Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

"Η Ζωή Είναι Όλη Ένα Ρίσκο"


Αναλώσιμα mp3, αναλώσιμες φιλίες, αναλώσιμες αγάπες, αναλώσιμη ζωή.

Τις τελευταίες ημέρες, λίγο πριν κατεβάσω ρολά και γι' αυτό το καλοκαίρι και ανοίξω το Σεπτέμβρη με ζακετούλα και αυτήν την μελαγχολική υποψία ότι δεν μπορώ να σταματήσω το χρόνο, σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι. Και οι σκέψεις γυρίζουν στην πηγη σε ένα αέναο πήγαινε και έλα και σαν θρόμβωση μέσα μου δεν αφήνουν την ενέργεια να φτάσει. Να φτάσει πού; Εκεί που θα σταθεί, θα επεξεργαστεί, θα μεταλλαχτεί γλυκά και θα μπορέσει να ξαναγυρίσει σε εμένα μεταμορφωμένη, να με κάνει κάτι άλλο, κάτι λαμπρότερο,κάτι καλύτερο. Και μετά να τη στείλω πίσω, πάλι αλλιώς.

Αυτό λέγεται Σχέση. Φιλική, ερωτική, κοινωνική. Διάδραση. Πάρε και δώσε, χωρίς να σε νοιάζει το πόσο και το πότε και το γιατί. Και βοήθα και άλλαξε. Και έχε υπομονή. Και αφέσου. Και δέσου. Ναι, δέσου. Συναισθηματικά κατέθεσε στον κοινό αλληλόχρεο λογαριασμό σας. Και οι αναλήψεις να συνοδεύονται από καταθέσεις. Και να μην βρίσκεται ποτέ με ανεπαρκές υπόλοιπο.

Συνειδητοποιώ όμως ότι η "οικονομική κρίση" έχει πλήξει και τις σχέσεις. Κάποτε απογοητευμένη έβλεπα τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν μπακάληδες και μανάβηδες στις σχέσεις "τι μου έδωσες; τόσα σου δίνω". Τώρα βλέπω να συμπεριφέρονται σαν τραπεζικό ίδρυμα "δυστυχώς, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν είμαστε σε θέση να σας δώσουμε τίποτα, αλλά αν θέλετε εσείς να μας δώσετε, ευχαρίστως". Ούτε μπαίνουν στον κόπο πια δηλαδή.

Το πρωί, ενώ σιδέρωνα με το μπλε δόντι (bluetooth) στο αυτί, απάντησα το κινητό και μεταξύ άλλων άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Α. να λέει "η ζωή είναι όλη ένα ρίσκο" .Και ενώ αυτό είναι μια αλήθεια που την κουβαλάμε μέσα μας, την γνωρίζουμε ίσως καλύτερα από όλες τις άλλες, εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν ένας γιγαντιαίος προβολέας στο σκοτάδι των σκέψεών μου. Η ίδια η ύπαρξη είναι ένα ρίσκο. Ή το παίρνεις ή το αφήνεις. Ή εκφράζεσαι, ρισκάρεις και ΖΕΙΣ ή συνεχίζεις με τα απαραίτητα κάνοντας οικονομία.

Τι επιλέγεις;


8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς εγώ έμοιασα στον μπαμπά μου που ήταν "σκορποχέρης" όπως έλεγε η μαμά και δεν μπορώ να κάνω οικονομίες. Για αυτό το λόγο δεν έχω ποτέ μία. Αλλά δεν βαριέσαι...
Έχω πάντα τα βινύλιά μου...

p.s. Πολύ γουστάρω να σε φαντάζομαι να σιδερώνεις και να σκάει μύτη ένας τεράστιος προβολέας μέσα στο κεφάλι σου!

Τσαλαπετεινός είπε...

Επιλέγω ασυζητητί την εικόνα
"Σιδερωμα με μπλε δόντι" !

Margo είπε...

Μίζερη ζωή με τίποτε ακόμα κι αν μου έταζαν πως θα ήταν πολύχρονη.. Ρισκάρεις και ΖΕΙΣ!!!

Πότε κατεβάζεις ρολά;
Καλό μήνα Mermy μου:)

Sinnerman είπε...

Δεν θα έλεγα οτι η ζωη ειναι μονάχα ένα ρίσκο, θα έλεγα οτι είναι μια μεγάλη μαρμίτα, που για να φτιάξουμε τον μαγικό ζωμό μας θα χρειαστουμε πολλα υλικα, απλώς το ρίσκο είναι εκείνο που θα μας οδηγήσει στην υπέρβαση.
Θα συμφωνήσω με την Margo, το Ρίσκο είναι η ζωή, εκείνο που μας κρατάει ζωντανούς, να κυνηγήσουμε τις επιθυμίες μας, όσο παράλογες και αν είναι, όσο και να μας στοιχίσει αυτή η πράξη, και αν δεν τα καταφέρουμε τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε. I choose life...
ΥΓ. να συμβουλευόμαστε και την λογική σε ένα βαθμό για να γλυτώνουμε τουλάχιστον τα καταστροφικά αποτελέσματα.

Καλές διακοπές να έχετε και τις ηλεκτρικές συσκευες (μπλε δόντι, σίδερο) κλειδώστε τα στο ντουλαπι να μην σας παρενοχλούν καλοκαιριάτικα :)

mermyblue είπε...

@Μπινέλ
χίλιες, χιλιάδες χιλιάδες φορές σκορποχέρης παρά τσιφούτης. Τα καβούρια στην τσέπη κ την ψυχή κάνουν κακό, οπότε μια χαρά είσαι!

@Τσαλαπετεινέ
το σιδέρωμα με το μπλε δόντι δίνει μια νότα μελλοντολογίας στο νοικοκυριό!

@Μαργκό μου
συμφωνώ απολύτως. Καλύτερα να μετανοιώνεις γιατί έκανες παρά γιατί δεν έκανες σε τελική ανάλυση!
Φεύγω, καλώς εχόντων, στις 6-08, αλλά θα σας χαιρετήσω πρώτα!

@Ωρίωνα
δεν είναι ΜΟΝΟ ένα ρίσκο, σίγουρα.
κι όσο για τη λογική, κάπου διάβασα κάτι που μου άρεσε πολύ. έλεγε "να συμβουλεύεσαι τη λογική για τις μικρές αποφάσεις και την καρδιά για τις μεγάλες"

το μπλε δόντι το βλέπω να πηγαίνει παραλία
το σίδερο όχι!
:)

Raven είπε...

Αυτό το δούναι και λαβείν (ισάξια πάντα) φαντάζει τόσο εξωπραγματικό πια, που τρομάζουμε μόνο και μόνο στην σκέψη του...

Λέω όχι στην οικονομική και συναισθηματική κρίση και το παίζω Ωνάσης (ή μήπως Ρομπέν των Δασών;) ανάμεσα σε φτωχούς και μίζερους!

Δεν βαριέσαι... Απόθεμα να έχεις να δίνεις. Πάντα θα υπάρχει κάποιος να το πάρει και ίσως τελικά να φιλοτιμηθεί να σου επιστρέψει και κάτι. Τότε βλέπεις πως αξίζει το ρίσκο.

Αλλιώς παραμένουν όλα δανεικά και αγύριστα.

:)

Φιλιά γλυκιά μου

Leviathan είπε...

riskareis....fisika!! :) kalispera!! filiaaaaaaaa!!! :)

Ανώνυμος είπε...

Αφιερομένο:

http://www.youtube.com/watch?v=2qQa6JMXMS4