"Η Ζωή Είναι Όλη Ένα Ρίσκο"

Αναλώσιμα mp3, αναλώσιμες φιλίες, αναλώσιμες αγάπες, αναλώσιμη ζωή.

Τις τελευταίες ημέρες, λίγο πριν κατεβάσω ρολά και γι' αυτό το καλοκαίρι και ανοίξω το Σεπτέμβρη με ζακετούλα και αυτήν την μελαγχολική υποψία ότι δεν μπορώ να σταματήσω το χρόνο, σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι. Και οι σκέψεις γυρίζουν στην πηγη σε ένα αέναο πήγαινε και έλα και σαν θρόμβωση μέσα μου δεν αφήνουν την ενέργεια να φτάσει. Να φτάσει πού; Εκεί που θα σταθεί, θα επεξεργαστεί, θα μεταλλαχτεί γλυκά και θα μπορέσει να ξαναγυρίσει σε εμένα μεταμορφωμένη, να με κάνει κάτι άλλο, κάτι λαμπρότερο,κάτι καλύτερο. Και μετά να τη στείλω πίσω, πάλι αλλιώς.

Αυτό λέγεται Σχέση. Φιλική, ερωτική, κοινωνική. Διάδραση. Πάρε και δώσε, χωρίς να σε νοιάζει το πόσο και το πότε και το γιατί. Και βοήθα και άλλαξε. Και έχε υπομονή. Και αφέσου. Και δέσου. Ναι, δέσου. Συναισθηματικά κατέθεσε στον κοινό αλληλόχρεο λογαριασμό σας. Και οι αναλήψεις να συνοδεύονται από καταθέσεις. Και να μην βρίσκεται ποτέ με ανεπαρκές υπόλοιπο.

Συνειδητοποιώ όμως ότι η "οικονομική κρίση" έχει πλήξει και τις σχέσεις. Κάποτε απογοητευμένη έβλεπα τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν μπακάληδες και μανάβηδες στις σχέσεις "τι μου έδωσες; τόσα σου δίνω". Τώρα βλέπω να συμπεριφέρονται σαν τραπεζικό ίδρυμα "δυστυχώς, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν είμαστε σε θέση να σας δώσουμε τίποτα, αλλά αν θέλετε εσείς να μας δώσετε, ευχαρίστως". Ούτε μπαίνουν στον κόπο πια δηλαδή.

Το πρωί, ενώ σιδέρωνα με το μπλε δόντι (bluetooth) στο αυτί, απάντησα το κινητό και μεταξύ άλλων άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Α. να λέει "η ζωή είναι όλη ένα ρίσκο" .Και ενώ αυτό είναι μια αλήθεια που την κουβαλάμε μέσα μας, την γνωρίζουμε ίσως καλύτερα από όλες τις άλλες, εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν ένας γιγαντιαίος προβολέας στο σκοτάδι των σκέψεών μου. Η ίδια η ύπαρξη είναι ένα ρίσκο. Ή το παίρνεις ή το αφήνεις. Ή εκφράζεσαι, ρισκάρεις και ΖΕΙΣ ή συνεχίζεις με τα απαραίτητα κάνοντας οικονομία.

Τι επιλέγεις;