Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Οι ήσυχες ημέρες του Αυγούστου

 Αρμενίζω τον Αύγουστο όχι με θάλασσες αμμουδερές μα με δροσερά σεντόνια, ανεμιστήρες, παγωμένο τσάι, προσμονή, σκέψεις και βιβλία πολλά, όσα περισσότερα μπορώ να διαβάσω και να χορτάσω. Λέξεις που σωρρεύονται μέσα μου,  αφήνουν το ίχνος τους και τον ήχο τους σαν να παίζει το καθένα (και παίζει το καθένα) το δικό του σκοπό.

Σκέφτομαι ότι κάπως έτσι γεννιούνται οι δημιουργίες, γραπτά, μουσική, τέχνη γενικά. Σαν το μαγείρεμα. Το μέσα μας είναι ένα μεγάλο καζάνι, σαν αυτά που οι ανθρωποφάγοι στις γελοιογραφίες βάζουν τα θύματά τους ντυμένα με πλήρη εξάρτηση και χορεύουν δίπλα στη φωτιά περιμένοντας να βράσουν-ψηθούν-λιώσουν. Κάπως έτσι μαζεύονται  οι εικόνες, συναισθήματα, οι μυρωδιές, οι λέξεις. Ό,τι βιώνεται, ως υποχρέωση, ευχαρίστηση ή επιλογή. Όλα εκεί με πλήρη εξάρτηση. Καποια στιγμή το καζάνι τιγκάρει, και κάπου πρέπει να βγει όλο αυτό.Έτσι απλά και όχι απλοποιημένα, ο καθένας το βγάζει αλλού και αλλιώς. 'Ισως σε λέξεις, γραμμές, ήρωες, ρίμες, σε νότες, χρώματα, βήματα, στροφές, κινήσεις.

Όμως, πού μοιράζεται το συσίτιο του μυαλού και της ψυχής όταν δεν έχει βρει μία έξοδο; Παραμένει στο καζάνι, γι' αυτό κάποιοι αρνούνται στους εαυτούς τους τα ερεθίσματα και κλείνουν τις πόρτες προς το μέσα τους; Γιατί δεν χωράει άλλο;

Διαπιστώνω ότι δεν χωράνε άλλο και οι ντουλάπες μου από πράγματα χρόνων. Κακό συνήθειο να δυσκολεύεσαι να αποχωριστείς. Ζηλεύω κρυφά αυτούς που ξεφορτώνονται, χαρίζουν, είναι ελεύθεροι χώρου και συναισθημάτων του παρελθόντος με τη μορφή αναμνηστικών, δεν δένονται με υλικά. Το λογοτεχνικό δωμάτιο του μυαλού μου τους πλάθει να έχουν τόσο δυνατή μνήμη κι αίσθημα που δεν τους χρειάζονται αναμνηστικά. Το ρεαλιστικό δωμάτιο  ξέρει ότι πιθανόν  να μην έχουν όρεξη, χρόνο ή δυνάμεις για το παρελθόν. Ίσως γιατί, όπως έλεγε κάποιος διάσημος που μου διαφεύγει το όνομά του, "το να κοιτάζεις το παρελθόν είναι σαν να κάθεσαι ανάποδα σ' ένα άλογο που καλπάζει: το μόνο που βλέπεις είναι η κοπριά που αφήνει πίσω του τρέχοντας".  Όποιοι κι αν είναι οι πραγματικοί λόγοι τους, νοιώθω ένα κάποιο δέος γι' αυτούς. Προσπαθώ να τους μιμηθώ, κάπως, έστω και αδέξια.

Ξεκαθαρίζω πράγματα. Αποφάσισα να πετάξω και να χαρίσω ό,τι δεν έχω χρησιμοποιήσει εδώ και χρόνια. Ό,τι μου θυμίζει κάτι που δεν χρειάζεται θύμιση ή που με πληγώνει άσκοπα. Ή που μάλλον με αφήνει περισσότερο αδιάφορη παρά πληγωμένη και άρα δεν μου κοστίζει να το αφήσω πίσω πια. Χρειάζεται από καιρό σε καιρό ένα εξωτερικό συγύρισμα. Θα φέρει μετά, μαγικά,  και το εσωτερικό συγύρισμα. Ο ρεαλιστής μου πάλι λέει πεζά ότι όταν υπάρχει τάξη στο έξω σου διευκολύνεσαι να βάλεις τάξη και στο μέσα σου. Μπορεί. Πάντως ξεδιαλέγω σε τσάντες μαρκάροντας τις με ετικέτες "ανακύκλωση", "χάρισμα", "μεταποίηση". 

Τακτοποιώ.Βιβλία, πράγματα, μουσικές, σκέψεις.
Ταξινομώ.
Αδειάζω και γεμίζω από την αρχή ξέροντας πού βάζω τι.
(Για την ώρα... και μέχρι νεοτέρας).

Νοιώθω καλύτερα. Για κάποιο λόγο. Μολονότι δεν έχω δημιουργήσει κάτι που να εξυψώνει τις προσωπικές μου αγωνίες και το χυλό του καζανιού μου σε ιδέα, έστω, τέχνης.  Τι είδους τέχνη είναι να έχεις μια ντουλάπα όμορφα οργανωμένη ή μια βιβλιοθήκη σε αλφαβητική σειρά, τις μουσικές σου σε τάξη; Μπορεί να είναι η προσωπική καθημερινή σου τέχνη, το δικό σου τραγούδι, ο δικός σου πίνακας. Ο δικός σου δρόμος. 
Πάντως το καζάνι μου σαν να είναι  λίγο πιό ελαφρύ. Κάτι ρέει σαν Ενέργεια με χρώματα προς τα έξω. 

Σκέφτομαι, τελικά η τέχνη υπάρχει σε όλους μας με κάποια μορφή. Σαν προσωπική ενέργεια  που μετουσιώνεται σε τρόπο επικοινωνίας.   Αξιοποίηση και δημιουργική ανακύκλωση των περιεχομένων μας.  Ξεκινάει από τον ένα και λειτουργεί τελικά ως όχημα για ταξίδια και άλλων. Ίσως.
(Αλλά τι καλά θα ήταν αν όντως γινόταν αυτοκίνητο, αεροπλάνο, ποδήλατο. Πλοίο.
Για να Αρμενίζω τον Ήσυχο αυτό Αύγουστο.  Και τον κάθε Αύγουστο του μέσα μου.)

Κλείνω τον κύκλο των σκέψεων μου χαμογελώντας στο καζάνι μου. Οι ιθαγενείς μου είναι ευχαριστημένοι. Φέτος το καλοκαίρι αν και δεν ταξιδεύω σε άλλες πόλεις ταξιδεύω Μέσα μου. Και λίγο προς τα Έξω μου. 

Κι είχα καιρό.

3 σχόλια:

Mistress Hyde είπε...

Μου έλειψες και έχω χάσει όλα μα όλα τα τηλέφωνα. Εάν θυμάσαι το τηλ του σπιτού πάρε με!
Φιλιά πολλά.

Mistress Hyde είπε...

hyde.mist@gmail.com :**

Unknown είπε...



thank you

سعودي اوتو