Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Μάθημα Δημιουργικής Γραφής

Κι αν η ζωή είναι για να τη ζήσεις κι όχι για να εμπνευστείς να γράψεις ένα βιβλίο με ήρωες που θα ήθελες να ήσουν μια πλευρά τους ή είσαι μια πλευρά τους; 
Αυτούς τους καταραμένους που λαθεύουν, αμαρτάνουν με τόση κομψότητα, με τόσο ενδιαφέρον και σε παίρνουν τόσο μαζί τους στα ταξίδια τους. 
Αν είσαι εσύ αυτός ο καταραμένος που  μόνο κατάρα δεν είναι η ζωή;

Όταν έχουν έρθει τ' αστέρια όλου του θόλου έξω από το μπαλκόνι σου κι έχουν στρογγυλοκαθήσει στα μάτια σου και το μόνο που βλέπεις είναι αστρόσκονη, θα τα διώξεις γιατί "δεν είναι βιβλίο", "δεν είναι μυθιστόρημα", "δεν υπάρχουν αυτά" κι άλλα τέτοια που πορεύεσαι κάθε μέρα; 

Κι αν βλέπεις τα όνειρά σου  να καθρεφτίζονται στα μάτια των γύρω σου με πολύ κόπο και κάποιες σκιές θα τα πιστέψεις, θα τα υποστηρίξεις ή θα βάλεις άλλη μια τρικλοποδιά σε σένα και θα ζήσεις στην ασφαλή σου σπηλιά;

 Αν η ζωή είναι μια Κυριακή που δεν πρέπει να σκέφτεσαι τη Δευτέρα απλά γιατί μπορεί να μην υπάρξει Δευτέρα; 






Υ.Γ.Στο σχολείο μας είχαν πει ότι δεν είναι ό,τι καλύτερο α) να γράφουμε σε πρώτο πρόσωπο, β) να γράφουμε σε δεύτερο πρόσωπο, γ) να απευθύνουμε γραπτές ερωτήσεις, δ) να μην αφήνουμε παραγράφους, ε) να αφήνουμε διαρκώς παραγράφους, στ) να  χρησιμοποιούμε πολλά σημεία στίξης σε λάθος σημεία και δη θαυμαστικά, ζ)να μην ξεκινάμε ένα κείμενο με τη λέξη "Και"  γιατί είναι σύνδεσμος και δεν λέει, κι ένα βουνό άλλες παρατηρήσεις.
Να μου συγχωρήσουν οι αγαπημένοι καθηγητές του τότε ότι ποτέ δεν τους άκουσα.
Είναι που μάλλον με ρωτούσα πολλά διαρκώς. Και αγαπώ ν' αρχίζω με τη λέξη "Και". Γιατί δείχνει ότι τίποτα δεν ξεκινάει χωρίς να προϋπάρχει κάτι άλλο.





1 σχόλιο:

Erisadesu είπε...

πολύ ωραίοι προβληματισμοί