερα να μείνω πολύ, μιας και φέτος όλα γίνονται βάσει τυχαιότητας. Λατρεύω τον τρόπο σου να ομορφαίνεις πράγματα όπως την κίνηση στο μετρό. Στο έχω ξαναπεί πολλές φορές, το ξέρω, αλλά δε φταίω εγώ που έχεις αστρόσκονη στα δάχτυλα και στην ψυχή...

Πολλά φιλιά από τα Δωδεκάνησα της τυχαιότητας...