Ο χρόνος, λένε, τα γιατρεύει όλα.
Ο χρόνος παίρνει το πινέλο και ζωγραφίζει τη δική του εκδοχή.
Βάζει τον καμβά στη Βροχή και τον αφήνει να ξεβάψει τόσο όσο να φανεί η καρδιά του έργου. Ο καμβάς υποφέρει, μουσκεύει και ζαρώνει καθώς οι στάλες τον ξεγυμνώνουν από τα περιττά. Αλλά η Βροχή και ο Χρόνος τα έχουν συμφωνήσει, πώς από τη στιγμή που τους το ζήτησες θα κάνουν καλή δουλειά.
Μπορεί στο τέλος να αφήσουν έναν λευκό πίνακα, αλλά μετά από χρόνια, αν κανείς έχει εξασκημένο μάτι ή ασχοληθεί σε βάθος, θα βρει ότι κάποτε είχε ζωγραφιές. Που δεν σου έκαναν και έφερες τους Κριτές για να καθαρίσουν. Μήπως και αρχίσεις ξανά από το Μηδέν.
Αλλά ποτέ δεν αρχίζεις από το Μηδέν. Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Όσο και αν το ξεθωριάσει ο καλός, αδυσώπητος Χρόνος και η Λυτρωτική Βροχή.
Και εσύ απλά πρέπει να βρεις θέση και στο Λευκό Σου Πίνακα στην Εσωτερική Πινακοθήκη. Για να είναι Όμορφος και Ταιριαστός και Ευγενικός με τα κάποια στιγμή-σύντομα- έστω και βαμμένα Άσπρα σου Μαλλιά.
Η φωτογραφία είναι της Melanie Wilson Cipar, από το flickr
Ο χρόνος παίρνει το πινέλο και ζωγραφίζει τη δική του εκδοχή.
Βάζει τον καμβά στη Βροχή και τον αφήνει να ξεβάψει τόσο όσο να φανεί η καρδιά του έργου. Ο καμβάς υποφέρει, μουσκεύει και ζαρώνει καθώς οι στάλες τον ξεγυμνώνουν από τα περιττά. Αλλά η Βροχή και ο Χρόνος τα έχουν συμφωνήσει, πώς από τη στιγμή που τους το ζήτησες θα κάνουν καλή δουλειά.
Μπορεί στο τέλος να αφήσουν έναν λευκό πίνακα, αλλά μετά από χρόνια, αν κανείς έχει εξασκημένο μάτι ή ασχοληθεί σε βάθος, θα βρει ότι κάποτε είχε ζωγραφιές. Που δεν σου έκαναν και έφερες τους Κριτές για να καθαρίσουν. Μήπως και αρχίσεις ξανά από το Μηδέν.
Αλλά ποτέ δεν αρχίζεις από το Μηδέν. Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Όσο και αν το ξεθωριάσει ο καλός, αδυσώπητος Χρόνος και η Λυτρωτική Βροχή.
Και εσύ απλά πρέπει να βρεις θέση και στο Λευκό Σου Πίνακα στην Εσωτερική Πινακοθήκη. Για να είναι Όμορφος και Ταιριαστός και Ευγενικός με τα κάποια στιγμή-σύντομα- έστω και βαμμένα Άσπρα σου Μαλλιά.
Η φωτογραφία είναι της Melanie Wilson Cipar, από το flickr
11 σχόλια:
Έτσι ακριβώς είναι...
"Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει". Τα κουβαλάμε όλα στην πλάτη σαν τη χελώνα, αγαπητή μου mermy blue. Αν έχει χώρο και για άλλα; Έχει δυστυχώς..
Πόσο αλλοιώτικα φαίνονται όμως αυτά που γράφτηκαν τότε. Έχουν άλλη ανάγνωση από διαφορετική ματιά... Και αν δεν είχαμε κι αυτά τα μισοσβησμένα, ποιοι θα είμασταν τελικά; Πόσες φορές να αρχίσεις από το μηδέν; Ένα είναι το ριμάδι! Μία και η αφετηρία!
Εϊ κοριτσάκι! Μια αγκαλια και ένα φιλί!
όπως το βλέπει κανείς, η Ζορμπαλά δείχνει πιο αισιόδοξη στο τραγούδι της τικ τακ του ρολογιού
Θα συμφωνήσω 100% με τον Maximus... Και ναι έχει χώρο και για άλλα, όμορφα και άσχημα ;)
Φιλί!
Mermy μου
Τουλάχιστον ξέρεις πια τι χρώματα και ίσως και τι σχέδιο θες πάνω στον καμβά σου... Δες τη θετική πλευρά...
Κι όταν τα μαλλιά θα έχουν ασπρίσει, αν αφήσεις τον Καιρό να κάνει τη δουλειά του, ο πίνακας θα έχει τόσο όμορφη εικόνα με τόσο ζωντανά χρώματα, που κανένα μάτι δε θα μπορεί να δει από κάτω... Και αυτό που κάποτε είχε απεικονιστεί εκεί -θα δανειστώ τη φράση φίλων μου- βούλιαξε στη λήθη...
Όλα είναι τέλεια, καλή μου! Νέα αρχή! Πονάει λίγο, αλλά μετά από λίγο καιρό, θα είσαι ευγνώμων που υπάρχουν οι νέες αρχές...
Πολλά φιλιά
Εμένα πάντως, μου αρέσουν τα χρώματά σου.
Θέλω να δω όλη την πινακοθήκη!
Φιλιά
@ Σοφία
και δεν είναι απαραίτητα κακό το ότι είναι έτσι ακριβώς ;)
@ Μαυρογατούλη
Ευτυχώς που έχει χώρο για άλλα, θα έλεγα...Οι χελώνες άλλωστε μου είναι πολύ αγαπημένες, γιατί ρισκάρουν τα πάντα για να διασχίσουν τους πολυσύχναστους δρόμους. Ανόητες; Σοφές; Και ποιός θα το κρίνει αυτό; ;
@Κάγια μου
συμφωνώ, ποιοί θα ήμασταν αν δεν είμαστε το σύνολο των εμπειριών μας...αλλά από την άλλη, μήπως θα το μάθουμε και ποτέ;
Μου έρχεται στο μυαλό η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού... και να τα σβήσεις αυτά θα έρθουν να σε βρουν
:*
@Τάιλερ
σαφώς και τα πράγματα έχουν την ματιά που επιλέγουμε να τους ριξουμε. Θα έλεγα ότι καθορίζονται από αυτή. Καλώς ή κακώς όμως δεν μπορούμε πάντα να πείθουμε τον εαυτό μας ότι "κάθε εμπόδιο για καλό". Άσε που νομίζω ότι το να συμφιλιωθείς και με την ιδέα ότι μερικά πράγματα απλά συμβαίνουν, είναι πιό γαλήνιο
@ Raven
χελωνίτσες είμαστε όλοι δλδ! :)
@Freedom
είμαι ήδη ευγνώμων που υπάρχει πάντα η δυνατότητα για μια νέα αρχή. Το αντίθετο θα ήταν φυλακή... Όσο για τον πίνακα, μάλλον ένας από τους ορισμούς της ευτυχίας είναι να φύγεις από τον κόσμο αυτό με μια γεμάτη πινακοθήκη. Σ΄ ευχαριστώ. :) :*
@Μπινέλ μου
Θα κανονίσω έκθεση σύντομα :Ρ. Όταν βάλω κάτω τα πινέλα δλδ
:*
θα συμφωνήσω με τη Μπινέλ...
Καλή αρχή. Και μια παρατήρηση:
Το ωραίο με τον Πίνακα, είναι ότι ποτέ δε μένει ο ίδιος...
Φιλιά!
@χαρούμενε πιπέρη
ναι, υπαρχουν λευκά κ λευκά :D
ευχαριστώ
η Αρχή γίνεται κάθε στιγμή, ακόμα και αυτές που θεωρούμε αδρανείς.
:)
klispera.o xronos den giatrevi pliges alithines kai vathies.apla ta afinoume gia ligo sti akri.kai afto to- ksana apo to miden-ti kourasi.
Δημοσίευση σχολίου