Εγχειρίδιο Αυτού Που Δεν θα Φύγει για Νησιά και Παραλίες

Προσοχή: ακολουθεί κείμενο βαθύτατα επηρεασμένο από κείμενα αυτοβοήθειας. Αν είστε αλλεργικοί ή κουράζεστε με τις προσωπικές αντωνυμίες, τη φλυαρία, τη γραφή σε πρώτο πρόσωπο και τις παραινέσεις, κλείστε το παραθύρι και διαβάστε κάτι άλλο. 

Φέτος δεν θα είναι όπως τα άλλα καλοκαίρια.
Η ζωή που διάλεξα και αυτή που δεν διάλεξα με κρατούν  μακριά από παραλίες και διαυγή νερά. Τα ψάρια θα πρέπει να περιμένουν την καλή διάθεση των συνθηκών και την τύχη του ελεύθερου επαγγελματία για να συναντηθούμε (αν).

 Ανά ημέρες ξεφυλλίζω αφιερώματα σε όσους θα μείνουν στην πόλη γεμάτα κλισέ φράσεις "πνεύμονες δροσιάς", "παραλίες σε λιγότερο από μια ώρα", "θερινά σινεμά" και άλλα  αντίστοιχα προς παρηγοριά του αρρώστου. Όλα διαλύονται όταν τυχαία δω μια φωτογραφία από αυτές των παραλιών των νησιών. Η πόλη είναι  πόλη και οι διακοπές είναι διακοπές. Κι αυτό κάτι που  δεν αλλάζει όσα θερινά, όσες βουτιές στην Αττική και όσα πάρκα και να πας.

Ωστόσο  ο σκοπός της ανάρτησης δεν είναι η γκρίνια. Για να είμαι ειλικρινής δεν κατέχω ακόμα  αν έχει σκοπό η ανάρτηση. Ή μάλλον κάπου εκεί πίσω από τις γραμμές θα βγει ένας "καλός σκοπός", επειδή συνήθως γράφω για να δώσω κάτι θετικό και όχι όταν θέλω να υπογραμμίσω με δάκρυα στα μάτια πόσο άδικη είναι η κοινωνία, η τύχη, η ζωή κλπ (που κι αυτό θεμιτό είναι, αλλά τα τελευταία χρόνια βαρέθηκα τη μουρμούρα, την απαισιοδοξία, τη μισαλλοδοξία, τον πανικό, το αδιέξοδο και ως εκ τούτου η μιζέρια δεν είναι της παρούσης).

Αν πάρουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι ανήκω σ' αυτούς που δεν μπορούν αντικειμενικά να φύγουν για διακοπές, σκαλίζω το συνειδητό και το υποσυνείδητο για να βρω τι  είναι αυτά που συνήθως με παρηγορούν και ίσως με κάνουν να ξεχαστώ και ως δια μαγείας  και εκ του αποτελέσματος με ανανεώνουν. Μπας και τα προτείνω δηλαδή και σταματήσω να συμβάλλω στην πίκρα και την αβάσταχτη βαρύτητα των μη διακοπών. Να φτιάξω, ας πούμε μια  προσωπική λίστα αντιδιακοπών.  

 Ιδού λοιπόν οι άτακτες σκέψεις μου  διεκδικούν τάξη και δημοσιότητα και παίρνουν σχήμα στο Εγχειρίδιο Αυτού Που Δεν θα  Φύγει για Νησιά και Παραλίες κατά βάση λόγω οικονομικού: τρόποι αντιμετώπισης πιθανής θερμοπληξίας και νευρικής κρίσης

 Νούμερο Ένα (1)
Μιλάμε για διακοπές, αλλά διακοπές χωρίς χρόνο δεν υπάρχουν. Εξετάζουμε, έχουμε άδεια από την εργασία μας; Μπορούμε να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το θέμα "δουλειά" για κάποιες, έστω, ημέρες;  Αν η απάντηση είναι  "ναι" με δόξα και τιμή προχωράμε στο 

Νούμερο Δύο (2)
Ωραία, έστω ότι έχουμε άδεια μια εβδομάδα, ας πούμε. (Όχι, αρκετή δεν είναι αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα). Εξετάζουμε  τώρα Άδεια από τους αγαπημένους μας (συγγενείς, παιδιά, σκυλιά, γατιά)  και  τις υποχρεώσεις μας σε σχέση μ' αυτούς, μπορούμε να πάρουμε; Αν ναι, είμαστε άρχοντες.Τους στέλνουμε αλλού και μένουμε σπίτι  και με τον παρακάτω οδηγό σίγουρης επιτυχίας θα φτάσουμε σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα και θα κατακτήσουμε την Νιρβάνα χωρίς κόπο και χρήμα. Αν όχι  μην απελπιζόμαστε, υπάρχει ένας χώρος εκεί μέσα μας που οφείλουμε να τον κρατήσουμε απάτητο ακόμα και για το πιό αγαπημένο πλάσμα του κόσμου μας.  Το πώς το βρίσκουμε, στο 

Νούμερο Τρία (3)

Διαλογισμός. Δεν είναι αυτό μόνο αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε: κεριά, άβολο σταυροπόδι, μουσική εκνευριστικά μονότονη που όμως μας επιτρέπει να  ανυψώσουμε πνεύμα πάνω από την ταλαιπωρημένη σάρκα. Είναι η επίσκεψη σε παραμελημένα μέρη μέσα μας από τα οποία όταν επιστρέφουμε είμαστε πολύ καλύτερα. 

Ωραίες θεωρητικές φούσκες; Πώς το πετυχαίνουμε; 

Αν ήδη ασκείστε στην τέχνη του Διαλογισμού εξακολουθείτε να είστε άρχοντες και μη συνεχίσετε παρακάτω, κρίμα τα φαιά σας κύττερα που θα κάψω. Επειδή όμως προσωπικά  δεν τα έχω καταφέρει  ποτέ με κάποια τεχνική  δεν σημαίνει   ότι φτάσαμε σε αδιέξοδο. Όλο και κάτι υπάρχει που να μας κάνει να "φεύγουμε" (όχι ναρκωτικά, ποτό και λοιπά βοηθήματα τέτοιου τύπου, μην παρεξηγηθούμε).

Οπότε σε πρώτη φάση μια ωραία συζήτηση με τον εαυτό βοηθάει. Τι μας αρέσει φίλε μου, πότε ήμασταν ευτυχισμένοι, θυμάσαι καποια στιγμή που μετά από αυτή νοιώσαμε ανανεωμένοι και ήρεμοι; Με τον τρόπο που μιλάει ο καθένας μας με τον εαυτό του, τελοσπάντων.
Προσωπικά διαπίστωσα ότι με  ηρεμεί και με αδειάζει από φορτία το να ακούω μουσική (κάποια είδη ανα περίπτωση), η ανάγνωση βιβλίων, η περιποίηση των ζώων μου (βούρτσισμα γάτας μία φορά την ημέρα για 10 λεπτά-εγγύηση, βόλτα με το σκύλο που η τόση του χαρά σε απορροφά), κάποιο χόμπυ που επιτρέπει να βγάζω από μέσα μου την όποια  δημιουργική ανάγκη (γράψιμο, πλέξιμο, ζωγραφική σε πέτρες,  χωρίς να με ενδιαφέρει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και κυρίως χωρίς έχει σημασία αν είναι αποδεκτό από τρίτους) και, ναι, το συγύρισμα ( αυτό που το βλέπεις βουνό και λες θα πέσω από την κορυφή να σκοτωθώ, στην πραγματικότητα βοηθάει πολύ και στην τακτοποίηση των σκέψεων χωρίς να σκέφτεσαι),

Στην ουσία, οτιδήποτε είναι απαιτητικό χωρίς απαραίτητα να μην είναι και διασκεδαστικό και υποσκελίζει το εγώ και τα άγχη μας για κάποια ώρα μπορεί μια χαρά να κάνει τη δουλειά, αρκεί να βρούμε λίγο χρόνο του αφιερωθούμε αποκλειστικά.

Νούμερο Τέσσερα (4)

 Αν μέχρι αυτό το νούμερο δεν σας έχει πιάσει βαρεμάρα ή αρνητισμός και συνεχίζετε την ανάγνωση, προτείνω και κάτι ακόμα που δούλεψε σε μένα: προσπαθείστε σ' αυτές τις ημέρες της άδειας να καλομαθαίνετε τον εαυτό σας. 

Σε πρώτη φάση μου απαγορεύω το αυτομαστίγωμα (καμία ισοπεδωτική αυτοκριτική, καμία απελπισία, καμία αποδοκιμασία για το πώς τα έχω καταφέρει πχ  που είμαι στην Αθήνα και δεν κάνω διακοπές), τη δίαιτα (εκτός αν αυτό αποτελεί διακοπές γιατί κατεβαζα την Άρτα και τα Γιάννενα ως σήμερα), τα στενά ρούχα, τις μίζερες σκέψεις και οπωσδήποτε την επαφή με μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης (Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ωραία τον Αύγουστο οπότε τα εξαιρούμε). Τρώω χωρίς τύψεις γιαούρτι παγωτό, γλυκό βύσσινο να συνοδεύει καφεδάκι στον μπαλκόνι και μεζέδες. Μου ψωνίζω μυρωδικά αφρόλουτρα και το παίζω Κλεοπάτρα στο όρθιο (γιατί ποιός γεμίζει μπανιέρα σε μια χώρα με λειψυδρία και σε μια περιοχή χωρίς αποχετευτικό σύστημα;). Κάθομαι κοντά και απολαμβάνω την αύρα του Ανεμιστήρα όπως της θάλασσας. Γενικώς, καλοπερνάω όπως μπορώ.
Κι έτσι όπως είμαι ευγενική και γενναιόδωρη με μένα μπορώ εύκολα να περάσω στο
 

Νούμερο Πέντε (5)

το "αγαπάτε αλλήλους" αλλά σε πρώτη φάση όχι οποιουσδήποτε αλλήλους. Αυτούς από τους οποίους θέλουμε άδεια και τους οποίους αν δεν είχαμε η άδεια αυτή θα ήταν άδεια νοήματος και αξίας: Σκυλιά, γατιά, παιδιά, σύντροφο, γονείς που θέλουν βοήθεια, αδέλφια που σας πρίζουν τον έρωτα. Μια καλή σκέψη την ημέρα (τουλάχιστον) για όλους αυτούς και, αν δεν μπορέσαμε να τους στείλουμε μακριά, λίγο από το χρόνο μας. Με την ψυχή μας όμως, εστω κι απρόθυμα στην αρχή. Εν ανάγκη κάνουμε και κατάλογο με τα θετικά τους, έτσι ώστε όταν τους ξαναδούμε να μας έρθουν αυτά πρώτα. Άδειασμα είναι κι αυτό και μάλιστα υπερβατικό και ασκητικό.

Τώρα βέβαια αν μας μεταφέρουν μιζέρια, πίκρα, άγχος (για τα σκυλιά και τα γατιά αμφιβάλλω) γυρνάμε στο βήμα τέσσερα (4) και κάνουμε ασκήσεις αντοχής για να γίνουμε ζεν, κατόπιν συντάσσουμε τους καταλόγους των θετικών τους (δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχουν) και τελικά τους "αντιμετωπίζουμε". Αν δεν πιάσει κι αυτό, κατεβάστε ρολά εντελώς και πάμε να κάνουμε την Κλεοπάτρα  για όλες τις ημέρες της άδειάς μας. Μετά την άδεια βλέπουμε.Άλλωστε δεν είναι και της παρούσης ανάρτησης το θέμα.

Αν με όλα τα παραπάνω δεν βρείτε καμιά παραλία μέσα σας και έχετε άλλους τρόπους και άλλους δρόμους να ανταπεξέρχεστε ειλικρινά, θα ήθελα να τους μάθω. Στο τέλος μπορεί να συνδημοσιεύσουμε το εγχειρίδιο και να γίνουμε πλούσιοι και σιγά μη σκάμε το επόμενο καλοκαίρι να κάνουμε διαλογισμούς για να αποφύγουμε τα ηρεμιστικά.

Ως τότε, δροσιά να έχουμε κι αγάπη για τη ζωή.


Καλό μήνα και καλές διακοπές, όπου  και όπως.

Υ.Γ. για τη θερμοπληξία δεν έγραψα συμβουλές, αλλά βάλτε κι εσείς λίγη κοινή λογική. Πολλά νερά, καρπούζια, καθίστε σπίτι σας όταν ο ήλιος είναι ντάλα και αφήστε τις παλικαριές κλπ.
Κι όπως είπε και ο κύριος πριν χρόνια, μη ξεχνάτε το αντιηλιακό