Είναι Άλλη Μια Μέρα.
Έχει Ήλιο.
Όπου κοιτάξω υπάρχει ομορφιά. Όπου κοιτάξω υπάρχει ασχήμια.
Τα πλήκτρα γράφουν και γράφουν και γράφουν μέχρι να γεμίσει με ευγνωμοσύνη το χαρτί.
Άλλη Μια Μέρα πέρασε.
Και μπόρεσα να τη δω,
να τη μυρίσω,
να την περπατήσω,
να την χορέψω,
να την μουσκέψω με τα δάκρυά μου,
να τη στολίσω με το χαμόγελό μου.
Να κλεφτοκοιτάξω μέσα από τα σκούρα γυαλιά μου συνταξιδιώτες στο μετρό,
να χαθώ στους ήχους αγαπημένων κομματιών που με τύλιξαν σαν σε κουβέρτα και δεν κρύωνα πιά.
Άλλη Μια Μέρα πέρασε.
Και τα Αισθήματα
και οι Αισθήσεις
ό,τι ήταν εδώ την έκαναν οδυνηρά ξεχωριστή,
όπως όλες αυτές που ζούμε και συχνά θέλουμε να φύγουν γιατί δεν αντέχουμε το βάρος τους.
Μια απλή ημέρα που Έζησα.
Και η Νύχτα της που έρχομαι να πω ευχαριστώ σε όσους με άγγιξαν με το ραβδάκι της Αγάπης τους και, κυρίως, σε αυτούς που με άφησαν να τους αγγίξω κι εγώ.
( Σ.τ,Σ. :σχεδόν με αφορμή ανάρτηση ενός μικρού μαύρου γάτου
που θέλησε να ευχαριστήσει κάποιους που αγάπησε και τον αγάπησαν)
Έχει Ήλιο.
Όπου κοιτάξω υπάρχει ομορφιά. Όπου κοιτάξω υπάρχει ασχήμια.
Τα πλήκτρα γράφουν και γράφουν και γράφουν μέχρι να γεμίσει με ευγνωμοσύνη το χαρτί.
Άλλη Μια Μέρα πέρασε.
Και μπόρεσα να τη δω,
να τη μυρίσω,
να την περπατήσω,
να την χορέψω,
να την μουσκέψω με τα δάκρυά μου,
να τη στολίσω με το χαμόγελό μου.
Να κλεφτοκοιτάξω μέσα από τα σκούρα γυαλιά μου συνταξιδιώτες στο μετρό,
να χαθώ στους ήχους αγαπημένων κομματιών που με τύλιξαν σαν σε κουβέρτα και δεν κρύωνα πιά.
Άλλη Μια Μέρα πέρασε.
Και τα Αισθήματα
και οι Αισθήσεις
ό,τι ήταν εδώ την έκαναν οδυνηρά ξεχωριστή,
όπως όλες αυτές που ζούμε και συχνά θέλουμε να φύγουν γιατί δεν αντέχουμε το βάρος τους.
Μια απλή ημέρα που Έζησα.
Και η Νύχτα της που έρχομαι να πω ευχαριστώ σε όσους με άγγιξαν με το ραβδάκι της Αγάπης τους και, κυρίως, σε αυτούς που με άφησαν να τους αγγίξω κι εγώ.
( Σ.τ,Σ. :σχεδόν με αφορμή ανάρτηση ενός μικρού μαύρου γάτου
που θέλησε να ευχαριστήσει κάποιους που αγάπησε και τον αγάπησαν)
17 σχόλια:
Mια καλημέρα μέσα στη νύχτα! (με αυπνίες),
σήμα χαράς
ελπίζω σε ένα μικρό χαμόγελο
μπορώ;
θα περασουν μερες , μηνες, χρονια και συ θα υπαρχεις για να εκφραζεις την ευγνωμοσυνη σου για τις οδυνηρα ξεχωριστες, οπως λες, αλλα και για τις ευχαριστες στιγμες της ζωης σου.
σου ευχομαι να εχεις , οχι μονο μια σημερινη καλημερα, αλλα πολλες και αν ειναι δυνατον ολες οι μερες της ζωης σου να ειναι ομορφες και χαρουμενες.
Mε ένα ευχαριστώ κρατάμε τη φλόγα δυνατή και η χαρά της ζωής δεν φωτίζει απλώς, καίει!
Με συγκινήσατε με την υποσημείωση.. Σας ευχαριστώ. Είναι τόσο όμορφο να αγγίζουμε ο ένας τις ευαιθησίες του άλλου :-)
Πάμε γι' άλλα. Καλημέρα, σήμερα είναι μια άλλη μέρα!
@ happy pepper
καλημέρα
και μέσα στη μέρα με ένα μεγάλο χαμόγελο! :)
@ Έφη
σ' ευχαριστώ πολύ :).
μακάρι κάθε ημέρα να καταλαβαίνουμε πόσο τυχεροί είμαστε που τη ζούμε, παρ΄όλες τις δυσκολίες της
Καλημέρα!
@ μαυρογατούλη
έτσι είναι...είναι όμορφο να συνειδητοποιούμε σε πόσους ανθρώπους "χρωστάμε" και να θυμώμαστε να τους το αποδίδουμε
όταν αγγίζουμε λοιπόν ο ένας τις χορδές του άλλου, βγαίνει μουσική...κ τι ωραίο που ειναι αυτό!
καλή, καλή ημέρα να έχουμε
και ναι, πάμε για άλλα!
ξεχνάμε γιατί είμαστε εδώ συχνά... και είμαστε τόσο αλάζόνες με τα αυτονόητα...
παρόμοιες ήταν οι σκέψεις μου χθες βράδυ προσπαθώντας να "αξιολογήσω" τη μέρα που πέρασε. το χαμόγελο της "ολοκλήρωσης" είναι νομίζω αυτό που απαντάει μετά από όλες αυτές τις σκέψεις...
Κρατάω αυτό: ό,τι ήταν εδώ την έκαναν οδυνηρά ξεχωριστή, όπως όλες αυτές που ζούμε και συχνά θέλουμε να φύγουν γιατί δεν αντέχουμε το βάρος τους.
Καλημέρα γλυκειά μου Mermy! φιλί
@ Κάγια μου
ή τηλεπάθεια είχαμε ή διάβασες το σχόλιο που σου έκανα πριν 4 λεπτά!
θα προσπαθήσω να έρθω σύντομα στην όμορφη-είμαι σίγουρη-έκθεσή σας κ θα ενημερώσω κέντρο προς τούτο
φιλάκια!
Όταν μαζεύονται πολλές κακές μέρες θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τις καλές που θα έρθουν.. πάντα έτσι γίνεται.. τώρα στα 42 πια, το λέω με απόλυτη σιγουριά..:)
Μη σταματάς να χαμογελάς και όλα θα πάνε καλά
Πόσο ευγνώμονες γινόμαστε όταν συνειδητοποιούμε πόσο τυχεροί είμαστε που υπάρχουμε..
Μπορεί κάποιες φορές να το ξεχνάω, μα όταν το θυμάμαι είναι πιο δυνατό και αφυπνιστικό απο ποτέ!
Υπέροχη ανάρτηση, φιλάκια!!
Λοιπόν, σού χω πει ότι ένα πράγμα που δε συγχωρώ σε ανθρώπους είναι η αγνωμοσύνη; Αναφέρομαι σε αυτούς που τά χουν όλα και γκρινιάζουν συνέχεια και είναι μιρμίρηδες και φθονούν και σχολιάζουν τους πάντες...
Αντίθετα, βρίσκω την ευγνωμοσύνη χαρά μεγάλη.
Κι άλλη καλημέρα, κι άλλα χαμόγελα.
Είναι φορές που παρομοιάζω τους εαυτους μας σαν μαριονετες οπου ο μοναδικός λόγος που συνεχιζουμε "να χορεύουμε στην βροχη" είναι εκείνα τα σχοινιά της μαριονέτας βουτηγμένα στην αγάπη των συνανθρώπων μας. Όταν αυτά θα κοπούν, τότε θα καθηλωθούμε ακίνητοι στο έδαφος. Μα δεν πρέπει να ανησυχείς για αυτό, είσαι δεμένη με πολλά πολλά τέτοια σχοινιά εξαιρετικής ποιότητας!
Και όπως λέει η περίπου margo, μετά απο μια δυνατή βροχή ετοιμαζόμαστε για έναν όμορφο περίπατο προς την άκρη του ουρανίου τόξου!
Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ
@ Margo μου
έτσι είναι...απλά είναι δύσκολο να το θυμάσαι πάντα.
Ένα μεγάλο Σαββατιάτικο Χαμόγελο ειδικά για εσένα και το όμορφο νησί!
@ Dreamy
είμαστε τυχεροί να υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και μας το θυμίζουν! φιλιά!
@ Ηappy Pepper
κι εγώ τους μίζερους δεν τους μπορώ καθόλου. Έχω απομακρυνθεί από αρκετό κόσμο εξαιτίας αυτού...αλλά καμιά φορά συμβαίνει και στραβωνόμαστε και δεν βλέπουμε τα προφανή.
Χαιρετήσματα στο Βροχερό Σάββατο!
@ Orion
ετοιμάσου για αναζήτηση του κρυμμένου θησαυρού στην άκρη του ουράνιου τόξου (το ταξίδι μετράει!)
:*
Μ'άρεσε και μένα φοβερά η πηγή έμπνευσης.
Καλό σας βράδυ
να χαίρεσαι πάντα την κάθε μέρα που περνάει και να έχεις θετικές σκέψεις σαν κι αυτές!
μερικές μέρες περνάνε και δεν τις χαιρόμαστε γιατί ξεχνάμε να τους δώσουμε την αξία που τους αρμόζει..όμως δεν ξαναγυρνάνε..
@Ippoliti
Είναι πραγματικά όμορφο να υπάρχει αυτή η διαδικτυακή διάδραση, η μία ανάρτηση να φέρνει την άλλη... ένας από τους λόγους που μου αρέσουν τα blogs :)
καλό απόγευμα
@Senorita
μεγαλώνοντας έχω καταλήξει πως πρέπει να αγαπάμε την κάθε ημέρα ακόμη και αν μας βγάζει σε δύσκολα σταυροδρόμια. Δεν παύει να είναι ξεχωριστή και μοναδική και μόνο αν της αναγνωρίζω αυτό το ρόλο μπορώ να συμφιλιωθώ μαζί της.
Κι έχεις δίκιο...δεν ξαναγυρνάνε, οπότε ας τις χαιρόμαστε όσο μπορούμε
:)
καμμιά μέρα δεν ξαναέρχεται. Να είσαι πάντα χαρούμενη μέρμυ μου. Και εμείς επίσης που σε έχουμε γνωρίσει :)))))
Ίσως θα έπρεπε να βγάζουμε κάθε μέρα βόλτα τον θάνατό μας για να μπορέσουμε να νιώσουμε την πολυτιμότητα τής κάθε μέρας .... για να μπορέσουμε να πούμε εκείνα τα "ευχαριστώ" της ευγνωμοσύνης στο τελείωμα της κάθε Μοναδικής μέρας .
Την καλησπέρα μου θα αφήσω ..αυτές οι αναρτήσεις είναι από τις αγαπημένες μου , γιατί λειτουργούν ως μέσο ενθύμησης ...να σαι καλά .
@Μούτρε
πολλά φιλιά κ καλή επάνοδο. Αναμένουμε!
@Kryos
η γιαγιά μου έλεγε ότι για να γίνει κανείς Άνθρωπος πρέπει να επισκέπτεται μια φορά το μήνα ένα νεκροταφείο και ένα νοσοκομείο. Ακριβώς αυτό που είπες εσύ δηλαδή, με άλλα λόγια.
Τελικά η επίγνωση της θνητότητας και ο φόβος ότι δεν υπάρχει το Μετά μάλλον να εκτιμάμε μας κάνει τις ημερες, τις ώρες και τα δευτερόλεπτά μας παρά μας απελπίζει.
Σ' ευχαριστώ :)
καλό απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου