Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Το Ένα

...Και θα πάρω τις εκφράσεις σου, τις κινήσεις σου, το βλέμμα σου, που τα  έχεις πάρει από κάπου, ακόμη κι από μένα, και μετά από μένα θα τις πάρει αυτός ο κάποιος άλλος, και, ίσως, θα τις μεταδώσει σ' αυτήν την κάποια άλλη ή αυτούς τους κάποιους άλλους.
Κι όταν θα βρεθούμε όλοι μαζί θα μιλάμε την ίδια γλώσσα σαν να είμαστε Ένα, χωρίς να ξέρουμε όμως ποιος έδωσε σε ποιόν τι, και, φυσικά, δεν θα είμαστε ένα, θα είμαστε απλά ένα Ένα που δεν ξέρει πώς βρέθηκε υφασμένο σε αυτήν την συνενοχή και από πού ξεκίνησε όλο αυτό...

...Κι ανάμεσα στα βλέμματα που θα επικοινωνούν, την  υποψία που θα κρύβεται ηδονικά και ηδονοβλεπτικά στο πίσω μέρος του εγκέφαλου όταν αυτός λειτουργεί σε κοινωνικό μήκος κύματος, η  αλήθεια θα κόψει, θα ακρωτηριάσει και θα μοιράσει και θα διαλύσει τα μέλη αυτού του Ένα σ' ένα χάος. Σαν πεδίο μετά από μάχη στοιβαγμένες οι στιγμές, τα σώματα, οι μυρωδιές, το χρώμα των ματιών, οι αναστεναγμοί τις νύχτες, η λατρεία τις μέρες, κι οι λέξεις που χάθηκαν, οι υποσχέσεις για το Πάντα κι οι προσπάθειες, η υπομονή, η επιμονή, η αγάπη, ίσως, στοιβαγμένες κι ακρωτηριασμένες θα περιμένουν την αποσύνθεση σαν σωτηρία. Την ανακούφιση του κενού...

...Και τα μέρη  αυτής της ιστορίας, με λιγότερο ένα χέρι, ένα πόδι ή και τα δύο, λιγότερο ένα βλέμμα, μια τρύπα στο στέρνο ή στην κοιλιά, ανάλογα πού τοποθετεί ο καθένας την καρδιά,  με μια ανάμνηση από το σχήμα του κεφαλιού, μιας μυρωδιάς, του χρώματος των ματιών, της νοθευμένης πραγματικότητας, θα συρθούν ησύχως στις γωνιές τους για να βρουν πάλι το Ένα τους,...

... και αν είναι τυχερά, να ξαναρχίσουν από την αρχή...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.