Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Τα Μάτια Των Φίλων Μου

Η ματιά σου είναι λαμπερή. Κρύβει μυστικά. Κρύβει συναισθήματα που δεν θέλεις να δείξεις. Κρύβει αρώματα που πεθαίνεις να μοιραστείς, κι όμως κάτι σε φρενάρει. Κρύβει αυτό που θέλεις να είσαι αλλά κάνεις αυτό που νομίζεις ότι πρέπει να είσαι. Κρύβει ευαισθησία. Κρύβει απόγνωση. Κρύβει πάθος για τη ζωή. Και φόβο να τη ζήσεις.



Η δική σου είναι ενός περίεργου παιδιού. Που ποτέ δεν μεγάλωσε κι όμως ήταν πάντα μεγάλο. Που ξέρει να χαϊδεύει αύρες και ψυχές, να κολακεύει αδυναμίες και να συμπονά αδιακρισίες και ελαττώματα. Που θέλει να ζήσει χωρίς οδηγίες παρά με το δικό του Κανόνα. Που ψάχνει να βρει τα βαθύτερα γιατί. Που είναι σιωπηλός, ανακουφιστικός σύντροφος τα απογεύματα της Κυριακής. Ταξιδευτής στη χώρα των φακίριδων.


Η δική σου ματιά είναι ένα ασθενές σήμα για επικοινωνία. Ένα νησί στο πουθενά, με αυτοσχέδιο ασύρματο. Ματάκια χωμένα στον δικό τους κόσμο. Περιμένουν κάποιον να τα δει, να τα αγαπήσει να τα προσέξει. Να τα αγκαλιάσει. Δεν βλέπεις τον κόσμο όμορφο. Δεν αφήνεις την ψυχή σου να φορέσει τα γυαλιά των άλλων. Βλέπεις όσα νοιώθεις και δεν θέλεις να τα δουν οι άλλοι. Ένα ταξίδι στη Γη.


Η δική σου ματιά είναι παραπονιάρικη. Ένα μεγάλο παιδί, ένα αγαπημένο παιδί. Γελαστή. Θυμωμένη. Απορριπτική. Είναι επιβραβευτική. Επιφυλακτική. Ευαίσθητη. Ιδιαίτερη. Δεν την αφήνεις να φτάσει πολύ βαθιά. Δεν θέλεις να ξέρεις. Χαριτωμένη. Αγαπημένη. Όπως κι εσύ.



Η δική σου ματιά είναι σαν την θάλασσα. Περνούν μέσα της ψάρια. Βλέπεις ταξίδια…ναυάγια…υπέροχες ημέρες στην παραλία…ηλιοβασιλέματα και ξημερώματα με αγκαλιές…Μυρίζεις τη θαλασσινή αύρα. Πετάς με τα γλαροπούλια. Ταξιδεύεις σε μέρη που ο βαθύτερος εαυτός σου ξέρει ότι θέλεις να πας. Και θα πας. Το ξέρεις και τα νερά σου είναι καλοτάξιδα…συνήθως.



Η δική σου ματιά είναι ήρεμη. Παιχνιδίζει η αντίδραση και η αμφισβήτηση, μα με γόνιμο τρόπο. Αναρωτιέται. Ικανοποιείται ή όχι από την απάντηση. Σκέφτεται. Σ’ αγαπάει και φαίνεται. Είναι το αγγελάκι της συνείδησής σου. Η μητέρα που σε επιβεβαιώνει. Ο πατέρας που θα σε μαλώσει όταν πρέπει.



Η δική σου η ματιά είναι ένα πάρτυ χαράς. Ένα λουλούδι απλό, ένα λουλούδι σαν όλα τα άλλα, μα τόσο μοναδικό. Ένα παιχνίδι. Μια καρδιά που κοιτάει προς τα έξω. Μια καρδιά που σου ανοίγει το δρόμο να τη δεις. Μια ματιά που σου ανοίγει δρόμο για να δεις κι εσύ.




Οι ματιές σας είναι η μελωδία της καθημερινότητάς μου. Συχνά, ο χάρτης για το μέσα και το έξω μου.

Σας ευχαριστώ.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πανέμορφο ποστ ...

σε βάζει σε σκέψεις αναζήτησης και ταυτοποίησης...

=:)

καλημέρα.

mermyblue είπε...

καλημέρα... και καλώς ψάχνεις το δικό σου ζευγάρι (ματιών) μέσα σ αυτά...:)!

Ανώνυμος είπε...

μπορώ να πάρω την βοήθεια του κοινού ???

mermyblue είπε...

μπορείς να πάρεις τη βοήθεια των ανώνυμων αλκοολικών κουνελιών, των γιατρών χωρίς σύνορα και των ιπποτών των στρογγυλών φόρουμ (βοήθησα ε;)