"Παίζω" μουσικές.
Όπως έπαιζα μικρή παιχνίδια.

Όπως ανέβαινα στο ποδήλατο, με τον αέρα να μου χτυπάει το πρόσωπο.

Όπως όταν παραπατούσα, έπεφτα,κι έμενα μετά ακίνητη, παρατηρώντας το αίμα να τρέχει από την πληγή.  
Την πληγή να  αναπνέει, να ανοίγει, να κλείνει σαν ψάρι που παίρνει τις τελευταίες του ανάσες.
Αποδεσμευμένη από τον πόνο, βλέποντάς την σαν πίνακα ζωγραφικής πάνω μου.

"Παίζω" μουσικές.
Για να ξυπνήσω.

Για να κοιμηθώ.

Για να τρέξει μέσα μου ο χρόνος που δεν τρέχει γιατί συχνά παγώνει.

Για να σπάσω τις εικόνες σε χίλια κομμάτια και να δω με τις νότες.

"Παίζω" μουσικές.
Για τη μουσική που δεν μπορώ να παίξω γιατί δεν ξέρω κάποιο άλλο όργανο πέρα από το σώμα μου.
Δηλαδή χορεύω. Έστω και με το μυαλό. Έστω και όταν δεν μπορώ. 
Πριν κοιμηθώ.
Στα όνειρά μου.
Όπου μπορώ.

"Παίζω" μουσικές.
Για τις σιωπές και τα λόγια.

Και μέσα στις φούσκες που φτιάχνω, έξω από τις φούσκες που σπάνε, έχω κάτι ν' αντηχεί στους τοίχους μου.  

Eυτυχώς.