φίλοι.

Οι φίλοι, αχ, οι φίλοι.

Αυτοί που μπορείς να αγκαλιάσεις χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, χωρίς πόθο.

Αυτοί που θα σου κρατήσουν το χέρι και θα ζεστάνουν την ψυχή σου χωρίς όρους. 

Που το γέλιο τους είναι το πιο όμορφο τραγούδι, το σύνθημα στον τοίχο που διαβάζεις κάθε μέρα πριν σηκωθείς, και συνεχίζεις.

Αυτοί που θα διασώσουν τη μνήμη σου αν φύγεις πρώτος,  με έναν αναστεναγμό κι έναν καλό λόγο. Μ' αυτό το κενό στην καρδιά τους, το θρόνο σου. 

Οι φίλοι. 

Χωρίς μορφές, μόνο χαμόγελα. Μόνο ενέργεια. 

Που δεν σε νοιάζει τι φοράνε, τι φοράς, αν είσαι στραπατσαρισμένος. 

Αν είσαι χαμηλά, ψηλά. 

Αν είσαι γενικά. 

Πόση αγάπη. 

Πόση ευλογία. 

Πόση χαρά. 

Πόσο μοίρασμα. 

Πόσες διαδρομές. 

Πόσα αμέτρητα κι ανυπολόγιστα.

Αυτοί που ταξιδεύουν με πανιά στο κρασί σου κι εσύ στην μπύρα τους.

Στις χαζές εμπειρίες σου που γι' αυτούς δεν είναι τόσο χαζές. Στα πάντα ταξιδιάρικα μάτια τους, στους κόσμους που σ 'ανοίγουν. 

Στο σταθερό, αυστηρό αλλά ζεστό τους χέρι.

Κι έχουν ονόματα κοινά μα μόνο κοινοί δεν είναι.

'Ολοι αστέρια και όχι κομήτες στο δικό σας γαλαξία.

Αγαπημένοι όπως και οι στιγμές μας.

Αναντικατάστατοι και υπέροχοι.

Αγάπη.

Δόσιμο.

Διαδρομή.

Α γ ά π η.

https://www.youtube.com/watch?v=jNjQICmRvlc