...τότε που ακόμα ήσουν στη ζωή
...τότε που φανταζόμασταν το μέλλον κάπως τόσο φυσιολογικό που γινόταν υπέρλαμπρο
...τότε που μπορούσαμε να διασκεδάσουμε στιβαγμένοι σε ένα μπαράκι που λεγόταν "Μηδέν" και γυρίζαμε τις νύχτες με τα πόδια σπίτι και η πάχνη της Κομοτηνής μας εκανε να μοιάζουμε με μικρά ξωτικά με γυαλιστερά μάτια.
...τότε που είχαμε μπροστά μας τόσα που δεν ξέραμε πόσα.
...που ακόμα οι dj έπαιρναν παραγγελιές και χτυπιώμασταν στο χορό σαν να μην υπήρχε Αύριο.
Δεν υπήρχε.
Τουλάχιστον όχι αυτό που φανταζόμαστε.
Δεν υπάρχει ποτέ αυτό που φανταζόμαστε.
Για καλό ή κακό.
Η μουσική ωστόσο είναι πάντα εκεί, όπως και τ' αρώματα να μας θυμίζει ποιοί ήμασταν και ποιοί είμαστε τώρα.
Για καλό ή για κακό.
...Kαλησπέρα Blog μετά από τόσο καιρό...
4 σχόλια:
Γοργονίτσα μου.... μια αγκαλιά από μακριά..
Καλησπέρα μετά από τόσο καιρό..
Θαρρώ πως ξέρω γιατί έγραψες αυτή την ανάρτηση. Έχω καλή μνήμη και θυμάμαι όλα όσα μου λένε οι φίλοι για άλλους φίλους. Αν είναι αυτό που φαντάζομαι, στεναχωρέθηκα. Πολύ. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάποιον για να στεναχωριέσαι. Μπορεί και να τον γνωρίζεις από τον τρόπο που λάμπουν τα μάτια των άλλων όταν στον περιγράφουν...
Αν πάλι κατάλαβα λάθος, τότε χαίρομαι!
Σε κάθε περίπτωση να θυμάσαι : Άλλαξε η ζωή μου από τότε που σε γνώρισα κι ας μην βλεπόμαστε. Ίσως το ίδιο έχεις κάνει σε πολλούς άλλους φίλους και να μην το ξέρεις. Είναι σπουδαίο. Το σπίτι μου έχει πάντα ανοικτή πόρτα για σένα όταν το χρειαστείς.
Καλησπέρα!
Το "Μηδέν"...
Όταν το είδα, είπα, "λες; λες, να ΄ναι αυτό που ξέρω, ήξερα; μπα..."
Κι όμως! Αυτό είναι! Το "Μηδέν" στην Κομοτινή!
Τέλη της δεκετίας του '80! Και ναι! Όντως, χορεύαμε και γελούσαμε, χωρίς το αύριο και τον εφιάλτη του. Γιατί, εμείς το βλέπαμε, τότε ακόμη, σαν όνειρο!...
Ήμουν κι εγώ ένα φεγγάρι... "Μηδενίστρια". Όσο κράτησε, σχεδόν!
Με λένε Νικόλ ή ΝικολέτΤα
Χάρηκα που σε... συνάντησα!
Mistress μου
μου έχεις λείψει...αλλά νοιώθω σαν να μη πέρασε μια μέρα που σε γνώρισα...
Καλή μου Margo,
έχω χαθεί από καιρό σε ένα σωρό άλλες δραστηριότητες και δεν προλαβαίνω ούτε γραμμή...δικαιολογίες θα μου πεις, ιεράρχηση χρόνου θα μου πεις...
Τουλάχιστον μπορώ να επιστρέφω εδώ και να νοιώθω όμορφα ό,τι κι αν συμβεί...
ΝικολέτΤα
όμορφο να συναντάς ανθρώπους που είχατε ζήσει κοινά πράγματα ακόμη και χωρίς να γνωρίζεστε...
Χαίρομαι που πέρασες από εδώ :)
Δημοσίευση σχολίου