Πόση αλήθεια και πόσο ψέμα μπορεί μια σχέση να χωρέσει;


Αυτήν η φράση, που την άκουσα πρόσφατα διατυπωμένη ως σκέψη περισσότερο παρά ως ερώτηση, ήρθε να με επισκεφτεί σήμερα μετά το φαγητό (ανεξιχνίαστο το χρονικό σημείο) και δεν με αφήνει να χωνέψω το ριζότο κοτόπουλο που κατανάλωσα πριν καμιά ώρα. Στριφογυρίζει στο μυαλό, κάνει βουτιά στο στομάχι και ανακατώνει τα γαστρικά υγρά μου. Κι αυτά σαν τσουνάμι την ξαναστέλνουν στο μυαλό...

Μικρότερη, πίστευα ότι το ψέμα είναι κάτι πολύ κακό, απαράδεκτο. Το είχα δαιμονοποιήσει σε τέτοιο βαθμό που η πιθανότητα έστω να υποψιαστώ τον πόνο που σε γεμίζει η αλήθεια ήταν απειροελάχιστη. Γενικότερα, μικρούς, με πρόσχημα την προστασία της ευαίσθητης παιδικής ψυχής μας, μας γεμίζουν με ιδέες απόλυτου: απόλυτη αλήθεια, απόλυτο ψέμα, απόλυτη αγάπη, απόλυτη τιμιότητα.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα τη σχετικότητα των πραγμάτων. Ανακάλυψα την σκληρότητα της "ειλικρίνιας" κάποιων ανθρώπων, που το μόνο που ήθελαν όταν τα έκαναν μαντάρα, ήταν να βγει από μέσα τους με τη μορφή εξομολόγησης ή και παραδοχής αυτό το κάτι που λογιζόταν ως γεννεσιουργό του ψέμματος. "το είπα και ξαλάφρωσα", "με ενοχλούσε στη συνείδησή μου και ήθελα να στο πω" και τα καθέκαστα.

Βρίσκεσαι λοιπόν ξαφνικά με μια αλήθεια που κανείς δεν σε ρώτησε αν θέλεις να μάθεις.Γιατί, αν ήθελες να μάθεις, θα μπορούσες... Όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος ρωτάει μαθαίνει...Αλλά εμφανίζεται ο άλλος και σου ομολογεί. Και νοιώθει και τίμιος. Και καλός. Και σωστός. Μπορεί και να είναι. Αν δεχτούμε όμως τη σχετικότητα των πραγμάτων, ο "σωστός άλλος" σου εμφανίζει μόνο τη μια πλευρά της θεωρητικά υπάρχουσας αντικειμενικής αλήθειας. Κι αυτό γιατί δεν μπορεί ποτέ να καλύψει όλες τις πλευρές της. Κανένας μας δεν μπορεί.

Πάντα σε μια σχέση (οποιαδήποτε σχέση) το ψέμα είναι ο σιωπηλός συνοδοιπόρος της αλήθειας. Είναι αυτό που θα σου επιτρέψει τα ρομαντικά όνειρα και τον εξωραϊσμό του άλλου. Η αλήθεια, η εκάστοτε προσωπική αλήθεια, είναι εκεί για να βάλει φρένο στην υπερβολή. Και πάντα αν την θέλεις, τη δική σου, προσωπική αλήθεια, τη βρίσκεις. Το υποσυνείδητό σου, που είναι πολύ πιό έξυπνο από το συνειδητό, σου δίνει τα μηνύματα που εσύ ίσως δεν μπορείς να αντικρίσεις...


Είναι ώρα να χωνέψω, νομίζω.